Poté + Juicy @ Kunstencentrum Vooruit (Balzaal): De afwezigen hebben ongelijk

Terwijl de temperatuur buiten flirt met het vriespunt, kookten onze berenpootjes gisterenavond van energie. Dat kwam niet doordat onze oververmoeide hersenpan binnenkort kan genieten van een welverdiende winterslaap, maar dankzij de doortocht van Poté en Juicy in de gezellige Balzaal van Kunstencentrum Vooruit. Het legendarische Gentse concertgebouw is dezer dagen een van de vele decors van het veertigjarige verjaardagsfeestje van Democrazy. En wie feest zegt, zegt dansen! Gelukkig zit dat woordje zelfs verwerkt in onze sitenaam en zo gingen we een fijne avond tegemoet. Op echt grootse naambekendheid kon de line-up helaas niet rekenen, maar met wat meer achtergrondinfo zou menig muziekliefhebber onder de indruk kunnen geraken.

Zo werd de avond op gang getrapt door Juicy, een Brussels r&b-duo dat doorheen de jaren de reputatie van een energieke show te geven heeft. Toch werden we verrast toen we de Balzaal binnenwandelden, want niet alleen was de opkomst van het publiek bijzonder schaars, midden in de kamer stonden ook nog eens twee piano’s tegenover elkaar. Terwijl onze nieuwsgierigheid op de proef werd gesteld, wandelde gelukkig een handvol mensen de zaal binnen en kon Juicy, een klein half uur later dan gepland, aan zijn set beginnen. Wat bleek, we kregen een specialleke op ons bord, want de dames hadden de nummers uit hun nog te verschijnen debuutplaat in een stripped versie voorbereid.

Toch kregen we geen saaie pianoliedjes voorgeschoteld, want Juicy wist zeker ook in deze opstelling energie uit te stralen. Het publiek was daarentegen nog wat afwachtend, maar wat het duo ons presenteerde was op z’n minst indrukwekkend te noemen. De twee waren zo op elkaar ingespeeld, dat de een de ander vlotjes aanvulde, zodat alles een mooi en natuurlijk geheel leek. De fijne wisselwerking tussen de frontvrouwen was niet het enige interessante aan de set, want ook de manier waarop ze de nummers brachten, getuigde van klasse. Probeer zo maar eens een opzwepende soultrack te brengen met enkel twee klassieke piano’s: het lukte de dames zelfs al rappend. Tijdens de 45 minuutjes namen ze ons mee doorheen hun repertoire, met dus zowel opzwepende als chillere r&b-tracks. Veel variatie dus, maar wel een mooie rode draad. Dat Juicy op niet veel bekendheid kan rekenen in het Nederlandstalig gedeelte van ons land, werd gisterenavond helaas nog maar eens duidelijk. De reden blijft ons echter een raadsel, want wat we gisteren zagen was van zeer hoge kwaliteit.

Nadat de dames van Juicy het beste van zichzelf gaven, mocht de Brits-Franse Poté het podium onveilig maken. De jongeman mag Damon Albarn tot een van zijn vrienden (en fans) rekenen, maar is ook de poulain van Bonobo, onder wiens label hij zijn debuutplaat A Tenuous Tale of Her uitbracht. Ondanks dat hij afgelopen week af te rekenen kreeg met een serieuze verkoudheid, was daar gisterenavond weinig tot niets van te merken. Helemaal alleen wist hij een (helaas) voor een vijfde gevulde balzaal voorzichtig in beweging te brengen. Met een klein arsenaal aan drumcomputers, synths en andere elektronica bracht hij zijn debuutplaat in volle glorie. Poté zelf genoot zienderogen en gaf zich helemaal over aan de zwoele beats. Hitjes “Open Up” en “Young Lies” gingen perfect op in de set, al kwamen de bassen er zo nu en dan wel iets te hard door. Dat is dan ook het enige minpuntje, en dat Poté misschien nog niet zo heel veel podiumervaring heeft natuurlijk.

Ondanks dat feit, zagen we vooral heel veel potentieel. Een fenomeen dat bij zowat elke act terugkwam, want het zou ons niet verbazen dat we volgende zomer met z’n allen op pakweg Pukkelpop staan te kijken naar hoe Poté het beste van zichzelf geeft. Zijn steengoeie en vooral zomerse nummers moeten gewoon nog wat meer airplay krijgen en de trein is vertrokken.

Na de twee hoofdacts volgde er nog een afterparty, met als interessantste naam Susobrino. Ook de jonge Limburger met Boliviaanse roots stond er helemaal alleen voor en kon jammer genoeg op nog wat minder publiek rekenen. Wat hij daarentegen op het podium bracht, mocht er zeker zijn. Sterker nog, hij moest helemaal niet onderdoen voor de headliners. Susobrino is eigenlijk het Belgische equivalent van Ed Sheeran. Het is weliswaar niet zo dat hij plakkerige cliché ballades brengt, maar hij speelt heel wat instrumenten in (zoals blokfluit, djembé en ukelele) om ze dan te loopen en er een impressionant nummer rond te bouwen waardoor de zon wat harder begint te stralen. Dansen was met andere woorden verzekerd!

Met dj’s AliA en DTM Funk kon er nadien nog de nacht in gedanst worden, maar wij onthouden vooral drie bovenstaande acts. Ondanks dat we het publiek vaak op onze twee handen konden tellen, zagen we toch drie veelbelovende artiesten die aan de rand van hun grote doorbraak staan. Als een Eppo Janssen of andere booker van een groot festival in de zaal stond, dan had hij het zeker en vast geweten!