Tien jaar is Bear’s Den ondertussen al aanwezig in het muzieklandschap. Het duo rond Andrew Davie en Kevin Jones groeide op die tijd uit tot een lieveling van het Belgische publiek, wat uitmondde in een reeks radiohits, denk maar aan hun cover “Heaven” van Bryan Adams die ze brachten tijdens De Warmste Week van Studio Brussel en hun passages op Rock Werchter, Pukkelpop, in de Ancienne Belgique, de Lotto Arena en in Vorst Nationaal. Naar aanleiding van de release van hun vierde album Blue Hours stonden ze begin deze week twee maal in Brussel.
De band begon in 2012 aan zijn muzikale zoektocht en vond in de beginjaren vooral toenadering bij de destijds populaire folkmuziek à la Mumford & Sons. Niet alleen omwille van hun looks – denk maar aan de baarden en de houthakkershemden – maar ook door het gebruik van de befaamde banjo werden ze er in het begin vaak mee vergeleken. Tegenwoordig is die vergelijking gedateerd, want beide hebben dat instrument ondertussen terug in de kast gestopt.
De eerste track die ze op het publiek loslieten naar aanleiding van deze release, was “All That You Are”. Een ingetogen en rustig nummer dat meteen ook het thema van de plaat bloot gaf. Blue Hours gaat namelijk over de nodige zelfreflectie en mentale gezondheid. Zo verwijst de titel ook naar de ‘headspace’ waar Davie in terugvalt als hij aan nummers werkt. Voor hem valt dat het best te vergelijken met iets tussen een hotel, een paradijs, een droom en een nachtmerrie.
De succesformule van Bear’s Den bestaat uit een ingetogen en melancholische stem, waarbij het graag op het einde uitpakt met bombastische blazers en catchy refreinen, zoals bij schoolvoorbeeld “Gratitude”. Al laat de band deze one trick pony niet op elke track los. Zo wordt “Spiders” een uptempo gitaarsong waarbij ze er, naarmate de song vordert, telkens een laagje aan toevoegt. Het nummer wordt zowaar een verlengde van wat de mannen in het verleden deden op Red Earth & Pouring Rain.
Toch vallen de Britten voor deze plaat niet geheel terug op wat ze al kunnen. Ditmaal schuwt de band de elektronische klanken niet en ruilt ze regelmatig zijn gitaar in voor de piano. Met het toepasselijke “New Ways” als opener van de plaat vallen ze meteen met de deur in huis met hun nieuwe sound. Zo krijgen we tijdens “Frightened Whispers” en “On your Side” de nodige bliepjes te horen. Ondanks de vernieuwde sound, blijft Bear’s Den trouw aan wat we van hen gewend zijn. Ook deze keer zijn er geen moeilijke melodieën of instrumentale stukken te horen. Het duo blijft telkens binnen de lijntjes kleuren en waagt zicht nergens aan een echt experiment.
Op Blue Hours probeert Bear’s Den ons gedurende tien songs te overtuigen van zijn vernieuwde sound. Voor het vierde album kozen de mannen ervoor om in te zetten op synths en elektronica, al weken ze met het thema zelfreflectie niet af van de melancholie die we van hen gewend zijn. Toch bleef het in onze oren allemaal redelijk braaf en kwamen ze nergens onverwacht uit de hoek. Bear’s Den doet op Blue Hours waar het goed in is, en dat is catchy songs schrijven waarin melancholie centraal staat. Toch worden de emotionele songs ons dit keer telkens in een ander ietwat ander jasje voorgeschoteld.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
