InstagramLiveRecensies

Down The Rabbit Hole 2022 (Festivaldag 1): Een liefdevol en muzikaal weerzien

© CPU – Leni Sonck

De festivalzomer is in volle gang en Down The Rabbit Hole is eindelijk begonnen. Na een regenachtige avond ging het festival vrijdag van start. De zon scheen, de mensen hadden er zin in en de bands waren in topvorm.

Personal Trainer – Teddy Widder

Naast Priya Ragu opende Personal Trainer de Teddy Widder-tent. De Amsterdamse band werd vanochtend nog gecontacteerd na de laattijdige annulatie van Sleaford Mods, die door een gecancelde vlucht niet konden komen. Gelukkig werden we toch getrakteerd op de ideale vervanger die de energie van hun mooiste ochtend ooit verder gaf aan het publiek. Feesten zijn de Down The Rabbit Hole-gangers duidelijk nog niet verleerd. Dat kwam mede door de bandleden die ons gedurende het uur bleven entertainen. Aan ambiance dus geen gebrek met de (indie)rock van het zestal dat een uitzonderlijk energierijk concert gaf. Vooral nummers als “Fiddlefunk”, “The Lazer” en “Politics” gaven iedereen een extra boost en zekerheid dat dit een perfecte opening was voor een festival zoals Down The Rabbit Hole.

Priya Ragu – Fuzzy Lop 

© CPU – Leni Sonck

Het was aan Priya Ragu om het bal te openen op de Fuzzy Lop. Priya Ragu behoorde dit jaar tot de selectie van de BBC Sound Of 2022, wellicht één van de meest belangrijke lijstjes voor opkomende talent. Met een knallende intro kwam de band van Priya op. Vier man sterk stond er achter haar en dat was goed te merken, want vanaf het begin was het loeistrak. De sound was te vergelijken met r&b gemixt met sexy beats. Het publiek had er onwijs veel zin in op deze mooie zomerse dag. Vanaf het eerste nummer “Illuminous” was het dansen geblazen. Het was mooi om te zien dat het samenspel van Priya en haar toetsenist, elkaar perfect aanvulden. “Good Love 2.0” was strak en het publiek in de Fuzzy Lop merkte dat Priya er zin in had. Zelf was ze echter verbaasd dat er zo veel mensen stonden, maar dat was echt niet gek want de hype om haar heen is groot. Wie soms ook de hoofdrol opeiste, was de gitarist. Af en toe gooide ze er een willekeurige solo uit, niet altijd even op zijn plek, maar maakte het toch wel erg lekker. Dat ze uit Sri Lanka komt, hoorde je de hele set goed. De oosterse invloeden zaten subtiel verwerkt in “Deli”, “Kamili” en het laatste nummer “Chicken Lemon Rice”. Vooral bij het laatste nummer nam Priya ons mee in haar enthousiasme en gaf een zeer positief begin aan de dag.  

Jungle by Night – Hotot 

© CPU – Leni Sonck

Dit jaar werd Jungle by Night gekozen als uitverkorene om de special guest van het weekend te zijn. Zoals begonnen ze vrijdagvoormiddag met een muzikale optocht door de camping en spelen ze zaterdagavond nog een dj-set in de Fuzzy Lop. Toch zal hun hoogtepunt van deze drie dagen hun optreden op de Hotot zijn. Daar liet de negenkoppige band het publiek vanaf het eerste moment dansen. De zonnige vibes waren overal te plaatsen met hun zomerse mix tussen dub en jazz. Jungle By Night zorgde voor genoeg afwisseling in hun set en kon zo iedereen bezighouden. Switchend tussen een laidback nummer en een groovy deuntje; aan het feest kwam maar geen einde. Zeker tegen het einde aan besloot de band om hun zwoele partijen achterwege te laten en konden ze zelfs rekenen op een wall of death. Hun hoofddoel was om er een gezellige boel van te maken en dat is zeker gelukt! We verveelde ons geen moment en dat is uiteindelijk het gene wat echt telt!

