Virale video’s komen in vele vormen en meestal geheel onverwacht. In mei ontdekte de wereld The Linda Lindas toen hun nummer “Racist, Sexist Boy” stilletjes aan een hype werd op het wereldwijde web. Drumster Mila de la Garza verklaarde in interviews dat de inspiratie voortvloeide uit een interactie die ze net voor de lockdown had met een klasgenoot. ‘Mijn vader zei me weg te blijven van Chinese mensen.’ Nadat de la Garza hem zei dat ze Chinees was, zong hij al een toontje lager. Net als talloze vrouwen voor hen, heroverden The Linda Lindas deze pijnlijke ervaring door er een sludgy junknummer van te maken. Het internet smulde van de video waarbij iedereen, van Thurston Moore tot Hayley Williams, verklaarde grote fan te zijn van deze jonge vrouwen.
Op de één of andere manier waren The Linda Lindas voorbestemd voor grootsheid. Het kwartet uit Los Angeles, waarvan de leden amper tussen de elf en zeventien zijn en Aziatisch-Amerikaans, Latijns-Amerikaans of beiden zijn, begon grappig genoeg als coverband voor kinderen. De mengelmoes van nichten vormden hun eigen band en amper een jaar later speelden ze het voorprogramma van Bikini Kill. En het ging snel, want een maand later tekenden ze hun eerste contract bij punkrock powerhouse Epitaph, thuis van Rancid, Pennywise en vroeger The Offspring en NOFX.
Wat meteen opvalt wanneer je Growing Up voor de eerste keer hoort, is dat deze jonge dames al goed weten hoe je een goeie hook moet schrijven. In net iets minder dan 30 minuten brengen ze een mix van strakke, springerige powerpop met een funky kantje. Hun debuutsingle maakte al duidelijk dat ze niet vies zijn om sociale thema’s aan te kaarten, maar zoals dat bij een goeie punkband hoort, zijn ze er ook niet vies van een politiek nummer te brengen. Al kunnen ze evengoed hun liefde voor Lil Dude, een van de dames hun kat, bezingen. De rode draad is echter toch de angsten die gepaard gaan met de adolescentie, zoals twijfelen aan jezelf, eenzaamheid en een gebrek aan controle.
‘If I were invisible / No one would judge me for / Wanting to be by myself’, luidt een hartverscheurende vers op het vrolijk klinkende “Magic”. ‘But I’m already invisible / Enough without anybody else’s help.’ Zelfs wanneer monsterlijke onzekerheid hen dreigt op te slokken, verankeren The Linda Lindas zich in de hoop dat morgen de pijn van vandaag zal wegspoelen. Over de Spaanstalige “Cuántas Veces” klaagt gitariste en zangeres Bela Salazar over de pijn van het gevoel een buitenstaander te zijn, maar belandt op een plaats van acceptatie.
De meeste nummers zijn melodisch rechttoe rechtaan: de angstspiraal “Talking to Myself” kanaliseert de bubblegumkleverigheid die doet denken aan de Josie and the Pussycats-soundtrack, terwijl het meeschreeuwende “Oh” de Go-Go’s oproept op hun punkiest momenten. Natuurlijk verschijnt “Racist, Sexist Boy” aan het einde van het album en klinkt het net zo stimulerend als in de virale video. Wongs slordige grauw plaatst haar in een lijn van krachtige punkvocalisten.
Growing Up is geproduceerd door de vader van de la Garzas, die heeft gewerkt met Paramore, Best Coast en Bleached. Dit detail, samen met de leeftijd van de bandleden, zou cynici kunnen inspireren om beschuldigingen van nepotisme te heffen. Als ze dat zouden doen, zouden ze The Linda Lindas hun keuzevrijheid ontnemen en een van de belangrijkste thema’s van het album negeren: dat door de collectieve actie om samen muziek te maken, The Linda Lindas zichzelf en elkaar sterker maken. Dit idee komt tot een hoogtepunt op het titelnummer, omdat de band erkent dat opgroeien niet kan worden versneld of vertraagd. Als ze dan toch in deze achtbaan moeten, kiezen ze ervoor om de hoogte- en dieptepunten samen te berijden.
De verwijzingen naar Bikini Kill en The Runaways met Joan Jett zijn zelden ver uit de buurt. Heel vernieuwend klinken The Linda Lindas eigenlijk amper, maar ze voelen perfect de tijdsgeest aan en hebben daardoor de vinger aan de pols. Met hun scherpe teksten en punky sound hebben ze het potentieel om een hele nieuwe generatie jonge kids aan te spreken en te introduceren in een sociaal geëngageerde wereld. Dat we nog gaan horen van deze dames staat als een paal boven water.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
