Nog voor Remi Wolf veelvuldig het etiket van ‘veelbelovend artiest’ op haar voorhoofd geplakt kreeg, kon je haar aan het werk zien als alpineskiester op de Olympische Spelen voor jongeren. Het klinkt, ook voor ons, gigantisch ongeloofwaardig, maar nadat ze muziek ging studeren in het zonnige Los Angeles, veranderde het levensdoel van de jongedame helemaal. Ondertussen zijn we een aantal singles, drie ep’s (gewijd aan haar liefde en allergieën aan hondjes) en heel wat opnames in lijstjes van in de gaten te houden artiesten verder, dus besloot de 25-jarige dat het eindelijk tijd was voor haar debuutplaat. Haar eerste muzikale kindje werd Juno gedoopt en werd op die manier – verrassing – vernoemd naar haar hondje.
Op zich lagen de verwachtingen voor het album redelijk hoog, want zowat elk nummer dat Wolf het afgelopen anderhalf jaar uitbracht getuigde van een grote kwaliteit en talent. Het zorgde uiteindelijk voor heel wat druk op de schouders van de jonge zangeres, maar met Juno lost ze alle verwachtingen met verve in. Het album werd in een mum van tijd bedolven onder de sterren, waaronder wereldwijd heel wat vijfklappers, dus steken wij met plezier nog wat pluimen bij op Remi’s hoed.
Dat Remi door menig muziekkenner wordt omgedoopt tot een van de meest opwindende popartiesten van de laatste paar jaar, maakt ze met Juno helemaal waar. Haar opzwepende, zwoele nummers voelen aan alsof je in een drie kwartier durende vrije val in een wormgat vol met regenbogen verstrengeld bent geraakt. Dat wordt meteen duidelijk als “Liquor Store” het album op gang trapt. Terwijl de fluorescerende kleuren je langs alle kanten blijven afleiden, sluipt het catchy refreintje ongezien je gehoorkanaal binnen, om daar nog voor de rest van de dag te vertoeven. Het recept van de Amerikaanse is met andere woorden simpel: smakelijke, kleurrijke en vooral catchy popliedjes die je hersenpan doet swingen.
Binnen dat recept zoekt Wolf geregeld de grenzen op. Zo straalt er op “Guerrilla” een warme, soms zelfs zwoele gloed van de regenboog. Tegen het einde scandeer je ‘guerrilla! guerrilla!’ zelfs al vrolijk mee. Voor je het echter goed en wel beseft zitten we al bij een ander uiteinde van het kleurenspectrum, want met “Quiet on Set” gaat het gangstergehalte sterk de lucht in. Dankzij de leuke beat en de IDGAF-uitstraling van de zangeres, vallen de stukjes als een puzzel in elkaar. Zo schopt ze tegen de schenen van zowat iedereen, door met “wyd” duidelijk te maken dat ze van niemand de toestemming nodig heeft om te doen wat ze wil.
Met hier een daar een gitaarsolo, een sexy uithaal, wat melancholie of een chille laidback toets weet Remi Wolf een plezante wereld te creëren rond Juno, wat zich vertaald in een verhaaltje dat zich afspeelt op een grote taart vol met kleurrijk hagelslag en een uit suiker bestaande regenboog erbovenop. Alles in de wereld klopt, zonder dat het overdreven aanvoelt. De Amerikaanse houdt haar voetjes op de grond, maar vliegt met de nodige ironie rond haar eigen universum. Remi Wolf is met andere woorden een van de meest veelbelovende popartiesten van het moment, die in een mum van tijd de wereld zal veroveren, daar durven wij nu onze handen voor in het vuur steken.
Wie Remi Wolf live aan het werk wil zien, zal op 18 november richting Amsterdam of op 19 november richting Rotterdam moeten trekken.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
