Sharon Van Etten verscheen op onze radar in 2009 ten tijde van Because I Was In Love, haar eerste volwaardige langspeler na een handjevol lo-fi platen in eigen beheer. Een paar jaar later mocht de verlegen zangeres met de intieme stem al openen voor acts als The National. Ze was echter nog te schuchter om van een volwaardige headlineract te spreken.
Maar kijk, Van Etten groeide met elke plaat en tournee, en we zijn op het punt gekomen dat Pitchfork haar een instituut noemt. Achteraf bekeken is het logisch. De sympathieke muzikante heeft een uitgebreid adresboek en omringt zich altijd met de beste indiemuzikanten, zowel in de studio als live. Denk aan onderschatte waarde Heather Woods Broderick, die volgende week een plaat uitbrengt en ook de zuster is van muzikant Peter Broderick.
Laatste plaat Remind Me Tomorrow dateert uit 2019, en Van Etten collaboreerde sindsdien met namen als Josh Homme, Courtney Barnett, Norah Jones én Angel Olsen, met wie ze een uitstekende single uitbracht. Zeer tof allemaal, al bespeuren wij een mindere tendens. De productie en arrangementen worden dan wel al tien jaar steeds beter, maar de melodieën zelf verliezen wat aan magie. “Seventeen” uit Remind Me Tomorrow is nu al een indieklassieker, maar verder bevatte het album geen nummers van dat kaliber.
Op We’ve Been Going About This All Wrong zet die tendens zich voort. Van Etten produceerde het album samen met Daniel Knowles in haar eigen professionele studio in Los Angeles, en het resultaat is er naar. Van Etten klinkt zowaar nog beter dan we van haar gewend zijn, en haar stem zit helder centraal in de rijke mix, die akoestische en elektrische gitaren, synths, drums en geprogrammeerde beats bevat. De liedjes zelf zijn echter zwakker.
Opener “Darkness Fades” doet door het intieme gitaarwerk in de eerste twee minuten aan de beginjaren denken, maar wij betrappen ons op een been there, done that-momentje, tot de band invalt. Zelfs dan is het echter geen spectaculair nummer, tot de bas in de laatste minuut met een leuke riff op de proppen komt. “Born” profiteert – alweer in de outro – van goed geplaatste trompetten en “Headspace” leunt op een vettige baslijn. In “Mistakes” trekt Van Etten voluit de jarentachtigkaart en mogen synths de hoofdrol opeisen.
Stuk voor stuk sfeervolle liedjes, die echter meer door de instrumenten dan de melodieën beklijven. En niet de hele plaat bezit evenveel inventief arrangeerwerk. Wij bespeuren geen slechte liedjes behalve “Darkish”, een intieme ballade zonder veel opsmuk dat onhandig in de tracklist gepropt zit. Probleem is dat veel muziek het ene oor ingaat en het andere uit, met iets te weinig momenten om bij op te veren.
Van Etten tapt ook thematisch uit vertrouwde vaatjes, al kijkt ze hier iets weidser dan gewoonlijk. De muzikante doet geregeld aan introspectie, studeerde een tijdje als therapeute, en vraagt zich opnieuw af of ze wel genoeg haar best doet, terwijl ze bij haar persoonlijke groei stilstaat en anderen een hart onder de riem probeert te steken. Verschil is dat ze in tegenstelling tot vroeger werk minder over zichzelf en meer over ‘ons’ zingt.
Er zijn geen vooruitgeschoven singles voor deze plaat, naar verluidt om het album als een verhaal te kunnen presenteren. Wij denken vooral omdat er geen échte hoogtepunten zijn. We’ve Been Going About This All Wrong is een competent plaatje, maar ook niet meer dan dat. Are We There uit 2014 blijft het voorlopige creatieve hoogtepunt.
Website / Instagram / Facebook / Bandcamp
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.