Hij is er lang aan bezig geweest, maar de debuutplaat van Wrabel is er eindelijk. Er staan nummers op die intussen al acht jaar oud zijn en ondanks dat de Amerikaan eerst dacht dat het een break-upalbum zou worden, is het er na jaren aan te sleutelen eentje vol liefde geworden. In die acht jaar bracht Wrabel al vier ep’s uit en werkte hij samen met en voor uiteenlopende artiesten als P!nk, Cash Cash, Ellie Goulding, Celeste en Kesha. Oude hitjes als “11 Blocks” en queer anthem “The Village” zijn niet terug te vinden op these words are all for you, maar desondanks is de eerste langspeler van Stephan Wrabel gevuld met emoties die vaak op dramatische wijze worden uitgespeeld.
Twee jaar geleden kwam Wrabel al met een ep’tje vol frisse popliedjes, maar dit jaar gooit de singer-songwriter het over een iets andere boeg. Het voelt iets meer aan als soulmuziek met een gospelkantje en doet zo met momenten nogal denken aan The Thrill of It All van Sam Smith. Beide artiesten hebben bovendien dan nog eens een sterke stem en hebben geen schrik om eens de hoogte in te gaan, maar het is ook al gauw duidelijk dat Smith het beter doet dan Wrabel. Bij de Brit zit er toch meer gevoel en schoonheid in terwijl het op dit album net iets te vaak als melig of iets te gestructureerd overkomt, alsof Wrabel zich iets te veel aan alle regeltjes wilt houden.
Het album opent intiem met niets meer dan Wrabels warme stem en doet ons algauw goesting krijgen om mee te klappen met het koor op “good”. Vervolgens wenst de zanger op dramatische wijze het beste aan een ex-geliefde op “wish you well”, maar het eerste hoogtepunt wordt pas bereikt eens het duet met Duncan Laurence aanbreekt. “back to back” klinkt als een vrolijke popsong die catchy klinkt. De twee stemmen gaan mooi samen en ondanks dat het een break-up song is, lijken Wrabel en Duncan Laurence toch met elkaar te dansen. Het is een passionele koppeldans waarbij de twee elkaar op het einde de rug toekeren en vormt net als het duet met Madi Diaz een van de hoogtepunten.
“london” begint met een ingetogen gitaarriedeltje, maar de intimiteit van de muziek wordt al gauw overschaduwd door de kracht die er in de zang wordt gelegd. Desondanks is het een gezellig liedje en vinden we de kleinschaligheid die we misten op “london” wel terug op het korte “don’t pick up the phone”. Op dat lied na lijkt Wrabel het soms wat moeilijk te hebben met de kleinschaligheid op te zoeken. Tijdens “cars” krijgen we eventjes een zeer koude beat te horen (vooraleer het lied openbreekt) en dat vloekt met de rest van het album.
Er staan zeker enkele fijne liedjes op these words are all for you, maar na verloop van tijd wordt het wat eentonig. Bovendien is het vaak voorspelbaar en is het dus niet zo spannend om het album te beluisteren. Na enkele liedjes weet je hoe de rest er zal uitzien en zelden komt Wrabel verrassend uit de hoek. Wrabel is op zich geen slechte tekstschrijver, maar productiegewijs schiet de plaat te kort en dat is jammer aangezien we wel potentieel zien tijdens nummers als “back to back”.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