Sylvie Kreusch – Fuzzy Lop

© CPU – Leni Sonck

Ook voor de Belgen was er plaats op Down The Rabbit Hole. Sylvie Kreusch maakte haar opwachting op de Fuzzy Lop. Als de ex-wederhelft van Warhaus maakte ze vroeger al het type muziek waarmee ze nu op Down The Rabbit Hole stond. Wanneer de zeskoppige band klaarstond, kwam Sylvie op in een zijden roze jurk. Het eerste nummer “Let It All Burn” knalde vanaf het begin. Wat direct opvalt, was dat de strakke ritmesectie de band droeg. De drummer en percussionist voelden elkaar perfect aan en dat werkte zeer positief tijdens de set. Wanneer “Shangri-La” gestart werd, liep Sylvie als een gebroken femme fatale over het podium en het publiek hield ervan. Het hoogtepunt van de set was “Seedy Tricks”, het knalde van het podium af. Het samenspel tussen de band, het publiek en Sylvie werkte enorm goed. Ze aten uit haar hand, want de tent liep langzamerhand vol. Na “Seedy Tricks” pakte ze ook echt even de rust en de gitarist zorgde voor het fijn sfeervol moment. Ook “Belle” zorgde voor enige rust en dat was toch wel even lekker in een set vol met knallers. Wanneer het intro van “Walk Walk” werd gespeeld, kwam Sylvie op met een rood handtasje en het publiek herkende het gelijk. Tijdens dit prijsnummer zong het publiek ook voor het eerst mee en dat terwijl het de rest van de set toch aardig aan het praten was. Maar het mag gezegd worden dat Sylvie Kreusch ook op Down The Rabbit Hole doet wat ze moest doen en dat was de tent volledig inpakken. 

Voor wie niet genoeg kan krijgen van Sylvie Kreusch kan nog zijn tickets kopen voor een hele reeks optredens in onder andere Gent, Antwerpen en Amsterdam. Voor de precieze data en locaties verwijzen we je graag door naar haar website.

L’Impératrice – Teddy Widder

Voor een nostalgische, zwoele trip moest je op vrijdagnamiddag rond 16u30 aanwezig zijn in de Teddy Widder-tent. L’Impératrice bracht daar een show die op zijn minst bijzonder genoemd mag worden. In typerend oranje-kostuum kwam elk bandlid op zijn manier op het podium, maar het belangrijkste element aan hun outfit was het lichtgevend hartje dat gedurende heel het optreden veranderde van kleur. Met hun eigen versie van funky discopop kon het zestal van de eerste moment rekenen op dansbenen, maar daar bleef het bij de eerste nummers wel bij. Pas na vijftien minuten begreep de tent het concept volledig en werden de hartverwarmende basgrooves en spacy synths goed omarmd. L’Impératrice bracht een uitgebreid en veelzijdig repertoire met zich mee, dat niet perse altijd op de juiste plaats en op het juiste moment werd bespeeld. Zo werd de band tijdens “Matahari” omgedoopt tot een popster die al lang over haar carrière is. Gelukkig zette ze dit in het midden van hun set volledig recht en konden er op de tonen van “Anomalie Bleue”, “Vanille Fraise” en “Agitations Tropicales” ongeziene dansmoves worden bovengehaald. De vriendelijke bandleden gaven het beste van zichzelf en verklaarden meermaals de liefde met Down The Rabbit Hole. Een uitgebreid eindapplaus kwam uiteindelijk toch volledig op zijn plaats!

S10 – Teddy Widder 

© CPU – Leni Sonck

Na haar Eurovisiesongfestivalavontuur is het nu tijd voor S10 om de Nederlandse festivals in vervoering te brengen. Eén van de grootste talenten die Nederland op het moment heeft mag zich laten zien op de Teddy Widder. En dat deed S10 met verve, zelfs meer dan dat. Voordat de show begon stond de tent al van voor naar achter gevuld. Met een kippenvelmomentje betrad S10 de tent. Samen met haar mannen zorgde ze vanaf het eerste moment voor een strakke productie. Bij het derde nummer van de set zag je dan ook dat ze zichtbaar geraakt werd door het feit dat er zoveel mensen voor haar zijn gekomen. Wat opvalt bij S10 was dat de mooie persoonlijke teksten goed overkwamen in de grote Teddy Widder. Dit zorgde ervoor bij dat “Vleugels” extra goed binnenkwam.

