Cactusfestival 2022 (Festivaldag 2): Brugge in vuur en vlam

Het Cactusfestival startte op zijn openingsdag met een domper van jewelste door de afzegging van Robert Plant & Alison Krauss. Belle and Sebastian wisten de meubelen nog te redden en ons zo een mooie afsluiter te bezorgen. De tweede dag ging heel wat vroeger van start, namelijk om twaalf uur ’s middags. Meer tijd betekent gelukkig ook meer artiesten. Er passeerden zo’n acht bands en artiesten de revue, waarvan drie van Belgische bodem.

K.ZIA

De tweede dag van het Cactusfestival werd op gang getrapt door K.ZIA, een jonge artieste die haar passie voor muziek en podia van haar ouders heeft meegekregen. Haar vader kennen we namelijk van het immer bekende Cirque du Soleil en haar moeder is niemand minder dan Marie Daulne van Zap Mama. Grote schoenen om te vullen dus. K.ZIA speelde door het vroege startuur voor een zeer schaars publiek. De zangeres zong het gehele optreden foutloos, maar door haar lange bindteksten tussen de nummers door haalde ze de kleine beetjes sfeer alweer meteen uit haar optreden. Meerdere malen spoorde ze het publiek aan om mee te dansen en mee te zingen, maar die verwoede pogingen waren tevergeefs. De vlakke pop kon het overwegend oudere publiek niet bekoren en dat zorgde voor één sfeerloze bedoening. Wie pas een uur later arriveerde heeft weinig tot niets gemist.

Sylvie Kreusch

De volgende in het opvallend lange rijtje van jonge Belgische sensaties op dit festival was Sylvie Kreusch. Nog geen twee weken geleden blies ze ons van onze sokken op TW Classic en het mag dan ook geen verrassing zijn dat we met hoge verwachtingen naar haar set keken. Al vanaf openingsnummer “Let It All Burn” werd het duidelijk dat Kreusch die verwachtingen ruimschoots zou gaan inlossen. In haar veel te grote bruingrijze jumpsuit paradeerde ze over het podium. Bij “Walk Walk” ging ze nog net dat stapje verder, door zich met een handtas gevuld met glitters over het podium te begeven. Die glitters strooide ze tenslotte over haar hoofd, om daarna het publiek de laatste resten van het nummer te laten meezingen. Sylvie Kreusch kwam, zag en overwon. We hadden van haar dan ook niets minder verwacht.

De Jeugd Van Tegenwoordig

Dat er sfeer wordt gebracht overal waar De Jeugd Van Tegenwoordig komt, is een zekerheid. Op voorhand vroegen we ons af of de mannen het ietwat oudere publiek ook rond hun vingers zouden kunnen draaien. Gelukkig had De Jeugd Van Tegenwoordig meer dan genoeg hits mee om zowel jong als oud aan het dansen en springen te brengen. De tekst van “Tante Lien” werkte aanstekelijk, want de handen werden effectief in de lucht gegooid. Ook “Sterrenstof” was een voltreffer, want de tekst hoefde zelf niet gezongen te worden door de band zelf. De fans wisten het nummer woord voor woord mee te zingen en wanneer de mannen het publiek fantastisch noemden, was daar geen woord van gelogen. De Jeugd Van Tegenwoordig bracht jong en oud samen met grote hits en tonnen energie.

Coely

Iets voorbij half vijf mochten we dan eindelijk celebraten, want het was de beurt aan Coely. De Antwerpse hiphopster brak in 2017 door met Different Waters, verdween daarna wat uit de schijnwerpers en kwam vervolgens terug met toegankelijke hits. Dat ook de minder recente hits aanslaan, bleek dan weer wanneer “Don’t Care” door het publiek werd meegezongen. Rapper DVTCH NORRIS mogen we zeker ook niet over het hoofd zien, want naast het bieden van een extra muzikale laag, wist hij ook het publiek op te peppen. Afsluiter “Celebrate” was meer dan gepast. Er werd gevierd, gedanst en meegezongen. Het is misschien maar best dat de zon er niet volledig doorkwam, want een zonneslag had ons waarschijnlijk Beyoncé-illussies bezorgd.

Oh Wonder

Josephine Vander Gucht en Anthony West zijn zowel een muzikaal duo als een liefdespaar. Natuurlijk moeten we dan ook niet ver gaan zoeken om een verklaring te vinden voor hun chemie op het podium. Hun stemmen smolten mooi samen en op tijd en stond wisselden ze een liefdevolle blik uit met elkaar. De brave popnummers werden gelukkig steeds wat gedurfder en energieker naar mate het einde dichterbij kwamen. Het publiek vlak voor het podium danste vrij rustig. Ze lieten ook een euforische kreet horen toen Vander Gucht aankondigde dat ze met haar metgezel getrouwd is. Haar bindteksten waren helaas exact dezelfde zoals in de Ancienne Belgique, wat toch te weinig is om een festivalpubliek mee in de mood te krijgen. Het viel ons op dat de minder gepolijste nummers ook meteen voor meer handen in de lucht zorgden. Afsluiter “Hallelujah” zorgde nog voor een van de weinige meezingmomentjes. We hopen dat Oh Wonder in de toekomst een aangenamer evenwicht vindt tussen kalme en drukkere, sfeervolle nummers. De band had wat meer uit zijn comfortzone mogen treden, maar zorgde ondanks dat wel voor wat dansende fans. De liedjes waren schoon, helaas verwacht een festival meer dan dat.

