Als er iets is waar Suki Waterhouse niet van houdt, dan is dat stilzitten. Zo is de Britse dit jaar niet alleen druk bezig geweest met haar succesvolle modellencarrière en wat acteerwerk in twijfelachtige B-films hier en daar, maar stortte ze zich ook volledig op haar grote liefde: muziek. Ze bracht eerder dit jaar haar prima debuutalbum I Can’t Let Go uit, ging op tour als voorprogramma van Father John Misty en kondigde haar eerste Europese headlineshows aan. Alsof dit allemaal nog niet genoeg voor haar was, besloot ze ook nog eens een ep de wereld in te slingeren. Milk Teeth heet deze, en ze wordt vandaag met ons gedeeld.
Als je hoopte dat Waterhouse met Milk Teeth een handjevol gloednieuwe nummers zou bieden, dan zal het teleurstellend zijn om te horen dat maar liefst vijf van de zes songs al eerder uitgebracht werden. Toch zijn de nummers op Milk Teeth misschien wel de belangrijkste liedjes ooit voor de Britse, aangezien ze ze naar eigen zeggen schreef in een tijd waarin ze het idee had te verdrinken in haar verdriet. Het maken van deze tracks hield haar op de been in een moeilijke periode, wat maakte dat ze deze graag wilde bundelen op een ep.
Oud of niet, Milk Teeth is zeker niet slecht. Net als haar debuutalbum is dit niet het meest vooruitstrevende werk dat we ooit hoorden en ook hier wordt oersaai afgewisseld met meeslepend. Duidelijk is wel dat Waterhouse erg getalenteerd is. Op de beste nummers van de ep weet ze ons namelijk succesvol mee te sleuren in de melancholische leefwereld die ze heeft gecreëerd met haar muziek. Zo worden we van het bloedmooie TikTok-hitje “Good Looking” behoorlijk nostalgisch. Het nummer lijkt eerst een beetje veilig door te kabbelen, maar breekt richting het einde toe prachtig open met sfeervol instrumentaal werk. Het sterkst is haar verhaal op “Johanna”. Deze gaat over het hebben van een obsessie met iemand die je niet kan krijgen en hoe je jezelf daarin kan verliezen. Tegen een soundtrack van desoriënterende gitaarlijnen en drums zingt Waterhouse ene Johanna wanhopig toe op een manier die wellicht het best te beschrijven is als hypnotiserend.
De boeiende stem waar Waterhouse over beschikt, maakt dat een lied als “Johanna” nog veel beter binnenkomt en dat we ons niet vervelen bij een nummer als “Coolest Place In The World”. Hier gebeurt op muzikaal vlak niet veel spannends, maar de emotie en het karakter in haar vocals zorgen ervoor dat we toch ongewild gaan terugdenken aan een verloren liefde. Helaas redt die stem niet ieder lied op Milk Teeth. Wij denken stiekem dat dit ligt aan het feit dat de nummers al wat ouder zijn en dat Waterhouse nog niet helemaal zeker was over haar capaciteiten en de richting die ze op wilde. Zowel “Brutally” als “Valentine” zijn heus wel mooi, maar ook gewoon slaapverwekkend en weinig memorabel. Die twee songs zijn totaal niet uniek en hadden uit de koker kunnen komen van vrijwel elke zangeres met een akoestische gitaar en een enorme Mazzy Star-poster boven haar bed.
Gelukkig suggereert het enige nieuwe nummer op Milk Teeth dat Waterhouse ondertussen wat steviger in haar muzikale schoenen staat. Ze klinkt op het coole “Neon Signs” namelijk niet alleen een stuk zelfverzekerder, maar laat zichzelf ook horen op een manier die we nog niet eerder bij haar hoorden. Het lied heeft prominente rockinvloeden uit de jaren tachtig en de stem van Waterhouse leent zich uitstekend voor deze stoerdere sound. We vinden het jammer dat de Britse zichzelf op Milk Teeth niet wat meer van deze kant laat zien, want het is een stuk meer eigen dan die tracks van een paar jaar terug.
Met Milk Teeth levert Suki Waterhouse ons niet de meest vernieuwende ep van het jaar, maar dat is ook niet heel erg. De Britse laat namelijk bij vlagen zien dat ze een uitstekende verhalenverteller is en dat ze over een karakteristieke stem beschikt waarmee ze ons volledig kan onderdompelen in haar wereld. Ze heeft zeker wel potentieel en talent, zoals duidelijk wordt op ijzersterke songs als “Johanna”, “Neon Signs” en “Good Looking”. Het is daarom zonde dat zulke tracks naar beneden worden gehaald door matige Mazzy Star-imitaties als “Brutally” en “Valentine”, maar gelukkig kan Waterhouse het excuus gebruiken dat het oudere nummers zijn. In ieder geval hopen wij van harte dat Waterhouse in de toekomst gewoon lekker haar eigen muzikale pad gaat bewandelen, want ze bewijst met Milk Teeth dat ze een stuk interessanter is wanneer ze niet iemand anders probeert te zijn.
Op 25 november staat Suki Waterhouse in de Tolhuistuin van Paradiso in Amsterdam. Een Belgische stop staat voor nu helaas nog niet op de planning.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