Je kon goed merken dat de ontwikkeling van S10 nog niet gestopt is, want tijdens de set werd er voor het eerst een nieuw nummer gespeeld waarvan de sound wat volwassener klonk dan het eerdere werk. Zo kondigde ze ook haar nieuw album aan dat op 10 november uit zal komen. Het nieuw nummer had een meer akoestisch geluid met daarop een poppy beat. Erg lekker en het viel ook goed bij het publiek. Wanneer “Handen van Mijn Moeder” werd gestart zag je de tranen in de ogen van S10 verschijnen. Niet geheel gek want het is een prachtig nummer. Naast het eerdere nieuw nummer speelde ze nog een nieuw nummer genaamd “Dans Mij Naar Huis”. Natuurlijk wachtten veel mensen op “In De Diepte” en dit gebeurde ook en werd van voor naar achter meegezongen, niet geheel gek natuurlijk. Als afsluiter wordt “Adem Je In” gespeeld. S10 is klaar voor de grotere podia en dat liet ze vandaag zien op Down The Rabbit Hole.

Two Door Cinema Club – Hotot 

© CPU – Leni Sonck

Toen Two Door Cinema Club van start ging, stond het plein voor de Hotot nog behoorlijk leeg. De meeste mensen kwamen dan ook van de andere kant van het festivalterrein, maar vanaf het tweede nummer “Undercover Martyn” werd er een volksverhuizing ingezet en kon het feest beginnen. Wel, dat was toch het plan. De Ierse indierockband bracht het beste dat hun catalogus kan aanbieden, maar op een te gelikte manier. We waren dus voornamelijk ooggetuige van een flauw geheel dat niet de samenhorigheid had dat het had kunnen hebben. Op sommige momenten konden de synths het publiek nog meetrekken in een korte storm, maar voor de rest moesten de heren het vooral hebben van hun grootste hits. Deze zijn gelukkig ondertussen wel uitgegroeid tot echte festivalanthems, want iedereen deed een poging om “Something Good Can Work” en monsterhit “What You Know” foutloos mee te brullen. Spijtig genoeg blijven we achter met één vraag: Heeft Two Door Cinema Club nog meer in hun mars dan hun grootste nummers, of kunnen we rustig de cirkel rondtrekken rond de Ieren? We zullen het zelf kunnen horen op hun opkomend vijfde album Keep On Smiling dat verwacht wordt begin september.

Op 30 september komt Two Door Cinema Club naar België in de Ancienne Belgique.

Son Mieux – Teddy Widder

De band uit Den Haag viel in voor Clairo. Doe het ze het maar eens na om in de schoenen te vullen van toch wel publiekfavoriet Clairo. Overal om ons heen hoorde we de teleurstelling en daarna was er opluchting dat het vervangen werd door Son Mieux. Ze werden last minute gebeld en gelukkig konden ze. Toch is Down The Rabbit Hole een mooie toevoeging aan het al indrukwekkende tourschema. Camiel Meiresonne stond van het begin af aan vol vuur en hij was niet de enige: de hele band sprong en rende over het podium. De set werd geopend met het heerlijke “Drive”. Je kon merken dat de band uit Nederland komt want de woorden werden van voor naar achter meegezongen en ondanks dat Clairo geannuleerd was, had het publiek er onwijs veel zin in. Na “Drive” werd “Everything” gespeeld en dit swingt de pan uit. Alles liep zo soepel en dat kon natuurlijk ook niet anders, als je zoveel speelt dan zit het erin en dan is het gewoon een kwestie van gas geven.

Wat opvalt aan de hele band is dat het echte kameleons zijn: ze kunnen alles en spelen ook alles. Dat maakt het meteen een stuk leuker om naar te kijken. Bij de hit “Multicolor” zat het publiek er goed in en de tent stond van voor naar achter propvol. In het middenstuk van de set werden “Will (pt. I)” en “Will (pt. II)” na elkaar gespeeld, hier verloor de band wat aandacht van het publiek, wat erg zonde was. Toch herpakten ze zich, want wanneer Camiel zijn broertje naast zich zette en samen een nummer brachten, viel het allemaal mooi in zijn plooi: de ondergaande zon, een gevierde band en een publiek dat uit de handen van de band eet. Wanneer de eerste noten van “Dancing At The Doors Of Heaven” ging iedereen in de tent uit zijn dak. “Nothing” werd als laatste gespeeld en je zag hoe Son Mieux dankbaar was voor alles. Een fantastische keuze om Son Mieux te vragen om te vervangen, want ze speelden alsof hun leven er van af hing.

