Electric Callboy @ Trix: Extravagante en omarmende kracht

Electric Callboy (voorheen Eskimo Callboy) verraste in 2020 de metalwereld met hitsingle “Hypa Hypa”. Sindsdien kunnen we niet om de Duitse heren heen en krijgen ze steeds meer en meer radiotijd. Door die grote populariteit mag het dan ook geen verrassing zijn dat ze de grote zaal van Trix tweemaal uitverkochten. Op 19 april konden we genieten van een uitzinnige show, waarin we te maken kregen met een energierijke band die zorgde voor een op hol geslagen publiek. Eerst kwamen er nog twee voorprogramma’s langs die de vollopende zaal moesten klaarstomen. Elk op hun eigen manier.

De eerste spot op het hoofdpodium van de Trix was weggelegd voor de Finse metalcoreband One Morning Left. In zijn thuisland kan de band op erg veel aandacht rekenen, maar internationaal bleef de grote doorbraak tot dusver toch nog wat uit. Gelukkig zal het zestal na vandaag en morgen er ook weer wat extra fans bij krijgen, want hun vermakelijke en energieke liveshow heeft wat weg van de hoofdact van de avond. Toch kwam het niet altijd even zuiver over en ging het er, zeker in het midden van de show, erg chaotisch op het podium. Uiteindelijk eindigden ze hun set met een rake versie van Michael Jacksons “Beat It”. Waarom ze net voor die cover kozen, willen we liever niet weten, maar ze sloten zo wel sterk af.

Ook de tweede support van de avond was een Finse band. Deze groep deed gelukkig al wat meer belletjes rinkelen bij de bezoekers. Blind Channel stond vorig jaar met hun hit “Dark Side” op het Eurovisiesongfestival en behaalde daarmee een zeer verdienstelijke zesde plaats. Toch moesten we tot het einde wachten om die hit te horen, maar kregen we in de tussentijd wel te zien wat ze nog meer in petto hadden. Zelf noemen ze het ‘hard violent pop’ en daar kunnen we ons wel in vinden. De commerciële saus werd er bij alle nummers weliswaar over gegoten, waardoor het totaalplaatje iets te complex en te makkelijk overkwam.

Uiteindelijk hebben we ook het gevoel dat we naar een boyband keken à la 5 Seconds of Summer of One Direction, al leverde deze gelukkig nog enkele harde gitaren, stevig geschreeuw en goed samenspel af. Met teksten als ‘Tick-tock, tick-tock, I’m a timebomb’ en covers van Eminem en Anastacia, zal je ons wel begrijpen. Tot slot willen we zeker nog vermelden dat ze het publiek wel meekregen en dat ze konden rekenen op een compacte, Belgische fanbase.

Tegen 21 uur was het tijd voor de hoofdact van de avond: Electric Callboy. Met een stevig technonummer viel er een groot doek naar beneden en startten de heren hun avond meteen met hit “Pump It”. Het kleurrijke decor met verschillende ledschermen zorgde ervoor dat elk nummer duidelijk overkwam en dat het vanaf de eerste minuut meer dan snor zat met de show. De zaal ging helemaal los en zo werd al snel duidelijk dat al die energie werd geaccepteerd door het zestal. In het begin koos Electric Callboy er dan ook tactisch voor om voornamelijk nummers te spelen waar hun foute kantje wat meer naar voren kwam. Gelukkig werd er wel een perfecte mix gevonden tussen hun oude en nieuwe songs, waardoor we een leuk en gevarieerd aanbod voorgeschoteld kregen.

Vreugdevol bleef het publiek genieten van een constante sfeer die bij elke song te vinden was. Zelfs bij hun hardere werk (lees: “Crystals”) in het midden van de set waarbij metalcore zegevierde, kregen we een serieuze opwelling door de scherpe gitaren die elkaar vaak opzochten doorheen de set. De Duitse band ging vervolgens door met het enige buitenbeentje van het optreden. Het beheerste, akoestische “Prism” werd gebracht door frontzanger Nico Sallach en zijn bandlid Daniel Haniß, die zowel konden vertrouwen op emotionele fans, als ‘awoe’ roepende medemensen die niet snel genoeg terug wilden feesten. Met die gemengde gevoelens gingen we door naar hun nieuwste nummer “Spaceman”, dat na nog geen twee weken al kon rekenen op vele meezingende en dansende fans.

Doorheen hun optreden kregen we vanuit Electric Callboy wel een iets lager showgehalte dan we hadden verwacht. Misschien kwam het begin iets te hard binnen, waardoor we hadden verwacht dat dit ook een constante zou blijven. Uiteindelijk is dat niet iets waar we ons aan stoorden, maar is het meer iets dat achteraf nog even door ons hoofd spookte. De band had dan ook een resem aan nummers te spelen en het zijn vooral de meer extravagante liedjes die het meest bijblijven. Tegen het einde van de reguliere speeltijd werden we nog een aantal keer op de rooster gelegd met het scherpe “Rehab” en het dansbare “MC Thunder II (Dancing Like a Ninja)”.

In het achterhoofd hielden we natuurlijk dat we in de extra tijd nog te maken hadden met enkele toppers. Het was dan ook geen verrassing dat tophits “We Got The Moves” en “MC Thunder” voor een uitzinnig, afsluitend feestje zorgden. Het publiek kreeg er maar geen genoeg van, waardoor het allerlaatste nummer van de avond werd ontvangen alsof de koning op bezoek kwam. “Hypa Hypa” werd opgedreven met een ‘fout’ en extravagant kantje, maar ontspoorde al snel door de harde strofes. Die gouden mix zorgde nog een laatste keer voor een feestende bende in Trix, die doorging tot de allerlaatste snik.

Dat het optreden van Electric Callboy een schot in de roos was, is sowieso de waarheid. Dansen, zweten, springen en zingen: het was allemaal aanwezig en dat werd alleen maar versterkt door de energie van de zes heren. De fijne afwisseling tussen de ‘foute’ en hardere muziek van de band werd perfect uitgevoerd en kon rekenen op een laaiend enthousiast publiek. Jammer genoeg waren de twee supportbands iets minder overtuigend, maar dat zien we voor een keer door de vingers omdat onze Duitse helden dat helemaal goedmaakten.

Op het einde van de show kregen we nog goed nieuws, want op 9 september brengt de band een nieuw album, TEKKNO, uit.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Pump It
My Own Summer
Hate/Love
The Scene
Castrop x Spandau
Supernova
Best Day
Back in the Bizz
Crystals
Prism
Spaceman
Rehab
MC Thunder II (Dancing Like a Ninja)

We Got The Moves
MC Thunder

Hypa Hypa