InstagramLiveRecensies

Salvador Sobral @ Vooruit (Theaterzaal): Genieten van kunst

© CPU – Joost Van Hoey

In het licht van veertig jaar Democrazy worden er tussen 31 oktober en 10 november talloze evenementen georganiseerd in Gent. Gisterenavond werd Kunstencentrum Vooruit goed gevuld met maar liefst vier optredens. Salvador Sobral is terug te vinden in de wondermooie Theaterzaal om het beste van zichzelf te geven. Sobral verwierf in 2017 bekendheid door met “Amor Pelos Dios” compleet onverwacht het Eurovisie Songfestival in Kiev te winnen. Tussen al het typische Eurovisie geweld, stond daar plots een man op het kleine podium, die in het Portugees heel Europa wist de overtuigen en de hoogste score ooit wist op te tekenen. Muzikale prostitutie noemde de man het zelf en een zege voor de muziek in een wereld vol fastfoodmuziek.

Nadien volgde echter geen zegetocht, vermits hij in Kiev al doodziek op het podium stond. Een harttransplantie volgde en daarbij een lange revalidatie. Tevens is het niet de man zijn droom om kost wat kost bekend te zijn, maar blinkt hij liever uit in wat hij graag doet. Salvador Sobral bracht tot op heden drie albums uit, Excuse Me in 2016 en na zijn revalidatie volgde in 2019 Paris, Lisboa waarmee hij in 2020 op tournee zou gaan. Helaas viel deze tournee deels in het water. Dit jaar volgde zijn derde album bpm, het eerste dat hij helemaal zelf schreef met zijn muzikale partner Leo Aldrey.

De intro klanken van “mar de memórias” weerklinken al minuten voor de start van het concert. Wanneer de lichten doven, komt Sobral het podium op, samen met zijn vier muzikanten, en zetten ze het lied verder. Een mooie, gevoelige opener van de avond, waarbij met warme Portugese klanken een verhaal wordt verteld. Naast een begaafd artiest zien we ook meteen een speelvogel. Op het einde van de song zit een piano-intermezzo en laat Sobral de schijnwerpers aan zijn pianist. Vervolgens gaat hij in het donker aan de zijkant van het podium zelf genieten van de muziek. Het intermezzo vloeit feilloos over in “fui ver meu amor”, dat als ballade ingezet wordt. Hier zien we een zanger die zich perfect inleeft in zijn stuk en het momentum laat opbouwen. Zijn zang laat hij op een bepaald moment weerklinken in de open klankkast van de piano en bewegen doet hij met bokkensprongen over het podium. Een gitaarsolo vormt de brug naar het volgende nummer, waarin ook de humoristische kant van Salvador Sobral naar boven komt. Zag je ooit al een muzikant als een robot dansen op pianomuziek? Wij wel!

© CPU – Joost Van Hoey

Wanneer de zaal eindelijk opgewarmd is, laat het publiek zijn appreciatie merken. Het vormt dan ook het uitgelezen moment om de band voor te stellen en tevens een vleugje charmante humor op ons los te laten. In het Vlaams weet hij onder meer ‘Dank u’, ‘Goedenavond’ en ‘Alles goed?’ uit te brengen, om vervolgens aan te geven dat hij de gevoeligheden van ons landje maar al te goed kent en het neutraal zal houden door in het Engels verder te gaan. Daarbij moet natuurlijk ook vermeld worden dat zijn echtgenote een Belgische is en bijgevolg zit er ook familie in de zaal, met andere woorden ‘We have to behave’.

Vervolgen krijgen we met “that old waltz” een Engelstalige ballade. Vier rode spots verlichten de zaal en weten zo een intieme sfeer te creëren. Bij “se de mim precisarem” krijgen we op voorhand al een beetje uitleg. Het lied gaat zo blijkt over de angst om te sterven, maar even later zitten we dan toch mee te wiegen op de groovy melodie. Tijdens dit nummer valt wederom op dat de man een lach op ons gezicht tovert door zijn mimiek en aanstekelijkheid.

