Normaal gesproken bespreken wij hier bij Dansende Beren enkel albums die vers van de pers zijn, maar dit exemplaar van de vrienden Max Townsley en Drew Erickson, alias Explorer Tapes, lag zes jaar lang op de plank bij de platenmaatschappij te verstoffen. Zoals dat gaat bij van die grote maatschappijen in muziekland, wisselen er wat mensen van functie, die een andere kijk hebben op wat de koers van het bedrijf zou moeten zijn en voor je het weet raak je buiten beeld. Voor Max en Drew, die opgroeiden in Texas en met een droom naar Los Angeles trokken, werd dit werkelijkheid in de keiharde wereld die muziekindustrie heet.
Een platendeal zat er dus niet meteen in toen ze een paar jaar daarvoor hun geluk probeerden te beproeven in Los Angeles. Een publishing deal wel. Zo werkten ze onder andere met David Baerwald. Hij zat in The Tuesday Night Music Club en was voor een groot deel verantwoordelijk voor het doorbraakalbum van Sheryl Crow. Veel grote artiesten die zelf niet zo goed kunnen schrijven, schuimen de publishing bedrijfjes af op zoek naar dat ene prijsnummer. Zo nam Keith Urban hun nummer “Texas Time” op en dat was voldoende om wel een platendeal te krijgen. Samen met producer Mike Elizondo, bekend van zijn werk voor uiteenlopende artiesten als Fiona Apple, Eminem, 50 Cent en Twenty One Pilots, doken ze januari 2015 de studio in.
Dat de heren popliedjes kunnen schrijven, hoor je gelijk bij de eerste nummers. “All Depends On You” en “Texas Time” zijn van die oorwurmen die je na het beluisteren moeilijk uit je muzieksysteem kan verwijderen. Je hoort meteen waar Abraham de mosterd vandaan haalt. De muziek die in het begin van de jaren tachtig zo populair was op de Amerikaanse radio, ligt er als een dikke laag overheen gesmeerd, met af en toe een nummer zo glad als een aal. “Julia” is zo’n nummer dat bij ons het glazuur van je tanden doet spatten, maar dat in die jaren op menig schoolfeest tot schurende dansjes leidde.
Dat er af en toe nummers tussen zitten die onze smaak behoorlijk op de proef stellen, mag duidelijk zijn: de grens tussen kunst en kitsch is flinterdun. Dat was begin jaren tachtig niet anders, maar dan net als je denkt af te willen haken, komt daar een nummer als “Change Looks Good On You”. De eerste noten en de stuwende bas slepen je gelijk het nummer in. Dat werd dan wel weer met hulp van, jawel, David Baerwald geschreven. Wie goed luistert hoort ook Roger Joseph Manning jr op een paar nummers op het keyboard meespelen.
Dit album bevat een beetje Texas (country), California (westcoast), pop en soul. Helaas is het allemaal erg clean en over het algemeen erg gladjes geproduceerd, maar dat was in het begin van de jaren tachtig schering en inslag. De nieuwe bazen bij de platenmaatschappij zagen de bui waarschijnlijk al hangen en wachtten tot er een jaren tachtig revival zou zijn om het album uit te brengen. De tijd is er waarschijnlijk nu rijp voor. Gelukkig kregen wij via dit album wel weer een teken van leven van David Baerwald, dus is het toch ergens goed voor geweest.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
