Senses Fail behoort tot de tweede generatie die aan het begin van het millennium het mooie weer maakten op het Amerikaanse Drive Thru Records. Bij die eerste generatie zat er heel wat lekkers voor de poppunk-fans; Drive Thru Records was dan ook de thuisbasis van bands als New Found Glory, Midtown, Fenix TX en Finch. Senses Fail leunde muzikaal dan ook al iets dichter bij die laatstgenoemde band. De gitaren klonken iets steviger op hun debuut-ep From the Depths of Dreams en er werd al eens een scream door de songs gejaagd. Maar er was steeds ruimte voor melodie in combinatie met een cleane zangpartij. Een geluid dat steeds verder ontwikkeld werd op Let It Enfold You en Still Searching, hun laatste wapenfeit dat er echt toe deed. Het bombardeerde hen in die periode tot de top in hun genre.
Zanger Buddy Nielsen lijkt dit jaren later ook te beseffen en bestempelt het achtste album als het vervolg op Still Searching. Nielsen gaat zelfs zo ver dat hij openingsnummer “Burial of the Dead” in dezelfde toonaard geschreven heeft als “The Priest And The Matador”, het laatste nummer op Still Searching, om de connectie tussen de twee echt te benadrukken. Een opzet waar hij wonderwel in slaagt. Ook tijdens “End of the World/ A Game of Chess” worden we enkele jaren terug in de tijd gekatapulteerd. De snelheid die gepaard gaat met een herkenbare hardheid in de strofes gaat keurig over in een heel melodieus groots refrein, een beproefd recept waar ze vroeger niet vies van waren.
Er is echter veel veranderd sinds die begindagen. Nielsen is het enige originele lid dat nog overschiet. Als reizende entiteit zijn ze nog steeds met vijf mensen, maar als het gaat om het schrijven van songs, draait het enkel rond de solovisie van Nielsen. ‘De band is nu mij geworden en vice versa. Ik probeer mezelf op de kaart te zetten als songwriter en als complete muzikant, niet alleen als tekstschrijver of zanger. Dit is waar ik van plan was te komen over de laatste drie records,’ omschrijft hij zelf de zoektocht van de laatste jaren. De inbreng van co-producer Beau Burchell van Saosin lijkt dan ook heel beperkt.
Hell Is In Your Head is opgedeeld in twee delen; van de eerste zes nummers zijn er vijf die verwijzen naar het gedicht The Waste Land van schrijver T.S. Eliot. Hij plaatst het album in dezelfde wereld als die van Eliot en vindt er ook zijn inspiratie over de meer filosofische en abstracte aard van dood en sterfelijkheid. Het is ook bij deze eerste zes nummers waar we flarden terug horen van de beste Senses Fail. De riff die “Death By Water” opent is bij het beste dat ze in jaren op de plank brachten. De strofe bevat typische plamhand muted gespeelde akkoorden, gevolgd door een stevig melodieus refrein waar ook de screams niet ontbreken. Lead single “I’m Sorry I’m Leaving” opent met dubbele bassen en een akkoordenstructuur en zanglijn die erg sterk doen denken aan Finch. Het klinkt echter relatief flauw en we hebben het precies al eens gehoord, maar dan in een beter uitgevoerde versie.
Deel twee van Hell Is In Your Head speelt zich af in de hedendaagse wereld en is in het zelfde bedje ziek als de titeltrack; te repetitief, te weinig innoverend en eerlijk gezegd gewoon geen goeie songs. Titelsong “Hell Is In Your Head” klinkt als een mislukte impressie van My Chemical Romance en op “Miles To Go” herkennen we zoveel andere generatiegenoten die het nooit verder geschopt hebben dan voorprogramma van Senses Fail.
Het contrast tussen beiden helften wordt duidelijk omdat de sectie Waste Land gebracht wordt in mineur, de tweede in majeur. Het resultaat is een muzikale reis die de duisternis van zijn onderwerp omarmt, maar leert los te laten, die zich overgeeft aan veel existentiële zelfreflectie, maar die ook uitzoomt om een meer breedbeeld te schetsen. Het zijn onderwerpen die Buddy Nielsen al heel zijn carrière behandeld en Senses Fail dat donkere sinistere kantje geeft.
We mogen concluderen dat na poging nummer acht de formule wel uitgewerkt is en Senses Fail vooral verbonden blijft met de hoogdagen van de screamo aan het begin van het millennium. Buiten een paar opflakkeringen die ons even terug mee in de tijd nemen krijgen wij het niet echt warm van deze Hell Is In Your Head. Al heeft het ons veel zin gegeven om die straffe debuut plaat Let It Enfold You nog eens door de boxen te laten knallen.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
