AlbumsFeatured albumsRecensies

Eddie Vedder – Earthling (★★★): Te veel bomen in het bos

Er zijn weinig landen waar Eddie Vedder zo op handen wordt gedragen als in België en Nederland. Het is dan ook geen wonder dat hij telkens de Europese tournees van zijn band Pearl Jam opbouwt rond Rock Werchter, nota bene het festival van zijn boezemvriend Herman Schueremans, en Amsterdam. Dat zal, na veel herplannen en verplaatsen, komende zomer normaal gezien wederom het geval zijn, al heeft de Amerikaan in tussentijd niet stilgezeten. Zo verscheen er bijna twee jaar geleden onder de naam Gigaton voor het eerst in zeven jaar nog eens een nieuwe plaat van Pearl Jam en ook solo dook Eddie nog eens de studio in. Dat is op z’n minst uniek te noemen, want dat gebeurt helemaal niet zo vaak.

In 2007 was dat wel al eens het geval, al fungeerde Vedders muziek toen als soundtrack voor de film Into The Wilden ook Ukulele Songs uit 2011 klinkt veelal zoals de titel doet vermoeden. Nu is er met Earthling dus een écht soloalbum van de levende legende, wat om meerdere redenen bijzonder speciaal is. Niet alleen wordt het mysterie rond de release bij deze ontrafeld, de man haalde voor het album ook zijn gigantisch dikke adressenboekje boven. Zo liet hij zich voor de opnames bijstaan door de band ‘The Earthlings’, die bestaat uit Chad Smith (drums, Red Hot Chili Peppers), Josh Kinghoffer (gitaar, ex-Red Hot Chili Peppers en livegitarist Pearl Jam), Chris Chaney (bas, Jane’s Addiction), Glen Hansard (gitaar) en Andrew Watt (gitaar).

Een line-up die menig muziekliefhebber de mond doet openvallen, maar daar blijft het niet bij. Eddie laat doorheen de plaat namelijk nog meer schoon volk opdraven: Stevie Wonder, Elton John, Ringo Starr, en dochters Olivia en Harper Vedder… ze passeren allemaal de revue.

Met zoveel verschillende namen en bijhorende genres op de tracklist, zou je dus al eens kunnen verwachten dat het nogal moeilijk wordt om een rode draad doorheen het album te trekken. Wel, zelfs als je Eddie Vedder heet, lukt dat klaarblijkelijk niet echt. Begrijp ons niet verkeerd, Earthling is een verzameling van enkele ijzersterke liedjes, maar het schiet zowat alle richtingen uit. Van breekbare powerballades over harde rocksongs tot iets dat richting punk moet neigen… We krijgen soms iets te veel het gevoel dat de man iets te veel bomen voor ogen had, waardoor het bos nog nauwelijks zichtbaar is. Eerder een samenraapsel van onafgewerkte ideeën dus, die nu, weliswaar tot in de puntjes uitgewerkt, allemaal samen op een album zijn terechtgekomen.

Dat Eddie Vedder een levende legende is, wordt meteen duidelijk bij albumopener “Invincible”. Opzwepende drums, een gezellige akoestische gitaar en een vleugje rock-‘n-roll: dit is waarvoor de man in de wieg is gelegd. Er zit met andere woorden veel spelplezier en power in de nummers verstopt, getuige ook de typische Klinghoffer-gitaarsolo aan het einde van “Long Way”. Sterke rock met hier en daar wat vleugjes americana en zelfs blues, alsof ze zo uit de scènes waarin raceauto Lightning McQueen en zijn vriendinnetje de Sally Porsche Carrera door het Amerikaanse platteland rijden in de Pixar-klassieker Cars, zijn weggeplukt.

