De Amerikaanse Sharon Van Etten is zo’n singer-songwriter die met elke plaat blijft groeien. In haar carrière heeft ze een indrukwekkende transformatie doorgemaakt: van verlegen folkzangeres met een akoestische gitaar tot een van de meest indringende stemmen in de alternatieve rock- en indiescene. Sinds haar debuut Because I Was in Love uit 2009 balanceert ze moeiteloos tussen kwetsbaarheid en kracht, met een stem die zowel kan troosten als omverblazen. Onderweg vond ze tijd om te acteren (onder andere in The OA en Twin Peaks), moeder te worden en haar muziek steeds verder te verrijken. Zo werd haar klassieke akoestische geluid op het succesvolle Remind Me Tomorrow (2019) uitgebreid met grootse synths en elektronica. Haar voorlopig laatste worp, We’ve Been Going About This All Wrong (2022), bracht dan weer een balans tussen grootsheid en kleine composities. Maar nu is ze terug met een nieuwe plaat, eentje waarop ze opnieuw een stap verder zet. Voor het eerst in haar carrière schreef haar begeleidingsband namelijk actief mee aan de nummers.
‘Begeleidingsband’ is intussen misschien een te beperkende term, want de nieuwe plaat wordt integraal uitgebracht onder de vlag van Sharon Van Etten & The Attachment Theory. De singer-songwriter liet de touwtjes dus vieren en stapte volledig in de rol van bandleider binnen een hecht collectief. De nieuwe dynamiek ontstond tijdens repetities in de woestijn voor een aankomende tour: in plaats van haar gebruikelijke controlerende aanpak gaf ze drummer Jorge Balbi, bassist Devra Hoff en toetsenist/zangeres Teeny Lieberson de ruimte om vrij te experimenteren en te jammen. Dat leidde al snel tot spontane magie. Op amper een uur tijd ontstonden immers meteen twee volwaardige nummers. Het bracht Van Etten tot een bevrijdend besef: soms ligt de grootste kracht juist in loslaten. Samen met Marta Salogni (die eerder al instond voor de productie van Björk, Bon Iver en Animal Collective) trok het viertal in The Church, de voormalige studio van Eurythmics. Het resultaat van de opnamesessies is een verrassend diverse plaat, een donker geheel waarin synths en elektronica zorgen voor een gebalanceerd geluid.
De vooruitgestuurde singles wisten de voorbije weken al aardig wat indruk op ons te maken. “Afterlife” was een gedroomde eerste single, een vintage Van Etten die naadloos de brug slaat tussen haar nieuwste project en haar vorige werk. “Southern Life (What It Must Be Like)” was dan weer een weidse, donkere sleper waarin de synths en toetsen moeiteloos de duisternis van de jaren tachtig oproepen, terwijl slow burner “Trouble” gedragen wordt door een lekker groovende baslijn van Devra Hoff en met een hypnotiserend ritme langzaam onder je huid kruipt. Het drieluik vormt bij nader inzien de perfecte bloemlezing van de langspeler: de frontvrouw haar zin voor melodie en emotie valt goed samen met een gebalanceerd groepsgeluid waarin veel ruimte is voor de individuele inbreng van de muzikanten. Dat levert doorheen de plaat heel wat knappe liedjes op.
Een van de meest indrukwekkende nummers vinden we misschien zelfs helemaal vooraan. Opener “Live Forever” schiet traag uit de startblokken, met Van Etten die boven synthloops en een eighties-baslijn ‘Who wants to live forever’ mijmert als een mantra. Laag voor laag bouwt de band het liedje op tot het uiteindelijk uitbarst, compleet met emotionele uithalen van de zangeres, donderende drums en jengelende elektronica. De frontvrouw draagt het nummer niet alleen; ook de bijdrage van de band zorgt voor extra kracht en dynamiek. Alsof het viertal meteen met de binnenkomer een indrukwekkend visitekaartje wilde afgeven. Wanneer je vervolgens in de aanstekelijke single “Afterlife” rolt, weet je het wel: Sharon Van Etten & The Attachment Theory kan niet meer stuk.
In elke compositie krijgen de muzikanten de ruimte om uit te blinken, en dat levert uiteindelijk tien verrassende composities op. Het zijn vooral de ritmes en grooves die de songs extra power geven ten opzichte van de singer-songwriter haar werk. Zo zijn de drums in het straffe “Idiot Box” spaarzaam, maar bijzonder doeltreffend, zeker in combinatie met de swingende bas, catchy zanglijnen en heerlijk jengelende gitaarriff. “I Can’t Imagine (Why You Feel This Way)” is een eighties-funknummer dat alle kanten opswingt, terwijl “Indio” snelle, snerende indierock brengt die moeiteloos aansluit op de postpunkrevival van zo’n twintig jaar geleden. Wanneer de downtempo tandem “Fading Beauty” en het imposante “I Want You Here” na ruim veertig minuten de plaat afronden, kan je als fan alleen maar voldaan achterblijven en concluderen dat Van Etten met deze nieuwe koers helemaal de juiste kant opgaat.
Ook de bandnaam The Attachment Theory lijkt in dat opzicht geen toeval. De zogenaamde hechtingstheorie draait immers om de balans tussen verbinding en autonomie tussen mensen en dat is precies wat Van Etten op deze plaat zowel thematisch als muzikaal onderzoekt. Daar waar ze op de vorige langspeler alles strak in eigen handen hield, leert ze hier loslaten en vertrouwen op haar bandleden. Dat heeft een nieuw, vrijer groepsgeluid als gevolg. Die dynamiek weerspiegelt zich ook in de teksten, waarin ze blijft graven in menselijke relaties, liefde en verlies. Misschien is dat wel de essentie van deze plaat: echte hechting betekent niet controle, maar durven loslaten en zien wat er gebeurt. En bij deze worp zorgt loslaten resoluut voor winst.
Sharon Van Etten begint samen met The Attachment Theory een nieuw hoofdstuk in haar muzikale carrière, en dat klinkt alvast bijzonder interessant. Door haar bandleden dichter bij het schrijf- en opnameproces te betrekken, heeft ze niet alleen een frisse dynamiek gevonden, maar ook een geluid dat grootser en soms heerlijk onvoorspelbaar aanvoelt. De dramatiek waar ze om bekendstaat blijft intact, maar krijgt een extra laag spanning en speelsheid door de rijke arrangementen en energieke productie. Het resultaat? Een plaat die zowel vertrouwd als fris aanvoelt, alsof de indielieveling haar muziek heeft laten gisten tot iets nóg complexer en gelaagder.
Op 7 maart stelt Sharon Van Etten & The Attachment Theory de nieuwe plaat voor in De Roma.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Idiot Box”, ons favoriete nummer van Sharon Van Etten & The Attachment Theory in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
