InstagramLiveRecensies

Alicia Keys @ Sportpaleis: Vlam in de pijp

© CPU – Ymke Dirikx

Niemand zingt zoals Alicia Keys. Die zin had net iets beter gewerkt in het Engels, gezien “No One” na vijftien jaar nog steeds een van de grootste hits van de Amerikaanse singer-songwriter is. Dat nummer is verre van het eerste of enige succes van Alicia Keys, want vijf jaar eerder wist ze al vijf Grammy’s te bemachtigen met haar debuutalbum en het iconische “Fallin’“. Na een carrière van twintig jaar staat Miss Keys ervoor bekend prachtig pianospel te combineren met haar soulvolle stem, r&b en tegenwoordig ook popinvloeden. In 2020 bracht ze ALICIA uit en het afgelopen jaar KEYS, en beide albums werden gisteren voorgesteld in het Antwerpse Sportpaleis. Uiteraard werden er ook veel hits gespeeld tijdens de twee uur durende show.

Lous and the Yakouza is een van de meest beloftevolle hiphopacts die ons land momenteel te bieden heeft. Ze is op tournee met Alicia en mag in haar thuisland tien minuten langer spelen dan voorzien, al was dat geen goede keuze. De muziek en Franse rap komt helemaal niet over en uiteindelijk draait het uit op een flop. Haar nummers zijn met momenten groovy door de lekkere baslijnen en de catchy elementen wat het wel iets toegankelijker maakt. Wanneer de band gebaart eventjes mee te doen, komt er geen reactie. Wanneer Lous vraagt om recht te staan, komt er geen reactie. Zelfs bij “Dilemme”, de grootste hit van onze landgenoot, komt er geen reactie. Wat Lous and the Yakouza ook probeert, het lijkt niemand iets uit te maken.

© CPU – Ymke Dirikx

Is de zaal te groot? Of momenteel nog te leeg? We weten het niet, maar het kan er ook gewoon aan liggen dat het grotendeels Vlaamse en Nederlandse publiek zit te wachten op soul en r&b en niet op Franstalige hiphop. Het rustmoment van “Solo” wordt wat verlegd door een deels Franstalige cover van “As It Was” van Harry Styles en dat is meteen een van de vreemdste momenten van de avond. Lous, blijf bij je leest, zelfs als het het publiek niets uitmaakt. De performance in het Sportpaleis was zielig, dus we hopen dat Lous and the Yakouza zondag een beter publiek voor zich heeft in een uitverkochte Orangerie.

In het eerste en tweede deel van haar show focust Alicia Keys zich op haar twee nieuwste albums. Verschillende nummers uit ALICIA worden in het begin heel snel na elkaar gespeeld, met al enkele oude nummers tussenin. Door het hoge tempo kunnen de liedjes niet goed ademen en is er te weinig tijd om ze te appreciëren voor wat ze zijn. De zomerse, chille vibe van “Wasted Time” moet al te snel ruimte maken voor het groovy “Time Machine”. Wat later komt zo het zwoele van “So Done” ook niet helemaal tot zijn recht. Jammer, want er worden verschillende goeie nummers gespeeld. Ondertussen beweegt Alicia Keys zich vlot over het podium, met soms een beetje pianowerk, maar het is pas bij “You Don’t Know My Name” dat Alicia voor een degelijke periode achter de keys kruipt. Door een gebrek aan tijd om te applaudisseren tussen de nummers door duurt het tot aan “Karma” voor het publiek echt reageert op de muziek.

© CPU – Ymke Dirikx

Voor “Show Me Love” en “Diary” nemen Alicia en haar backings gelukkig wel de tijd en vooral het eerste nummer wordt een vrij intiem moment tijdens de uitgebreide show. Het optreden heeft ook enkele verrassingen, zoals Keys die plots achteraan de zaal verschijnt om op haar eentje nummers als “The Gospel” te brengen, aan de hand van loops die ze zelf in gang zet. Daarna is het tijd voor wat meer nummers van KEYS en net zoals op het album krijgen we telkens twee versies van die songs te horen. Zo speelt Alicia bijvoorbeeld van “It Is Insane” een jazzy fragment en een stukje met een stevige beat. Het is wat gek en jammer dat de nummers telkens zo kort duren. Er wordt ons telkens gevraagd welke versie we de beste vinden en tussendoor vertelt de Amerikaanse hoe insane deze avond is. De focus ligt nu alleen op Alicia en zo komt haar fantastisch warme persoonlijkheid meer naar voren.

