Twee very hot prospects in de Engelse scene zijn Kid Kapichi en Bob Vylan. Naast hun Engelse herkomst hebben ze als gemene deler ook een erg explosieve, ruige sound. Terwijl Kid Kapichi klinkt als een typische Britse punkrockband zoals Slaves, zoekt Bob Vylan hun geluid in nog donkerdere krochten. Muzikaal vinden ze hun meug in de grijze zone tussen punkrock en experimentele hiphop. Dat er effectief een strook niemandsland bestond tussen beide genres verbaast ons ook. Maar voor wie toch een idee wil, denk aan Death Grips maar dan net iets aangenamer voor je oorschelpen.
De single opent, zoals wel te verwachten viel, met een vettige gitaarriff. Bijna onmiddellijk horen we de typische rapinvloed van Bob Vylan als ze de ene oneliner na de andere op ons afvuren. ‘Is it you can’t change, or that you won’t change?’, wordt ons keer op keer verweten. Het nummer maakt een gebalde vuist naar de nieuwe samenleving, en meer specifiek naar het new England. Wie zijn wij om de twee bands tegen te spreken? Wanneer het nummer het catchy refrein inluidt, zingen we de leuze al mee alsof het de onze was. Erna beuken we door tot het einde, vooral de laatste pakweg twintig seconden brengen ons nog een laatste keer in extase. De laatste extreem vettige klanken suizen langs onze oren terwijl de heren ons au revoir wensen. Onze moshlust is gewekt, au revoir inderdaad, en liefst tot zo snel mogelijk.
Facebook Kid Kapichi / Facebook Bob Vylan
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
