Dat er bij de naam Hudson Taylor geen belletje gaat rinkelen, is niet geheel gek, maar toch zijn de Ierse broers Harry en Alfie Hudson-Taylor al een tijdje actief. Harry en Alfie groeiden op in Dublin en begonnen al op jonge leeftijd met het maken van muziek. Als zonen van een muzikant en danseres kon dat natuurlijk ook niet anders. Na positieve reacties op hun YouTube-kanaal brachten ze in 2012 hun eerste ep Battles uit en wonnen hier vooral in het VK heel wat zieltjes mee. Een jaar later tekenden ze een platencontract bij Polydor. De band viel op door de chemie die ze hadden op het podium en de Simon and Garfunkel-achtige liedjes. Na Battles volgden er nog drie albums: Singing for Strangers, Bear Creek to Dame Street en Loving Everywhere I Go. Daarnaast maakten de broertjes veel meters als support voor onder andere Gabrielle Aplin, Hozier, Bastille en George Ezra en tourden ze veel door Europa met uitverkochte shows.
Na een rustige periode zijn de broertjes dus weer helemaal terug met “Won’t Be Too Long”. De pauze was bedoeld om even op adem te komen na de jaren van touren. Dat de broertjes de rust hebben gevonden, is goed te horen op “Won’t Be Too Long”. De intro wordt gedragen door de piano en gitaar die op een speelse manier je oren binnen vliegen en wanneer de eerste zin wordt gezongen door Harry en Alfie, voelt het aan als een warme jas. Je hoort dat de sound van de mannen veel volwassener is geworden dan de eerder uitgebrachte muziek. De folksound die ze op eerdere nummers lieten horen is er een beetje afgevallen en heeft plaatsgemaakt voor een meer bluesy geluid. “Won’t Be Too Long” gaat over het luisteren naar je eigen gevoelens en het proberen los te laten van deze gevoelens. In de coupletten wordt onder begeleiding van de gitaar en piano het verhaal verteld over luisteren naar je eigen gedachtes. Wanneer het refrein er in valt, hoor je de chemie goed tussen Alfie en Harry. De koortjes vliegen je om de oren en dat maakt het maar al te aangenaam om naar te luisteren. Spannend is “Won’t Too Be Long” niet echt, maar toch verrast het nummer door zijn degelijkheid. Zeker tegen het einde aan, waar het refrein nogmaals passeert en er een aanloop wordt ingezet naar het einde, voelt het als een geheel.
“Won’t Be Too Long” is een fijne terugkeer van de broertjes en we zijn benieuwd naar wat ze nog meer gaan brengen de komende tijd.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
