Is Machine Gun Kelly de Bounty van de moderne muziek? Feit is dat MGK de voorbije jaren een uitgebreide fanbase wist op te bouwen die de muzikale exploten van de man best kan proeven, maar evengoed bij vele anderen een wat vieze nasmaak wist op te roepen. We kunnen Colson Baker dan ook van veel dingen beschuldigen, maar niet van een groot gevoel voor subtiliteit en terughoudendheid. Dat omstreden kantje heeft in elk geval één voordeel, de man is niet saai te noemen. Er beweegt dan ook altijd wat in de wereld van Machine Gun Kelly.
Dat de maand november een behoorlijk belangrijke is tot dusver voor Colson Baker mag in elk geval duidelijk zijn. Hij haalde een Grammy Nominatie binnen voor beste rockalbum van 2022 met Mainstream Sellout en scoorde verkleed als paarse zee-egel wederom het beeldje voor favoriete Rock Artiest op de American Music Awards. Creatief hoogtepunt is echter de release van zijn gloednieuwe film Taurus, een semi-autobiografische prent waarin MGK de rol speelt van een muzikant die worstelt met de druk van de roem en de innerlijke demonen en verslavingen die een rem zetten op zijn talent. Of de film iets nieuws weet toe te voegen aan het rijtje van muzikale films die al veel vaker met dit bijltje gehakt hebben kunnen we voorlopig nog niet beoordelen, maar het titelnummer van de film, daar hebben we wel al het een en ander over te vertellen.
“Taurus” opent veelbelovend met een atmosferische intro die al snel vergezeld wordt door de eerste lijnen van gastzangeres Naomi Wild. Haar vocalen zijn lichtjes door de elektronische blender gehaald, maar het effect is subtiel genoeg om niet te storen. Ironisch genoeg is het Baker zelf die als sfeerbederver op het toneel verschijnt door op lijzige wijze de nodige boutades over de overweldigende druk van de roem te rappen. Dat schizofrene kantje blijft overheersen op “Taurus”, waar de ietwat dromerige zang van Wild constant lijkt te botsen met de clichématige rapflow van MGK. Het nummer voelt op die manier meer als een overblijfsel van het donkere geluid dat Hotel Diablo domineerde dan de luchtigere poppunk die op Mainstream Sellout de bovenhand nam. Je als artiest openstellen over je depressies en innerlijke demonen lijkt op zich noemenswaardig, maar het komt uit de mond van MGK op een wrange manier nogal hol over. Het zit hem in zinnen vol opengetrapte deuren zoals ‘My happiness is bankrupt, but my credit card’s unlimited’ of de monotone manier waarop MGK zijn verzen brengt. Voor een single dat lijkt te draaien om diepe gevoelens voelt “Taurus” dan ook behoorlijk kil en afstandelijk aan.
Fans van Machine Gun Kelly kunnen het geblondeerde enfant terrible volgend jaar aan het werk zien op zondag 18 juni op het Nederlandse Pinkpop in Landgraaf. Een Belgische festival datum zit vooralsnog niet in het tourschema van Colson Baker, maar het zou zomaar eens kunnen dat hij op een podium op een weide in Rotselaar opduikt.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.