Loyle Carner – Hotot 

Naargelang de avond vorderde, bood Loyle Carner een gepast intermezzo aan op de Hotot. Mensen die een hongertje hadden en genoten van een vers gemaakt gerechtje, konden op de achtergrond smullen van de heerlijke sound die de Brit met zich meebracht. Toch kon Loyle rekenen op een trouwe toestroom, die zijn set meezong van begin tot einde. Zo bracht de rapper gedurende zijn set een eerlijke boodschap over, die op een vredevolle manier aankwam bij het publiek. De emoties die daardoor naar boven kwamen bij hem werden dan ook rijkelijk aangemoedigd op het domein De Groene Heuvels. De interactie die hij bracht, bracht ongelofelijk goede vibes met zich mee die neerstreken over een genietend Down The Rabbit Hole, dat eindelijk op adem kon komen na een geslaagde namiddag. Het ‘buitenbeentje’ van de line-up liet zo toch zien dat het perfect staat op dit festival en volledig gewaardeerd werd door zijn publiek.

HAIM – Hotot 

© CPU – Leni Sonck

Drie gezusters die samen op het podium staan, kom je zelden tegen. Gelukkig hebben we de Californische zussen HAIM nog, die na ondertussen drie albums, al even meegaan in de muzieksector. Vooral met dat laatste Women In Music Pt. III konden ze rekenen op een wereldwijde doorbraak. Tijdens hun optreden op Down The Rabbit Hole kregen we dan ook voornamelijk nummers te horen uit die langspeelplaat. Zo hingen er de volledige set vijf gigantische rookworsten op en kwamen de bandleden één voor op tijdens “Now I’m In It”. De openingsfase van hun set neigde vooral toe naar platte poppunk in een 70’s-jasje, waarmee de Amerikaanse dames maar enkele harten sneller deden slaan. Zo waren er tijdens “Want You Back” toch enkele fans luidkeels aan het meezingen.

Toch bleef de grote vonk vanuit het publiek uit. Wat volgde hielp daar niet aan: oudste zus Este deed alsof ze belde naar de nieuwe jongen die ze leerde kennen op Rock Werchter. Van dat verhaal was natuurlijk niet veel van waar en dat merkte de weide al snel. De geschonken aandacht aan de liveset vervaagde hierdoor nog meer en kwam niet meteen terug. Het toneelspel van de zussen viel naargelang het concert opbouwde niet in zijn plooi, waardoor de massa al snel verkleinde. Gelukkig kwamen er tegen het einde aan nog enkele nummers met pit in, zoals “Fever” en “The Wire”. Maar jammer genoeg was het schip daarvoor al gezonken en hielp de te propere, maar sterke sound op het einde niet meer. Volgende keer beter?

Gabriels – Fuzzy Lop 

De Amerikaanse gospelzanger Jacob Lusk en zijn band Gabriels maaktne de afgelopen tijd grote indruk met hun muziek en op muziekfestival Le Guess Who? waren ze één van de hoogtepunten. Nu mocht hij zich bewijzen in de zweterige Fuzzy Lop. Er waren massaal mensen op Gabriels afgekomen en dat was niet heel gek. Overal waar we mensen spraken, hoorden we ze zeggen dat je naar Gabriels moest en dat was te merken. Nu was het nog de kwestie dat Gabriels het waar maakte.

Met een sfeervolle lichtshow werd de zweterige soulclub geopend door Gabriels. Een volle band plus drie achtergrondzangeressen speelden de eerste noten van “Offering” en zanger Jacob Lusk kwam op in een gouden gewaad. Het swingde gelijk en hij liet maar eens horen waarom de hype zo gaande is. Wat een fantastische stem die van hoog naar laag sprong. Het was zeer indrukwekkend. Als een gospelleider bezweerde hij de tent vooral tijdens “Blame” en “Bloodline”. Het publiek hield van de dampende liveversies van hun nummers. Hij liet het publiek ook goed onderdeel zijn van de show en dat werkte heel aangenaam. Na de rustige nummers gaven ze meer gas met “Love And Hate in A Different Time”. Het was echt een feestje en misschien wel één van de hoogtepunten van vandaag. Aan het einde van de set liet Lusk nog maar eens zien dat zijn stem het wapen is van Gabriels. De muziek begeleidde en zijn stem droeg het. Niks mis mee, want als het publiek zou zitten dan kreeg Gabriels een staande ovatie. Wat een set! 

