© CPU – Sven Michiels
Het rondtrekkend festival Punk In Drublic is een initiatief van Fat Mike, beter bekend als de frontman van de punkband NOFX en baas van Fat Wreck Records. Het festival zou twee jaar geleden voor het eerst in België plaatsvinden, maar door de coronapandemie werd deze verplaatst naar 2022. Dit bracht wat veranderingen in de line-up met zich mee. Bands zoals Pulley, Face to Face, Comeback Kid en Frank Turner and the Sleeping Souls moesten verstek geven voor een passage in de Schorre. Zij werden vervangen door The Bombpops, Ignite, Get Dead en het Italiaanse skagezelschap Talco.
Days N Daze
Opener van het punkrockfeest was Days N Daze. De groep maakt folky punkrock en wijkt helemaal af van de standaardsamenstelling die we de rest van de dag krijgen voorgeschoteld. Een akoestische gitaar, wasbord, contrabas, trompet en mandoline zorgen voor een verrassende en aangename start van onze dag. In combinatie met het zonovergoten decor bracht de Amerikaanse band de eerste danspasjes bij de enthousiastelingen los. De groep rond Whitney Flinn en Jesse Sendejas reist de volledige tour mee, en bewees waarom. Het hoogtepunt was “Misanthropic Drunken Loner”, die vooraf fijntjes werd aangekondigd als een nummer over masturbatie.
The Bombpops
Nog zo’n vaste waarde op deze tour zijn The Bombpops. Vorig jaar kondigde stichtend lid Poli Van Dam haar vertrek aan. Zij werd vervangen door de gitaartechnicus. Op het podium was van deze recente wissel niets te merken. Frontzangeres Jen Razavi en haar gevolg speelden een snedige en overtuigende set. Door het mooie weer waande ze zich zelfs even in Californië, waar de band z’n thuisbasis kent. We hebben echter onze twijfels of we die bindtekst zo serieus moesten nemen. In 2020 bracht de groep Death in Venice Beach uit, met hits als “Radio Silence” en “Notre Dame”. Deze werden overtuigend voorgesteld aan het Belgische publiek. Als humoristische noot kondigde Razavi plots aan dat ze de hele lockdown hebben geoefend op een coversong. Dit bleek het 3 seconden durende nummer “ALL” van Descendents te zijn. We konden hun passage in ieder geval erg smaken.
Get Dead
De laatste toevoeging aan de affiche was Get Dead, net als The Bombpops afkomstig uit Californië. Het was duidelijk dat beiden elkaar kenden, want er werden geregeld grapjes gemaakt waar we als publiek echter wel de pointe van misten. Get Dead staat deze zomer op de weide van Brakrock. We hopen echter dat de volgende passage een pak beter is. De nummers klonken rommelig en zanger Sam King gaf een nogal aangeschoten indruk, ondanks dat hij met een brede glimlach aankondigde dat hij nuchter was. Ook het publiek leek relatief snel af te haken en een praatje te slaan, met uitzondering van de enthousiaste eerste vijf rijen. Dit was toch de ontgoocheling van de dag.
Talco
Slechts één band komt niet uit Amerika vandaag en dat is de Italiaanse skagroep Talco. Met nog maar enkele Belgische shows achter de kiezen konden de heren zeker nieuwe fans ronselen vandaag. Overtuigend betraden ze het podium en zetten ze met “Ill Tempo” meteen de toon voor de rest van de show. Talco zingt enkel in het Italiaans en bijgevolg hadden we geen flauw idee waarover er gezongen werd. Dit vormde echter geen obstakel om te genieten van de sfeer die er gecreëerd werd. Hoogtepunten waren ongetwijfeld “L’Odore della morte” en “La torre”. Ook “Radio Countdown”, uit hun recente ep Insert Coin, klonk live fantastisch. Er werd afgesloten met “Via”.
