Het is bijna exact twee jaar geleden dat Marigold uitkwam, de vierde studioplaat van Pinegrove, maar de eerste bij het befaamde Rough Trade Records. Daarna bracht de indiefolkgroep rond frontman Evan Stephens Hall ook nog een liveplaat en concertfilm uit getiteld Amperland, NY. Corona lijkt amper impact gehad te hebben op de carrière en het gemoed van de band.
Schijn bedriegt echter, blijkt nog maar eens: ‘When corona hit / I was already pretty out of it / Frustrated with myself / Frustrated with my fellows / All of them meant well’, aldus Hall op vooruitgeschoven single “Respirate”, om in het refrein te concluderen: ‘So take it day by day / And just do your best to respirate’. Typisch Pinegrove. Soms zit het leven tegen, maar al wat je kan doen, is vooruitkijken. Samen maken we het beter.
Mooie ideeën allemaal, en op “Respirate” werkt het uitstekend, maar het is een thema dat we net te vaak van de groep gehoord hebben om nog echt te intrigeren. Goed, Pinegrove raakt op 11:11 nieuwe thema’s aan zoals klimaatverandering, maar de twangy zang klinkt bij momenten wat als déja vu en zagerig, en zelfs de band lijkt de pijn en het daar steeds op volgende optimisme wat moe te zijn.
De groep klinkt opvallend minder energetisch dan op eerder werk en ruilt de rockinvloeden steeds meer in voor een ietwat braaf altcountry-geluid (hallo, slidegitaar!). Wij zijn niet helemaal overtuigd dat dat een goede keuze is. Daarvoor komen de teksten niet genoeg uit de verf, bevatten de zanglijnen te weinig catchy hooks en zijn de liedjesstructuren te experimenteel. Hall lijkt met de jaren ook steeds dramatischer te willen uithalen met zijn stem.
11:11 bevat daardoor veel voortkabbelende liedjes die weliswaar uitstekend gearrangeerd zijn, maar net te weinig energie hebben om van een écht geslaagde plaat te spreken. Veel nummers vloeien wat in elkaar over en niet op een goede manier. Opener “Habitat” is nog aangenaam melancholisch, maar Hall verliest zich op “Let”, “So What” en zeker bij “Orange” in geweeklaag.
Gelukkig zijn er nummers met wat meer kracht in de muziek, zoals het toffe “Alaska”, waarin een orgeltje de hoofdrol opeist, of het eerder vermelde “Respirate”, dat mooi opbouwt naar een subtiel crescendo. Die momenten zijn echter schaars op 11:11, dat op een half uurtje afklokt, maar soms langer lijkt te duren. Wij wensen dus wat meer energie op de volgende plaat, want rijke arrangementen alleen volstaan niet. Gehoord, dames en heren van Pinegrove?
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