Disclosure – Hotot 

© CPU – Leni Sonck

Inmiddels was het donker geworden en de mannen van Disclosure mochten de eerste dag afsluiten. En laat dat maar over aan deze mannen, want dat kunnen ze wel. Overal waar we keken, zagen we vrolijke gezichten en mensen die er onwijs veel zin in hadden. Disclosure was natuurlijk ook de headliner van de eerste dag en dat moest gevierd worden. Opener van de avond was “White Noise” en deze knalde gelijk een malle. Met een mega lichtinstallatie werd er een soort oase gevormd met housebeats rondom de Hotot. Al vanaf het begin dansten mensen zich suf en de energielat werd gelijk hoog gelegd en niet losgelaten. De ene na de andere knaller kwam voorbij in de set en het publiek at het als snoepjes. Bij “When A Fire Starts To Burn” kleurde de weide van Down The Rabbit Hole vuurrood en dat zorgde voor een mooi effect op deze mooie avond. Al bij al een fantastische eerste dag van het festival en na afsluiter Disclosure duurde het feestje tot diep in de nacht.

Squid – Fuzzy Lop

Een vijfsterrenrecensie op Dansende Beren geven we niet zomaar cadeau aan iedereen. Je moet er een album voor uitbrengen waarvan alle berenmonden van openvallen. Zo deed Squid dat in 2021 met hun magistrale Bright Green Field, waarmee de experimentele rockband hun visitekaartje op verschillende plaatsen afgaf. Het is dan ook geen wonder dat uitgerekend zij de Fuzzy Lop op dag één mogen afsluiten. Met een straffe opkomst waarbij we de goesting van de Britten van hun gezicht konden aflezen, werd deze in het publiek hier en daar vertaald in een energierijk gegeven. Er werd gemosht, gecrowdsurft en hevig gedanst. Een halfvolle tent wist wat ze moesten doen, maar wachtte op meer volk dat gedurende de set niet kwam opdagen.

Squid nam zelf het initiatief om naast hun vertrouwde waardes als “Narrator” en “G.S.K.”, ook enkele nieuwe werken voor te stelen aan het kleinere, maar nieuwsgierige publiek. De nummers, die gevuld waren met experimentele grooves, waaronder techno-invloeden en postrock, werden meermaals door het Britse vijftal op ons afgeschoten. De aanwezigen konden dit wel smaken, maar toch miste wij hun krachtige slagen die op hun recentste album naar boven komen. Eenmaal terug overgeschakeld naar hun vertrouwde werk, kon de Fuzzy Lop hun laatste krachten van deze dag te voorschijn halen. Met een memorabel stuk vol georganiseerde chaotisch sloten ze hun complete set af. Ook live klopte het plaatje volledig. Squid speelde met hun individueel muzikale talent, koos soms voor een erg chaotische route, maar nam het altijd heel serieus. De Britten kunnen het en lieten dat zien in een overtuigend meesterlijk spel.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Luuk Sterk en Robbe van Hool

85 posts

About author
De Nederlandse muziekbibliotheek uit Utrecht. Dol op singer-songwriters en de Nederlandse taal.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Sylvie Kreusch - "Comic Trip"

De tijd waarin we Sylvie Kreusch moesten voorstellen als ex-lid van Soldier’s Heart en Warhaus ligt intussen al enkele jaren achter ons….
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook The Kills, Pommelien Thijs, Miles Kane, Dimension en meer naar Pukkelpop 2024!

Aan een ongezien recordtempo vlogen de Pukkelpop-tickets begin deze maand de deur uit. Het mag duidelijk wezen dat het festival op de…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook Barry Can't Swim, Sylvie Kreusch, Fat Dog en meer naar Pukkelpop

Het hoogseizoen voor verse festivalnamen is in bloei. Vandaag op het programma: 13 nieuwelingen voor de Pukkelpopaffiche. Zoals gewoonlijk is het bovendien…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.