L.A. Salami – voluit Lookman Adekunle Salami – heeft er een mooi decennium opzitten. Nadat hij in 2012 voor het eerst het professionele muziekcircuit betrad en in 2013 zijn eerste ep uitbracht, heeft de Londenaar niet stilgezeten. Sinds zijn debuut volgt er elke twee jaar steevast een volwaardig studioalbum en ook tussendoor verschijnt Salami regelmatig op de radar met singles en ep’s. Nu, tien jaar nadat hij ten tonele verscheen, pakt hij uit met Ottoline, de laatste telg in een discografie die van heel wat muzikale groei spreekt.
Over die groei spraken we enkele maanden terug ook al, bij de release van single “Systemic Pandemic”. Hoewel het toen bijna wrong om ‘hiphopachtige beat’ en ‘L.A. Salami’ in dezelfde zin te gebruiken, hoeft het na het beluisteren van Ottoline niet meer te verbazen: hiphop is gewoon de laatste in het lijstje van genres dat Salami afvinkt op weg naar zijn sterrendom.
Het interessantste aan die genres is echter niet het feit dat ze getuigen van Salami’s muzikale groei, maar dat hij ze schijnbaar achteloos perfect weet te combineren. Zo volgt bovengenoemde “Systemic Pandemic” vlotjes op “Is this Hell?”, een klassieke Salami-song waar fijn getokkel en droevige teksten ons helemaal meeslepen in zijn kenmerkend existentialisme. Na “Systemic Pandemic” volgt dan weer een intermezzo waarin zijn muze, tevens de titel van het nummer, zwoel vertelt hoe pure kindse liefde snel plaatsmaakt voor een onrealistische, consumptieve vorm van symbolische liefde waar menig volwassen mens aan ten onder gaat.
Die opeenvolging vertelt ons alles wat we moeten weten over Ottoline: afwisselend, creatief, en zoals altijd tekstueel scherp, maatschappijkritisch en existentieel benauwend. Bij sommige nummers kunnen we het ons niet permitteren om even niet te luisteren – voor we het weten hebben we weer twee levenslessen en een woordmopje gemist – maar de variatie maakt Ottoline verteerbaar en interessant. De eerder gereleasete single “Desperate Times, Mediocre Measures” is het perfecte voorbeeld van Salami’s nieuwe richting: een levendige beat en creatieve teksten, perfect op het kruispunt van zijn eerdere folksounds en de inspiratie die hij heeft gevonden bij hedendaagse rapgoden als Kendrick Lamar.
Wie aan het album begint en een hiphopplaat verwacht, zit er echter compleet naast. “Peace of Mind”, “The Full Form” en zeker “Lady Winter” zitten nog met minstens één been in Salami’s folkfase, en redelijk wat nummers zweven tussen genres in en laten zichzelf liever niet in hokjes steken. Geen probleem wat ons betreft, want Salami gaat met de creativiteit lopen. Wie echt creatief wil zijn, schopt daarbij natuurlijk tegen schenen. De manier waarop de Britse zanger speelt met zijn stem en zich regelmatig aan effectjes en gekke melodieën waagt, valt bijvoorbeeld niet altijd in de smaak. De rustige nummers kunnen soms eentonig zijn en ook de tekst, die doorgaans geniaal geschreven is, durft zichzelf wel eens verliezen in zijn diepgang.
Want vergis je niet: we hebben te maken met een poëet. In de bijna titeltrack “Dear Ottoline” stelt Salami dat nog maar eens tentoon, wanneer hij op een ambient saxbeatje een gedicht scandeert met op de achtergrond straatgeluiden en spelende kinderen. En ook op “Flying Printers”, de derde track op het album, krijgen we niet veel meer dan een vocal sample waarin Salami’s Nigeriaanse roots in de verf worden gezet. Fijne intermezzo’s en een interessante inkijk in de persoon achter de muziek, maar niet iets dat in je hardloopplaylist zal belanden.
Met Ottoline brengt Lookman Adekunle Salami opnieuw een meer dan degelijk album uit. Creatieve teksten, doorvlochten met diepgewortelde maatschappelijke kritiek en analyse, vinden hun weg naar ons brein, of dat nu op een hiphopbeat, saxmelodie of folksy gitaarakkoorden is. Salami is nog meer introspectief op dit album dan op de vorige; hij neemt even hard onze samenleving op de korrel, maar staat ook stil bij zichzelf, zijn afkomst en zijn plaats in de wereld. En wie tussen de lijntjes leest, vindt onder de soms hopeloze beschouwingen regelmatig een zonnestraal, wanneer Salami beslist om de arbitraire schoonheid van ons kleinmenselijk bestaan toch eens in de kijker te zetten. Ottoline bevat enkele zeer sterke nummers, en hoewel het geen album is dat integraal in de playlist gaat, is het een volledige luisterbeurt meer dan waard.
Wie L.A. Salami live wil meemaken, zal nog even moeten wachten: naast drie shows in het Verenigd Koninkrijk is er voorlopig nog geen tour rond Ottoline aangekondigd.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