Laat het duidelijk zijn dat het ook voor de rest van de avond een mengeling is van gezongen verhalen die het gevoel perfect overbrengen bij een publiek dat gefascineerd en vol bewondering naar dit schouwspel zit te kijken. De inleving, frivoliteit en chemie op het podium weet iedereen te boeien en in zijn greep te houden. Als er een knikje van het podium moet komen om aan te geven dat we met zijn allen tot applaus kunnen overgaan, besef je dat iedereen uit de hand eet van de entertainer. Plots blijkt het tijd te zijn voor het laatste nummer en nog enkele Nederlandse woordjes van de Portugees. Op deze momenten kunnen we niet anders dan vaststellen dat een carrière als komiek hem ook wel had gestaan.

© CPU – Joost Van Hoey

“Ay amor” start met een Spaanse vertelling alsof we plots in het theater terecht zijn gekomen. Terwijl hij daar vol passie bezig is, moeten we denken aan de professor uit La Casa De Papel die hier even zijn ding komt doen. Voor je het weet gaat het geheel over in een rollenspel tussen man en vrouw en mondt het uit in het begin van het zonnige, zeemzoete nummer. Met een cocktail in de hand lijken we in een bar in de Caraïben terechtgekomen. Zo voelt geluk in muzikale vorm. Als Salvador Sobral het podium verlaat, gaat iedereen er vanuit dat het nummer nu zachtjes gaat doodbloeden. Tot de man zelf achteraan in de zaal verschijnt om daar verder te zingen tussen het publiek. Hij blijft dus verrassen tot het laatste moment.

De bisronde begint met “Ay Marieke” (in het Vlaams) van Jacques Brel. Na een mooie vertolking, verklaart de man dat toen hij de muzikant ontdekte, hij meteen het gevoel had dat Brel deed wat hij al altijd wilde doen. Eindigen doet hij met “Bom Vento”, waarmee hij de zaal meekrijgt in een meezingmoment, terwijl hij vervolgens zelf even gaat inspecteren wie vol overgave meedoet. Een welverdiende staande ovatie vormt dan ook het einde van de avond.

Het is ongelooflijk dat deze man ooit het Eurovisie Songfestival won. Zo veel kwaliteiten als zanger, muzikant en schrijver gecombineerd met levensvreugde, inleving, expressie en humor zijn zelden terug te vinden. Dat het geheel live een stuk beter werkt dan op plaat, is een kwaliteit van echte artiesten. Als hij Jacques Brel dan toch als een inspiratiebron bestempeld, moeten we eerlijk zijn en zeggen dat hij daar op zijn eigen manier zeker naast mag staan. Als je zijn kwaliteiten en performance met een meer hedendaags figuur mag vergelijken, komen we misschien wel uit bij Stromae, toevallig ook wel eens vergeleken met Jacques Brel. Of het allemaal te klasseren valt onder jazz? Geen idee. Een uur en drie kwartier vlogen voorbij en deden ons op weg naar uitgang alvast dromen over de volgende keer dat we elkaar weer zien.

Facebook / Instagram / Website

Related posts
InstagramLiveRecensies

Hideous @ Kunstencentrum VIERNULVIER (Balzaal): Rock met een doel

Wie de Belgische muziekscene een beetje volgt, kan niet om Hideous heen. De band maakt een snelle opmars door. In februari bracht…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Norah Jones - Visions (★★★): Jazz in een souljasje

Met wereldwijd vijftig miljoen verkochte platen en negen Grammy Awards op haar schouw hoeft de Amerikaanse zangeres Norah Jones het al lang…
InstagramLiveRecensies

Maisie Peters @ VIERNULVIER (Concertzaal): Gent onder bezwering

De goede heks komt naar Europa en begint daarvoor in België. De 23-jarige zangeres Maisie Peters speelde gisteren de eerste show van…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.