Wanneer we ons vervelen, scrollen we wel eens door die aanbevolen Spotify-afspeellijsten die we normaal negeren. Tijdens een van onze tijdverdrijfsessies stootten we plots op Reikko. Die naam zei ons niets, dus besloten we om haar discografie eens te gaan verkennen. Haar meest beluisterde nummers zijn samenwerkingen met andere artiesten waar we weinig goeds over kunnen zeggen. Zo was er een gitaarlied dat zo melig was dat we er bijna van in slaap vielen en onze treinhalte misten, en een saai technonummer waar zelfs de Main Stage op Tomorrowland door zou afhaken. De kers op de niet zo lekkere taart was echter een kerstnummer met Yellow Claw. Het zou niet mogen bestaan, maar toch. Na het beluisteren van haar laatste single kwamen we er echter achter dat de Indonesische niet bij de bron lag van onze orenmarteling. Haar solonummer “no more” vinkt de meeste vakjes af die een popnummer voor ons luisterbaar maken.
Een goede oude akkoordenprogressie op de akoestische gitaar, zo eentje met enkel barrés die oersimpel zijn om te spelen. Zo begint het nummer en plots voelen we ons terug een problematische tiener die zijn frustratie kwijtspeelt met papa’s gitaar. Die nostalgie vervaagt echter wanneer een dikke bas en amateuristisch klinkend hiphopbeatje ons naar het refrein begeleiden. ‘I don’t wanna feel anymore, I don’t wanna miss you no more, I don’t wanna feel anymore.’ Een tekst die verre van poëtisch is, maar uiterst efficiënt wordt met de juiste instrumentals. De loeiharde drums en fuzzy bas geven haar woorden net de juiste hoeveelheid kracht en zijn bovendien enorm aanstekelijk. De laatste keer dat we ons zo voelden hadden we net voor de eerste keer Babs’ “Laat Mij Gerust” gehoord. Tot ons grote verdriet zette zij haar muziekcarrière vroegtijdig stop. We hopen dus dat Reikko ervoor blijft gaan, solo weliswaar.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
