Sound Track bootcamp brengt jonge artiesten samen

Een drietal jaar geleden werd voor het eerst Sound Track tot leven geroepen. Het kansenconcours van VI.BE, Clubcircuit, AB en de Brusselse Jeugdhuizen moest meer dan gewoon een wedstrijd worden. Vorig jaar was er de tweede editie van Sound Track en ook dit keer waren er per Vlaamse provincie en in Brussel drie laureaten. Al deze laureaten werden uitgenodigd voor een bootcamp, die ook wel als inspiratieweekend kon dienen, in Jupille midden in de Ardennen. Waar bij het vorige weekend de wereld enkele weken later volledig op slot ging, bleek het weekend dit jaar vooral om de herwonnen vrijheid te draaien.

Met code oranje in het achterhoofd gingen wij langs op zaterdag, de laatste dag van de bootcamp, om de spetterende editie mee af te sluiten. Voor de artiesten startte het weekend al op donderdag en dat met een kleine verwelkoming en kennismaking. Het was pas op vrijdag dat het echte werk stond te gebeuren. De artiesten kregen de kans om aan de hand van verschillende sessies kennis te maken met hoe de muziekwereld nu echt werkt. Zo kregen de artiesten van bookers en labels een uitleg over hoe de muziekindustrie eigenlijk in elkaar zit, werden er tips gegeven voor de livestrategie en gaf onder andere Studio Brussel uitleg over hoe beginnende bands hun muziek op de radio kunnen krijgen.

Allemaal mooie woorden natuurlijk, maar om echt diepgaand te kunnen zijn, werden er op zaterdag feedbacksessies gepland waarbij persoonlijke tips centraal stonden. Op die manier kon iedere band die al even met een prangende vraag op de maag lag, de personen bereiken die daarvoor nodig zijn. Het is ook zo dat iedereen dit een goeie manier vindt om de muziekindustrie te ontdekken. Verschillende artiesten vertelden ons dat de barrière veel lager ligt op zo’n weekend en het lijkt alsof je elkaar al langer kent. Als project kom je zo makkelijk bij labels als Mayway Records en PIAS, bij bookers van Busker of Live Nation en managers van Musickness en Rockoco. Ieder spectrum van de industrie is vertegenwoordigd en dus kan er ook feedback gevraagd worden bij andere artiesten. Op zaterdagmiddag zagen we zo verschillende artiesten langsgaan bij Daan Schepers van Bazart, Meskerem Mees, Stefanie Mannaerts van Brutus of Bert Vliegen van Teen Creeps.

Met al die bagage aan tips, tricks en nieuwe connecties kan je als artiest nogal overdonderd worden. Maar daarin schuilt net de charme van dit weekend, want in iedere kamer is er wel iemand die je carrière een stap vooruit kan helpen. Dit soort weekends zijn dan ook essentieel in de ontwikkeling van de band, als ze alle tips goed kunnen verwerken natuurlijk. Het is een soort van teambuilding waarin bands in dezelfde fase van hun carrière een stukje vooruit worden geholpen. En op een bepaalde manier is het jammer dat enkel laureaten hier welkom zijn, want we kunnen ons inbeelden dat dit voor iedere band een grote stap vooruit is.

Het zwaartepunt van het weekend bevindt hem in de avond. Nadat alle informatie verwerkt is, verlegt de hele organisatie zich naar de kelder van het huis. Daar kunnen artiesten het beste van zichzelf geven in een vijftien minuten durende showcase om uiteindelijk iedere avond te eindigen in een jamsessie. Op zaterdagavond zagen we op die manier zes erg getalenteerde artiesten optreden. Openen deed Porcelain id, die met een mix van Nederlandstalige en Engelse nummers iedereen begeesterde. De artiest hield het ook luchtig door te grappen bij het begin en dingen te zeggen als ‘vandaag speel ik enkel de hits’. Het zorgde ervoor dat de barrière tussen artiest en publiek erg laag was en we allemaal in de vriendenzone van Porcelain id betrokken werden. De mimiek, de intensiteit en vooral de uitstraling zorgen ervoor dat dit een artiest is die het nog heel ver kan schoppen.

Barno Koevoet & the Duijmschpijkers mochten de kelder dan weer laten knallen, en van bij het begin werd dat knallen erg letterlijk genomen. De bassist botste met zijn gitaar tegen de mond van de zanger waardoor die zijn tand verloor nog voor het concert goed en wel was begonnen. Dat hoort er natuurlijk allemaal bij en een echte rock-‘n-rollster, geeft niet op. In de plaats stak de groep nog een tandje bij om erg furieus te bewijzen waarom ze Sound Track in West-Vlaanderen won. Dat opvolger ADJA dan weer van een totaal ander kaliber was, toonde aan dat de laureaten elk vanuit een diverse richting in het muzikale spectrum komen. Met een sterke stem die wat aan Lianne La Havas doet denken, deed ze ieders mond openvallen. Met band zal deze zangeres snel internationaal hoge ogen kunnen gooien.

Met Meltheads was er nog zo’n rockband die perfect in een kelder kan spelen, en dat bewezen ze ook dit keer. Enkele strakke rocknummers later werd er net geen moshpit gestart en zo weet je ook dat Meltheads overal waar het komt, verschroeiend kan uithalen. Opvolgster Bobbi Lu deed het dan weer met iets experimentelere electronica. Haar zweverige stem zorgde voor een rustpuntje waarbij je als het ware een roltrap richting interdimensionale oorden neemt. Met Alitoh werd de laatste laureaat van Sound Track voorgesteld en ook hij overtuigde met zijn sensuele stem die op een bedje van r&b een smooth sfeertje met zich meebracht. Zes super getalenteerde artiesten dus, en stuk voor stuk terechte laureaten als we ons baseren op wat we hier te zien kregen.

Met een heuse afterparty konden de artiesten elkaar al feestend ook nog eens beter leren kennen. Er werden connecties gelegd, banden gesmeed en onvergetelijke herinneringen gemaakt. Het tweede Sound Track-weekend was ook dit keer een succes, en blijkt een weekend waarin alles mogelijk is. De barrières vervagen, de grenzen worden opgezocht en verschillende artiesten lijken na enkele dagen in Jupille een grote stap in hun carrière te hebben gezet. We kunnen dan ook met zekerheid zeggen dat VI.BE en de clubs een unieke manier hebben gevonden om artiesten te ondersteunen.