White Lies

Soms zijn er momenten waarop een mens zich realiseert dat hij wat ouder wordt. Wij hadden dat bijvoorbeeld op het moment dat we beseften dat To Lose My Life inmiddels al tien jaar oud is. Het doorbraakalbum van White Lies leverde klassiekers op waarvan we op voorhand al weten dat ze zullen worden meegebruld. Dat werd al meteen bewezen op openingsnummer “Farewell To The Fairground”, waarbij enkele bekers bier spontaan de lucht invlogen. Openen met zo’n grote hit is een risico, maar opvolger “There Goes Our Love Again” leerde ons dat White Lies heel goed wist waar hij mee bezig was. Op “Is My Love Enough” hing de gitaar een beetje als accessoire rondom de nek van frontman Harry McVeigh. Het zorgde ervoor dat hij gedwongen werd om wat ongemakkelijke dansbewegingen boven te halen. Gelukkig vond het publiek dat net aandoenlijk en we moeten dan ook wel toegeven dat McVeigh een aandoenlijke man is op zich. Dat bleek ook uit de momenten waarop hij terugzwaaide naar mensen in het publiek en zijn enthousiaste glimlach tijdens de nummers. Misschien is het dan ook wel zijn charisma dat ervoor zorgde dat de fans voortdurend bleven dansen en springen, ondanks de ietwat eentonige set. Het optreden van White Lies was exact wat we van een dik uur White Lies mochten verwachten: voorzien van meezingers, de nodige portie enthousiasme en een klein tikkeltje eentonig.

Ben Harper & The Innocent Criminals

Ben Harper wordt een van de patroonheiligen van de surferscene genoemd en dat is meteen ook de beste omschrijving die kan worden gegeven. Het was afwachten of zijn eeuwige coolheid er zou in slagen om het publiek te bekoren, wat helemaal geen probleem bleek te zijn. De Amerikaan verspreidde zijn warmte in een sneltempo doorheen het Minnewaterpark. Dat deed hij onder meer door openingsnummer “Below Sea Level” samen met The Innocent Criminals accapella te brengen. Het publiek werd meteen stil en even later gingen de handen al op elkaar om mee te klapen met Leon Mobley. Op een grote djembé trommelde hij stevig door en de zuiderse ritmes brachten de warmte die de zon ons vandaag niet wou gunnen. Voor “Steal My Kisses” haalde Harper voor de eerste keer zijn lapsteelgitaar boven en daarmee herinnerde hij ons ook meteen aan hoe veelzijdig hij is. De solo’s wisten het publiek ook te smaken, want het applaus kwam geregeld boven de geluidsinstallatie uit. Even later stond Harper helemaal alleen op het podium met enkel en alleen zijn akoestische gitaar. Het zorgde voor kippenvel en hier en daar gingen er zaklampjes de lucht in. “Amen Omen” was een ander hoogtepunt. Het nummer werd lang uitgerokken met drie ferme gitaarsolo’s die het publiek volledig stil wisten te krijgen. Afsluiter “With My Own Two Hands” werd natuurlijk met onze eigen twee handen meegeklapt en meegezongen. Na een bombastisch einde van dat nummer hielden ze het voor gezien. Ben Harper & The Innocent Criminals brachten met voorsprong de meest gevarieerde set van de dag en dat deden ze zonder ook maar één keer een onnavolgbare wending te nemen. We durven met zekerheid zeggen dat ze er na vandaag weer een pak fans bijhebben.

Franz Ferdinand

Eerder dit jaar gaf Franz Ferdinand al een show in het Koninklijk Circus, waarin ze ons trakteerden op een jukebox vol met greatest hits. Ze bewezen ons toen ook dat ze garant staan voor een aangename sfeer die mede mogelijk gemaakt wordt door nummers met een meebrulgehalte van jewelste. Frontman Alex Kapranos verscheen op het podium in een hemd dat net zo goed uit een cowboyfilm had kunnen komen. We worden er dus meteen aan herinnerd dat de Schot van wat extravaganza houdt. Opener “No You Girls” was meteen een volftreffer die zowel bij Kapranos als bij het publiek voor de nodige danspasjes zorgde. Daarna kwam “The Dark of the Matinée”, die zijn voorganger met gemak wist te overtreffen door het luidkeels meezingen van de fans. Ook bij nieuwe nummers zoals “Curious” werd er massaal gesprongen, al werd het meezingen daar wel achterwege gelaten. Kapranos haalde ook de loftrompet boven voor stadsgenoot Belle and Sebastian om daarna met “Jacqueline” de boel te doen ontploffen. “Take Me Out” is inmiddels muzikaal erfgoed geworden en dat bleek maar weer eens. Zoals verwacht werd ieder woord meegezongen en bij het aanbreken van het refrein werd massaal gesprongen. Met “This Fire” kregen we een fantastische afsluiter en de tekst ‘I’m gonna burn this city, burn this city,’ werd zo overtuigend meegezongen dat we ons moeten afvragen of Brugge er morgen wel nog zal staan. Het publiek ging nog even door de knieën om daarna nog een laatste keer op te springen, waarna Franz Ferdinand van het podium verdween. De Schotten brachten hoge verwachtingen met zich mee en die werden op alle mogelijke manieren overtroffen. Kapranos en zijn band waren in topvorm, net als het publiek.

De tweede dag van Cactusfestival was er eentje die voor iedereen iets in petto had. De diversiteit van de genres zorgde ervoor dat het publiek niet altijd even enthousiast was, maar dat werd mooi gecompenseerd door de kwaliteit van de optredens. Franz Ferdinand was natuurlijk de absolute blikvanger maar ook acts zoals Sylvie Kreusch, Coely en Ben Harper and The Innocent Criminals wisten ruimschoots te overtuigen. Het is uitkijken naar de derde en laatste dag van het festival.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!