Jaren lang leende Sarah Tudzin haar talenten achter de schermen uit aan onder andere producer Chris Coady (Beach House, TV on the Radio), klopte ze werkuren in de studio met Porches en Macklemore en had ze een hand in het sound design van de cast recording van Hamilton. Pas in 2018 bracht ze onder de naam illuminati hotties haar solodebuut Kiss Yr Frenemies uit. Een heerlijk indiepunk plaatje dat lak had aan alle opgelegde regels. Een opvolger liet wat langer op zich wachten door een dispuut met haar toenmalige platenlabel dat escaleerde in de toepasselijk getitelde mixtape Free I.H.: This Is Not The One You’ve Been Waiting For. Dat ze niet bang is om op te komen voor haar eigen mening en stem is dus best een understatement.
Wie nog niet bekend is met het werk van illuminati hotties, hoeft niet langer te twijfelen. Voorlopig beslaat haar totale oeuvre twee en een half albums en alles samen zo ongeveer 98 minuten. Dat is ongeveer even lang als pakweg de films 12 Angry Men, Reservoir Dogs of The Neverending Story. In plaats van dus je avond te vullen met zo’n veel te lange Netflix Original, dompel je eens onder in het eigenzinnige universum van illuminati hotties. Want één ding werd heel duidelijk na haar doortocht in de Botanique: ondanks haar sterke nieuwe plaat Let Me Do One More kan de band van Sarah Tudzin kan nog heel wat extra volgers gebruiken.
Ter elfder ure werd Mal nog toegevoegd als voorprogramma. Voor gitariste Mallory Hauser even later op het podium naast Sarah Tuzin zou staan, mochten we eerst een klein half uurtje binnengluren in haar slaapkamer. Met enkel haar gitaar en enkele effectpedalen leek het haast alsof we naast haar op het bed kwamen zitten en zij ons haar demootjes eens wou laten horen. Mal bracht vorig jaar haar ep In Free Fall uit, maar zoekt vooralsnog haar eigen weg. Die weg loopt ergens tussen experimentele slaapkamerpop en intieme fluisterliedjes met hier en daar een scherpe scheut math rock of wat jazzakkoorden. Het geheel zocht nog wat naar zijn eigen vorm maar de losse elementen mochten er zeker weten. Mal beschikt over een fijne stem en goeie gitaarvingers, maar voor nummers die blijven hangen of beklijven is het wellicht nog wat te vroeg.
Druppelgewijs raakte de Rotonde gevuld, al leek het eerder alsof je een geheime deur, een wachtwoord en een beek moest overwinnen voor je binnen gelaten werd. Wie er was, gaf zich vanaf de eerste seconde helemaal over aan de grillen van illuminati hotties. Dat kon ook haast niet anders met een intens openingssalvo als “freequent letdown”, “Pool Hopping” en daarna meteen al “MMMOOOAAAAAYAYA”. Qua furieus uit de startblokken schieten kon dat al tellen. Tudzin aarzelde geen moment om je naar de keel te vliegen en het publiek onder vriendelijke dwang te laten meezingen. Wie het na tien minuten al voor elkaar speelt om een publiek ‘Text me, touch me, call me Daddy,’ te laten nazingen, doet duidelijk iets goed.
Tudzin presenteerde zichzelf als een soort vuilgebekte en onvolwassen versie van Louise Belcher uit Bob’s Burgers maar kon net zo goed ook poeslief uit de hoek komen. “Threatening Each Other re:Capitalism” was niet alleen een hele mondvol, maar nam de voet ook even van het gaspedaal. Ook met “The Sway” bewees de band dat ze naast nietsontziende punk ook best gevoelige rocknummertjes kunnen brengen. Beide nummers luisterden lekker weg als zomerse mijmeringen over lief, leed en het leven.
Op hun best is illuminati hotties nog steeds als ze het tempo hoog en de gitaren snedig houden. Heerlijk tegendraadse en verrassende punkrock nummertjes als “b yr own b”, “ppl plzr” of het nieuwe “Sandwich Sharer” kregen het publiek moeiteloos mee en klonken vele malen groter dan de zaal deed vermoeden. Eigenlijk was de rotonde niet echt de juiste setting voor illuminati hotties om optimaal hun potentieel te benutten. Zet de band op een festivalpodium met een aangenaam beschonken publiek en ze rijden er als een losgeslagen pletwals overheen.
Om echt helemaal loos te gaan ontbrak het publiek wat aan durf en dat is helaas wel wat eigen aan ons Belgenlandje. Tussen de nummers door was het best akelig stil wat een punkrock show niet echt ten goede komt. Aan het enthousiasme en de uitzinnigheid van Tudzin en gitariste Mallory Hauser zal het zeker niet liggen, want zij amuseerden zich zichtbaar kapot. Pas wanneer Tudzin het publiek rechtstreeks begon aan te spreken en om ontbijtsuggesties vroeg, ontdooide de zaal wat. Zo kreeg haar oproep om te dansen op het van americana doordrenkte “u v v p” best wel navolging, zij het op zijn bescheiden Belgische manier.
Toch wist het kleine maar dappere publiek een zeldzame bisronde af te dwingen. Dat ze helemaal overtuigd waren, bleek niet zo zeer tijdens de nummers, dan wel in het uitzinnig applaus achteraf. Net toen het publiek het wou opgeven, kwam Tudzin gehaast opnieuw het podium op rennen en gaf als toegift nog het intieme “Growth”. Een nummer over ouder worden in een veranderende wereld. ‘I guess being an adult is just being alone. I’ll go back to the couch, let you stare at your phone,’ raakte in extremis nog een gevoelige snaar. Iets wat we na al dat gitaargeweld helemaal niet meer verwacht hadden.
Zo bleek illuminati hotties een muzikale kameleon die met gemak heen en weer schakelde tussen uitzinnige punk, rustige rock en zelfs eenzame folk. Was Sarah Tudzin de opperpriester van een geheim genootschap dan had ze na hun optreden in de Rotonde zeker een hele hoop nieuwe volgers en believers opgescharreld. Doet de Illuminati hun werk en keert ze de volgende keer terug met een grotere aanhang?
Setlist
freequent letdown
Pool Hopping
MMMOOOAAAAAYAYA
Knead
Threatening Each Other re: Capitalism
The Sway
Joni: LA’s No. 1 Health Goth
Kickflip
Toasting
b yr own b
u v v p
(You’re Better) Than Ever
Sandwich Sharer
ppl plzr
Growth