Toch zwalpen de animatie-autootjes serieus over de Route 66, want voor je het weet scheurt er plots een elektronische gitaar over de weg. Zo schiet het tempo op “Power of Right” fameus de hoogte in, waardoor je hand bijna automatisch het ‘rock on’-teken bovenhaalt. Ook “Brother of Cloud” is er zo eentje waarin Eddie en fijne rockgitaren hand in hand samengaan, waardoor je soms zelfs het idee krijgt dat we gewoonweg naar een nieuw nummer van Pearl Jam zitten te luisteren. Niet specifiek iets nieuws onder de zon, maar gewoon een degelijke rocksong. Dat mag ook al eens. Zeker als dat tot zo’n solo leidt als die we op het einde van “Fallout Today” voorgeschoteld krijgen.

Vedder liet zich voor Earthling inspireren door artiesten die een belangrijke rol in zijn leven hebben gespeeld. Zo merkten we hier en daar al knipoogjes naar een Tom Petty of een Peter Gabriel, maar er lijken ook verwijzingen naar Bruce Springsteen en Queen verstopt te zitten doorheen de plaat. Dat pakt de ene keer weliswaar beter uit dan de andere. Zo swingt “The Dark” bijvoorbeeld de pan uit, maar als hij even later de punkkaart trekt, moeten we toch even slikken. Uit het niets vlammen de drums aan een gigantisch hoog – te hoog – tempo door je koptelefoon en lijkt de Amerikaan zich furieuzer dan ooit op te stellen. Dat lekker doorknallen pakt bij “Good and Evil” en “Rose of Jericho” nog min of meer positief uit, maar met “Try” slaat de man de bal toch serieus mis.

Je zou nochtans denken dat je in samenwerking met Stevie Wonder niet veel mis kan doen, maar niets is minder waar. De bijzonder vreemde combinatie tussen de uptempo mondharmonica, aftellende dochter, Freddie Mercury-achtige manier van zingen en de punky gitaren roepen heel wat vraagtekens op, al kan iemand als Eddie Vedder zich natuurlijk wel een fout permitteren.

Gelukkig pakken zijn samenwerkingen met die andere grootheden wel wat beter uit. Zo kan je bijvoorbeeld de glitter haast horen schitteren bij “Picture”, dat sir Elton John niet alleen meezingt, maar waarin hij ook de pianostukken voor zich neemt. Ook “Mrs. Mills”, met ex-Beatle Ringo Starr op drums, zindert nog eventjes na, doordat de invloeden van The Beatles net zo duidelijk hoorbaar zijn.

Je voelt het dus, op Earthling krijgen we heel wat verschillende kanten van Eddie Vedder te horen. Dat draagt natuurlijk enkele gevolgen met zich mee, want zo leren we de man op verschillende manier kennen en horen we met regelmaat dat hij echt wel een rocker in hart en nieren is. De keerzijde van de medaille is echter dat dit derde soloalbum net áls album helemaal niet samenhangt. We worden van hard naar zacht gekatapulteerd, van glamrock naar punk, van powerballades naar americana blues, maar wel altijd met een heerlijke gitaarsolo waar de rock-‘n-roll van afdruipt. Earthling werd op die manier gewoon een degelijke rockplaat die alle kanten uitgaat. Niets wereldschokkends of vernieuwends. Gewoon goed.

Op donderdag 30 juni sluit Eddie Vedder samen met zijn band Pearl Jam de eerste dag van Rock Werchter 2022 af. Op 18 juni staat Pearl Jam op Pinkpop, en op zondag 24 en maandag 25 juli in de Ziggo Dome in Amsterdam.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Pearl Jam - "Running"

Telkens wanneer Pearl Jam iets aankondigt, kunnen we ervan op aan dat het zich als een lopend vuurtje verspreidt door de internationale…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Pearl Jam - "Dark Matter"

Pearl Jam hoeven we niet echt meer voor te stellen. Na twee jaar hun eerste plaats af te moeten staan in De…
LiveRecensies

Glen Hansard @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Altijd rake folkrock

Met All That Was East Is West Of Me Now bracht Glen Hansard dit jaar een prima album uit. Het was voor de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.