Na de sensatie van het wonderlijke succesalbum Devotion (2018) ligt er nieuw werk van de in Essex geboren Tirzah in de (digitale) winkels. Met het nieuwe album Colourgrade doet zij een best fraaie gooi naar de eindejaarslijstjes.
Een van de meest prominente thema’s op deze Tirzahplaat is de impact van het moederschap. Ook gaat het op Colourgrade om de durf om los te kunnen laten en het nieuwe helemaal te durven omarmen. Tirzah doet op muzikaal vlak vooral beroep op de mensen met wie ze eerder al samenwerkte, zoals Coby Sey en Mica Levi (die ook de score bij de horrorfilm Under The Skin componeerde) die een erg bepalende stem hadden op Devotion en die ze voluit vertrouwt.
Colourgrade is het type groeiplaat waar je als luisteraar enige inspanning voor moet overhebben. Het materiaal van Tirzah is nooit voor de hand liggend, maar weet telkens weer te prikkelen. Kenmerkend is een track als “Tectonic” bijvoorbeeld, waarop de Britse artieste de lijfelijke impact van de liefde voor haar kind weergeeft als platentektoniek.
Tirzah grossiert in kale, ijle en vaak erg bevreemdende composities, zoals onder meer het door handclaps aangejaagde “Beating” of “Sleeping”, die vol gemanipuleerde klanken lijken te zitten. Tezelfdertijd slaagt ze erin om haar feel voor zowel bevreemdende, minimal elektronica als melodieuze pop in de verf te zetten. Dat komt bijvoorbeeld terug in een knappe track als “Send Me” die in woelige noise uitmondt.
Net als op voorganger Devotion slaagt de Britse, die over een hemelse stem beschikt, erin om je als luisteraar mee te nemen in een wereld die zowel experimenteel, verleidelijk sensueel als uniek is. Héérlijk voor wie het briljante Devotion al kende, maar misschien nog net iets meer voor zij die het werk van Tirzah nog te ontdekken hebben.