‘Don’t judge a book by its cover’ en hetzelfde geldt voor albums. Toch kunnen we er niet onderuit dat vooral albumhoezen onze aandacht trekken, vaak nog sneller dan de artiestennamen die erop staan. Wij zijn natuurlijk geen kunstcritici, maar hieronder sommen we graag enkele hoezen op die ons dit jaar wisten te overtuigen.
Anaiis – This Is No Longer A Dream
Doorheen This Is No Longer A Dream probeert de Frans-Senegalese Anaiis ons mee te nemen op een trip doorheen haar hoofd. De reis die ze doormaakt van afkeer ten opzichte van zichzelf tot het licht aan het einde van de tunnel is indrukwekkend, maar de albumcover wist ons nog meer te betoveren. Die werd namelijk gemaakt door de Brazilaanse fotograaf Raphael Pavarotti en creatief brein Ib Kamara. Een waar kunstwerkje, dat This Is No Longer A Dream nog meer kracht doet uitstralen.
Arca – Kick II, Kick III, Kick IIII en Kick IIIII
Arca fans werden dit jaar, en dan in het speciaal tijdens de laatste maand, in de watten gelegd met maar liefst vier nieuwe albums! Muzikaal gezien zijn ze niet allemaal even goed, maar op vlak van albumhoes zijn ze wel alle vier aan elkaar gewaagd. Het zijn echte kunstwerkjes, wauw.
Grand Picture Palace – Grand Picture Palace
We werden vanuit Kortrijk niet alleen verblijd met nieuwe muziek van Grand Picture Palace. Neen, het zelfgetitelde tweede album van het muzikale project van Anneleen Boehme had daarbovenop ook nog eens een prachtige hoes. De jazzcontrabassiste lijkt voor de albumcover van Grand Picture Palace een oude vakantiefoto te hebben gebruikt, en als we zien dat de fotograaf René Boehme heet, durven we wel eens wat puzzelstukjes samenleggen.
Halsey – If I Can’t Have Love, I Want Power
Halsey eindigde met If I Can’t Have Love, I Want Power niet alleen in ons lijstje met de beste albums van 2021, ook de hoes van haar plaat deed stof opwaaien. Gezien het conceptalbum gaat over de hele reis die zwangerschap heet, en met de titel in het achterhoofd, geeft de foto het geheel perfect weer. Toch zit er meer achter. Halsey wilde een hedendaagse versie maken van Jean Fouquets Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen én probeert daarnaast ook het taboe rond borstvoeding en lichaamsfiguur te doorbreken. Dat alles werd perfect vastgelegd door fotograaf Lucas Garrido!
Iosonouncane – IRA
De Italiaanse Iosonouncane loste met IRA een van zijn meest impressionante albums tot nog toe. Hij mixt op zijn ongeveer twee uur durende plaat niet alleen een handvol verschillende talen, ook de hoes verdient op z’n minst wat erkenning. De uitdagendheid en zwaarmoedigheid die de man in zijn muziek weet te verwerken, wordt haast letterlijk weergegeven in de albumcover. Een verdiend plekje in deze lijst.
Lost Horizons – In Quiet Moments
Soms kan een hoes helemaal weergeven wat je kan verwachten op een plaat. Lost Horizons is het project van twee mannen die al heel wat strepen verdienden in de muziekindustrie en met de hoes van plaat In Quiet Moments tonen ze vrijheid en ook vriendschap. Dat de band zelf ook fan is van zijn artwork, toont ze aan door ook een schilderij ervan te verkopen. Als je zelf ook geniet van deze foto, kan je het hier aanschaffen als print.
Midwife – Luminol
Wie Midwife niet meteen kent, zou denken dat ze zichzelf op de cover heeft gezet. Niets is minder waar, want Midwife zette haar moeder op de hoes. Helemaal ontdaan van alle emoties die je in een gezicht kan zien, wordt het lichaam een schaduw in de natuur en dat is ook wat Luminol wil weergeven. Een etherisch meesterwerk dat experimentele pop combineert met het natuurlijke.
Richard Dawson – Henki
De excentrieke folkzanger Richard Dawson werkte voor zijn collaborative album Henki ook samen met Iris Aspinall Priest. Deze nauwgezette tekenares leverde een van haar beste korrelige illustraties tot nog toe af. Vol culturele referenties, van de Toren van Babel tot de Mont Saint-Michel, het geheel is meer dan de som van de delen.
SPIRIT OF THE BEEHIVE – ENTERTAINMENT, DEATH
Als artwork van ENTERTAINMENT, DEATH krijgen we een tekening van Rivka Ravede. Zij tekende een attractie (Dante’s Inferno) van de Miracle Strip in Panama City Beach. Samen met deze tekening krijgen we ook een boodschap, want op de achterkant van de cover zien we de verlaten attractie nadat het themapark sloot. Hierdoor staat deze Dante’s Inferno symbool voor de verlatenheid en nostalgie, wat ook te horen is in het album.
William Doyle – Great Spans of Muddy Time
Soms kan een hoes ook gewoon een oud schilderij zijn en dus maakte William Doyle gebruik van een schilderij van Melchior d’Hondecoeter. Het werk met de naam ‘The Floating Feather’ werd in 1680 afgewerkt, maar kan op die manier nog steeds dienen als hedendaagse cultuur. Op deze manier toont William Doyle ook weer wat voor een groteske manieren hij in zijn muziek probeert te steken.
De albumhoezen werden geselecteerd in overleg met alle beren. Ze werden omschreven door Niels Bruwier, Robbe Rooms, Renaat Senechal en Lucas Palmans.
