Na anderhalf jaar stilte werden we in mei getrakteerd op een gloednieuw nummer van Amber Run, de door ons geliefde indieband uit Nottingham. De single “52 Blue” werd door de bandleden als eerste uitgebracht in de aanloop naar hun nieuwe ep The Search (Act 1), die 10 september zou verschijnen. In “52 Blue” verraste leadzanger Joshua opnieuw met zijn zuivere, maar toch breekbare stem. Daarnaast sleepten het zachte getokkel van de gitaar en de zweverige achtergrondgeluiden ons helemaal mee naar de dromerige wereld van Amber Run. Deze eerste single deed onze verwachtingen voor de nieuwe ep alvast sterk groeien en na de release van The Search (Act 1) afgelopen vrijdag kunnen we stellen dat onze verwachtingen werden ingelost.
“Big Boys”, de openingstrack van de ep, bevat naast de vertrouwelijke melodieën van piano en gitaar een verrassende samenzang die wat doet denken aan een jongenskoor dat rond een kampvuur zit. Na een kleine minuut maakt de zachte samenzang plaats voor elektrische gitaren die ons tot het einde van het lied in de ban houden. Hoewel “Big Boys” slechts één minuut en 56 seconden duurt, zit het toch vol afwisseling en verrassende elementen.
De nummers “Ride” en “I’m Tired” werden eerder deze zomer al gedropt. Zoals de bandleden zelf verklaren op hun Instagrampagina, herinnert “Ride” ons eraan dat iedereen op zijn eigen reis is, dat iedereen een pad heeft om te bewandelen. De lyrics zitten boordevol hoopvolle boodschappen over blijven volhouden en dat het oké is om juist niet oké te zijn. Ook “I’m Tired” behandelt een gelijkaardige thematiek. Zeker aan het einde van een bijna twee jaar durende pandemie komen deze tracks als een duwtje in de rug. Zoals bijna alle songs van de band, zijn ook hier de ambientgeluiden en melodieuze stemgeluiden de meest prominente elementen. Amber Run houdt dus stevig vast aan hun basisingrediënten die we in hun vorige albums en ep’s reeds terug konden vinden.
Met “Sweet Melancholy” kozen de mannen van Amber Run eerder voor een zweverige, Lord Huron-achtige ballade. De honingzoete stem van Joshua werd opnieuw gecombineerd met rustige melodieën die samen zorgden voor een typische Amber Run-song, al maakte het ons minder enthousiast dan de andere nummers op de ep. Na het tweede refrein zaten we op het puntje van onze stoel, wachtende op een climax die maar niet kwam. In plaats daarvan hoorden we nogmaals het refrein waardoor de track soms nogal monotoon aanvoelde. Gelukkig kan de band wel goed afsluiten met eerste single “52 Blue”.
Amber Run wist met hun nieuwe ep The Search (Act 1) onze dorst naar goede muziek te lessen. De thematiek van zich slecht voelen maar toch de moed vinden om door te gaan is over de vijf liedjes heen terug te vinden. Door vast te houden aan zweverige melodieën en loepzuivere stemmen, kwam de ep soms niet verrassend genoeg uit de hoek. Hoewel de vertrouwde stemmen en geluiden niet teleurstellen, misten wij soms toch een wow-effect.
Facebook / Instagram / Website
