Nee, niet alles dat uit Zuid-Korea komt, is K-pop of deuntjes in de trant van het godsgruwelijke “Gangnam Style” van PSY. Het levende bewijs voor die stelling: 박혜진 Park Hye Jin. De opmars van de Zuid-Koreaanse dj, rapster, zangeres, en producer leest als een sprookje. De jonge artieste wist van jongs af aan dat ze wou zingen en rappen, maar sloeg in 2017 aan het dj’en om zo haar eigen producties te kunnen maken. Ze probeerde aan de bak te komen in elektronische undergroundmilieus van Seoul, maar daar bleven de deuren voor haar gesloten. Ze besloot te kuisen en op te dienen in enkele Zuid-Koreaanse clubs, wat haar uiteindelijk toch een tijdslotje opleverde. Vanaf dat moment ging het alleen maar bergop.
In 2018 bracht ze haar debuut-ep IF U WANT IT uit. Vooral “ABC” en “I DON’T CARE” uit die plaat scheren hoge toppen, en trokken de aandacht van het Amerikaanse muziekmagazine Pitchfork. Ze trok naar Melbourne, om later te verkassen naar Europa en de Verenigde Staten. Met haar tweede ep How can I was het hek van de dam: onder andere Billboard, Rolling Stone, The Guardian en het Britse GQ waren lyrisch en de single “Like This” domineerde kortstondig de hitlijsten en haalde zelfs de soundtrack van de videogame FIFA 2021. Enkele jaren geleden mocht ook het Belgische publiek proeven van haar pompende beats op Dour. Ze staat wereldwijd bekend voor haar dromerigere minimal house, delicaat complexe clubmuziek, en haar feilloos afgewerkte producties. Op 10 september kwam Before I Die uit, het eerste studioalbum van de Zuid-Koreaanse artieste.
En dat album opent ijzersterk. “Let’s Sing Let’s Dance” vertelt alles wat er te vertellen valt over Park Hye Jin’s muziekstijl. Minimalistisch, meeslepend, kordaat en uiterst dansbaar. Kort door de bocht: techno met een resem mantra’s. In haar vrij eenvoudige teksten wisselt ze af tussen Koreaans en Engels, maar wat er gezegd wordt is nooit echt van belang bij de jonge producer, eerder de manier waarop.
Doorheen het album stelt 박혜진 Park Hye Jin al haar vocaal talent tentoon. Haar dromerige zijdezachte stem zorgt voor een mooi evenwicht met haar verkapte en brutale housebeats. Maar al bij al blijft 박혜진 Park Hye Jin te braaf omspringen met al dat talent. Na zeven van de vijftien nummers is de schone schijn een beetje van af, en wordt haar mantrastijl te monotoon. Het geheel begint vanaf dan wat voortslepend aan te voelen. Opvallend is de bij momenten onverschilligheid van de Zuid-Koreaanse. Zo zingt ze over het gemis van haar ouders op dezelfde neutrale toon als in het onsubtiele “Sex With Me (DEFG)”.
Al zit er soms een verbogen parel tussen de grijze massa verstopt. Zo is “Good Morning good Night” een teder melodieus stukje muziek waarin een serene Park Hye Jin enkele broze strofes rapt met een bedaarde en fragiele elegantie. Ook het daaropvolgende veel te korte “Me Trust Me” mag er zeker zijn, maar om compleet andere redenen. Zo is Hye Jin er veel brutaler, onbeschaamder, harder en dus zit er meer actie in waarmee ze haar eentonige mantra’s verdringt.
Melodieus brengt 박혜진 Park Hye Jin dan weer wel wat variatie. Wisselend tussen harde, feeërieke, schuchtere, brutale, tedere en melancholieke harmonieën lijkt Before I Die soms op een swingende schizofrene bevlieging van de Zuid-Koreaanse artieste, gekruid met onophoudende pompende trapbeats en enkele vettige technofragmentjes, zoals in het nakomertje “Hey, Hey, Hey”. Ze sluit af met een paar experimentelere dance trancenummers, maar daar doet ze te weinig mee om die echt in de verf kunnen te zetten.
Al bij al niets nieuw onder de zon dus van 박혜진 Park Hye Jin. Met Before I Die verkent ze voor haar bekend terrein en verstevigt ze haar positie als absolute maatstaf binnen de K-house. Haar delicate vocale kwaliteiten zijn echter soms wat te eentonig en ongevoelig, en grosso modo halfweg het album is het vet van de soep. Iets minder nummers had de plaat misschien ook goed gedaan. Echte monsterhits zoals “I DON’T CARE” of “ABC” zitten er dan ook niet tussen. Mocht er één nummer van Before I Die niet in de volledige anonimiteit van haar repertoire verdwijnen, dan hopen we toch dat het haar ijzersterke opener “Let’s Sing Let’s Dance” wordt.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