Na “City of the Gods”, een ode aan New York, volgt dé ode aan New York. Alicia staat met haar piano in de hoogte en begeleidt tijdens “Empire State of Mind” het zo goed als volledig gevulde Sportpaleis tijdens het uitbundig meezingen. Kippenvel. De band valt in en langzaamaan beweegt Alicia zich richting het hoofdpodium om de zaal in vuur en vlam te zetten met “Girl on Fire”. De warme passie is overal voelbaar en tijdens de ‘oh-oh-ooooh’ wordt er enthousiast met de armen gewuifd. Ondertussen is het ongeveer half elf en beginnen mensen het voor gezien te houden, maar dan moeten de grootste hits nog volgen. “Fallin’” is de volgende klassieker in de rij en tijdens het iconische lied neemt Alicia Keys ons mee naar haar kerk. We moeten het niet zeggen, maar vocaal brengt de Amerikaanse elk nummer tot een goed einde en dat geldt ook voor een extra dansbare versie van “In Common” en haar cover van “Gypsy Woman (She’s Homeless)” van Crystal Waters.

© CPU – Ymke Dirikx

We zijn bijna twee uur ver en Alicia schudt nog wat hits uit haar mouw. “Underdog”, een van haar meest recente hits, gaat gepaard met enkele kleine doch enthousiaste danspasjes bij Alicia, haar backings en de gitarist, maar het is pas bij “No One” dat iedereen meezingt. Voor wie er nog niet helemaal genoeg van heeft, komt Miss Keys nog terug voor twee nummers. Met “If It Ain’t You” valt het finale gordijn naar beneden, maar niet zonder dat er nog eens luidkeels wordt meegezongen. Alicia Keys bewaart haar grootste hits voor tot op het einde en wie blijft, wordt beloond.

Twee uur is al lang voor een optreden en in die tijd brengen Alicia en haar band een dertigtal nummers, waaronder heel veel nieuwe. Sommige volgden elkaar te snel en van andere was het jammer dat we in de rapte twee verschillende versies van die songs te horen kregen. Gelukkig werd het tempo een beetje verlaagd voor het laatste deel van de show en zo was er ook meer tijd om alles volledig tot zijn recht te laten komen. In het begin verliep de show niet altijd even organisch, maar uiteindelijk bewijst Alicia zeker en vast dat ze haar reputatie waar kan maken. Met de vlam in de pijp bewijst Alicia Keys dat ze wel degelijk een girl on fire is.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Nat Cole King
Truth Without Love
You Don’t Know My Name
Wasted Energy
Time Machine
Karma
Un-Thinkable (I’m Ready)
So Done
3 Hour Drive
Show Me Love
Diary
The Gospel
Plentiful
Nobody
Skydive
Is It Insane
Only You
Authors of Forever
Unbreakable
My Boo
City of the Gods
Empire State of Mind
Try Sleeping with a Broken Heart
Girl on Fire
Superwoman
Dead End Road
Fallin’
In Commen
Gypsy Woman (She’s Homeless) (Crystal Waters cover)
Underdog
No One

Like You’ll Never See Me Again
If I Ain’t Got You

1185 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Editors @ Sportpaleis: Sluipt de sleur in het droomhuwelijk?

Editors en België, een geslaagd huwelijk dat al meermaals werd beklonken op de Belgische festivalweides. Wie vorig jaar tevergeefs voor de gesloten…
LiveRecensies

Niall Horan @ Sportpaleis: Vloedgolf aan gesmolten tienerharten

Boybands staan bekend als ware wereldsterfabrieken. Take That bracht ons Robbie Williams, *NSYNC had Justin Timberlake en Ricky Martin zette zijn eerste…
LiveRecensies

Rampage 2024 (Dag 1): Vijftien kaarsen, blazen maar!

Na het Total Takeover-experiment vorig jaar, waarbij drum-‘n-bass- en dubstepfestival Rampage naast het Sportpaleis zowat elke club in Antwerpen voor een nacht…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.