Ignite
Ignite kende vorig jaar een grote wissel. Zanger Zoli Téglàs maakte bekend dat hij de groep verlaat en zich verder zal concentreren op zijn nieuw project Ocean Hills. Met Eli Santana werd een nieuwe zanger gevonden, en er werd meteen een nieuw album gemaakt dat eerder dit jaar verscheen. We kunnen niet ontkennen dat we Zoli vandaag gemist hebben. Hoewel er op de zangkwaliteiten van Santana niets valt aan te merken, ontbreekt het specifieke stemgeluid en de innemende présence van Téglàs. Vooral wanneer de bekende hits uit de albums Our Darkest Days en A Place Called Home de revue passeerden. Bij “Bleeding” werden we nooit volledig overtuigd en “Live for Better Days” raakte ons niet zoals de band dat enkele jaren geleden op Ieperfest wel nog wist te verwezenlijken. Maar begrijp ons niet verkeerd: Ignite is nog steeds een fantastische groep die met hits als “Veteran” en “Let It Burn” moeiteloos het publiek liet meezingen. In augustus vallen ze opnieuw te bewonderen op Alcatraz Festival.
Me First and the Gimme Gimmes
Wanneer de avond zachtjes begon te vallen, verscheen er op het podium een gouden decor. Me First and the Gimme Gimmes maken niet enkel fantastische covers, maar brengen daarnaast ook een heuse show. Uitgedost in foute hemdjes, glanzende gitaren en een microstatief met gouden linten lieten de Amerikanen meteen “Jolene” op het publiek los. Een binnenkomer van jewelste die meteen het publiek in de juiste sfeer kreeg. Ook “Straight Up” van Paula Abdul, “I Will Survive” en “Leaving on a Jet Plane” van John Denver passeerden de revue. Wanneer “Over the Rainbow” uit de mouw geschud werd, zagen we zo goed als alle aanwezigen op een of andere manier een danspasje doen. Onmiddellijk daarna werd met “Sweet Caroline” het hoogtepunt bereikt. De band vertelt al graag iets tussen nummers, en schuwt daar niet om duidelijk te maken dat zij de beste coverband zijn. De samenstelling van de groep wijzigt vaak naargelang de beschikbaarheid van de verschillende leden. Het voorstelrondje van de band duurde echter heel lang en doorbrak onnodig de sfeer van het optreden. Met afsluiters “Rocket Man” en “End of the Road” werd dit dan toch nog goedgemaakt.
NOFX
Wanneer je naar een optreden van NOFX gaat kijken, weet je op voorhand nooit echt waaraan je je mag verwachten. Frontman Fat Mike omschrijft punkrock zelf als ‘great music played by bad drunk musicians’ en maakte die slogan in het verleden reeds verschillende keren waar. In De Schorre verscheen de band mooi op tijd op het podium en kregen ze wat bekers naar zich toe gegooid. Fat Mike, El Hefe en Melvin konden er wel om lachen en maakten er enkele grappen over. Wanneer er tot de orde van de dag werd overgegaan, gebeurde dit meteen stevig. Openingsnummer “Dinosaurs Will Die” is niet enkel een fantastische manier om de set op gang te trappen, maar werd erg strak gespeeld, iets wat we van zowat de hele set kunnen zeggen. Er was een mooie afwisseling tussen punkrocknummers zoals “Bob”, “Murder the Government” en de reggaenummers als “Eat the Meek” en de Rancid-cover “Radio”.
Ondertussen onderhield NOFX rustig hun relatie met het publiek en werd deze eveneens voorzien van de nodige grappen en grollen, zonder dat het maar een moment vervelend werd. Zo werd Green Day op de korrel genomen en werd het publiek toevertrouwd dat NOFX beter is dan Pennywise, die in Boom niet aanwezig konden zijn, maar wel op verschillende andere data van de tour hun opwachting zullen maken. Een hoogtepunt qua sfeer was ongetwijfeld de cover van “Les Champs-Élysées”. Met het poëtische nummer “Kill All the White Man” werd de eerste Belgische editie van Punk In Drublic groots afgesloten.
Hoewel de affiche op het eerste zicht minder aantrekkelijk oogde dan de originele affiche van 2020, hebben we een meer dan behoorlijke dag punkrock mogen aanschouwen. Het terrein was nooit echt volledig gevuld, maar er heerste wel een gezellige drukte. Wat ons betreft mag dit een jaarlijks terugkomend evenement worden en zullen we dit met stip in onze agenda aanduiden.
