Strand of Oaks @ NTGent: Een break van het duister

De liefdesrelatie tussen Strand of Oaks en België zit al een tijdje tegen het kookpunt aan te borrelen. Sinds doorbraakplaat HEAL in 2014 werd de muziek van Timothy Showalter gretig opgepikt in ons land. De band verzamelde onder andere in Duyster zendtijd en na vervolgwerk Eraserland volgden concerten op Rock Werchter en in de Ancienne Belgique. Dit laatste optreden was zowel op als voor de scène een emotioneel hoogtepunt van een carrière die zachtjesaan niet enkel uit zwarte gedachten inspiratie putte. De verliefdheid tussen artiest en Belgisch publiek krijgt deze maand een hogere dimensie met vijf exclusieve, akoestische shows in ons land. Eat your heart out, buitenlandse fans.

Elke avond mag een ander, beloftevol talent het podium inwijden. Vanavond viel die eer te beurt aan Stijn Demuynck. De man heet een multi-instrumentalist te zijn, maar geheel in lijn met de atmosfeer van de avond die in het vooruitzicht lag, had hij enkel zijn gitaar uit zijn koffer getoverd. Tot daar droeg ook elke gelijkenis met het hoofdprogramma. De nummers laveerden allen over meditatiegolven waarbij de Nederlandstalige teksten vooral bedoeld waren om het kunstige gevoel te versterken. Het is niet erg cool om een lokale artiest de grond in te boren, maar het geheel was, met zijn erg hoge toonladders, redelijk tenenkrommend. We hopen Stijn Demuynck in een ander project nog terug te zien, maar de bijna theatrale performance was vanavond een miscast.

De NTGent stond voor een primeur, want voor het eerst zou Timothy Showalter zijn nummers akoestisch brengen. Hoeveel intiemer kan een concert worden van iemand die zijn hele ziel en levensverhaal elke show al op het podium achterlaat? Tijdens de iets minder bekende openers “Plymouth” en “Easter” bleek alvast dat de imposante stem van de zanger in topvorm was. Dolgelukkig om op een podium te staan of naar eigen zeggen rotnerveus, het was hoe dan ook opvallend hoe Timothy Showalter tijdens de nummers door zijn tanden bloot lachte naar het publiek. Het begin van een avond waarin connectie met zijn luisteraars centraal stond.

Het repertoire van Strand of Oaks bestaat echter vooral uit nummers waarin het moeilijk aan het donker te ontsnappen is. “Visions” slokte ons zo mee in een kluwen van verslaving en chaos. De verklaring voor al die zwaarmoedigheid is even eenvoudig als hard: Timothy Showalter schreef die heerlijke muziek ook vaak vanuit een gevoel van depressie en eenzaamheid. Toch is de zwaarte maar een deel van de muziek van Strand of Oaks. Waar vroeger vooral de hoop op herstel door de nummers schemerde, lieten de laatste platen het directe zonlicht al meer door de kieren schijnen.

De twee nieuwe nummers die spaarzaam doorheen de setlist gedropt werden, gaan verder op dat positieve pad. Muzikaal genstert van het nieuwe nummer “¨Party at the Monster Lake” een zekere joie de vivre. Het aankomende album is naar eigen zeggen een ‘break from the darkness’ en moet vooral het gelukkige gevoel van verbinding tijdens de festivals belichamen. Toch is het halverwege de set nog steeds klassieker “JM” die ons heviger naar adem doet happen. De ode aan overleden vriend Jason Molina snijdt normaal in al haar grootsheid ons hart met een hakmes aan flarden. In zijn akoestische versie wordt het een brief aan een te vroeg ontvallen zielsverwant. Even overdonderend.

De reguliere set sloot Strand of Oaks af met het beklijvende duo “Weird Ways”-“Goshen 97”. Twee publieksfavorieten die perfect belichamen waar de muziek van Timothy Showalter om draait: rockmuziek met een duister randje waar niettemin de hoop en de liefde voor de muziek vanaf spat. Tijdens de bisronde viel nog op hoe “Jimi & Stan” gemaakt lijkt voor deze akoestische context, maar tegen dan had de zanger het publiek al lang op zijn hand. Na de nodige liefdesverklaringen heen en weer volgde dan ook terecht de onvermijdelijke, staande ovatie.

Jaren geleden was Timothy Showalter een leerkracht die ook nog met de schoolbus rondreed om wat extra geld te verdienen, geen cent gevend voor zijn muzikale dromen. We willen het onderwijs bovenop Ben Weyts geen extra klap toedienen, maar wat een geluk dat hij nu podia heeft gevonden waar hij elke avond omarmd wordt. Strand of Oaks bracht vanavond in haar akoestische vorm nummers in een ietwat ander kleedje. De premise blijft evenwel dezelfde: ijzersterke songs, een imposante stem en verbinding tussen zanger en publiek.

Strand of Oaks houdt met zijn akoestische set nog halt in Leuven (30CC), Genk (C-Mine), Roeselare (De Spil) en Turnhout (De Warande). We zijn subjectief, wat zou het ook, maar het is een bezoekje waard.

Website / Facebook / Instagram

Setlist

Plymouth
Easter
Keys
Sunbathers
Visions
Party at Monster Lake (nieuw nummer)
Galacticana
JM
Shut In
More You (nieuw nummer)
Radio Kids
Somewhere in Chicago
Weird Ways
Goshen 97

Forever Chords
Jimi & Stan