Drie jaar was het geleden dat we nog iets van Hippo Campus hadden gehoord, maar dat was lang niet de bedoeling. Het vrolijke vijftal had kort na de release van hun laatste plaat Bambi al nieuw materiaal klaar, maar zoals je weet brengen bands niet graag muziek uit in zulke hoogst onzekere tijden. Nu die stilletjes aan voorbij lijken te zijn, komen dus ook de Amerikanen voorzichtig hun neus terug aan het venster steken. Met de splinternieuwe ep Good Dog, Bad Dream spetteren ze vrolijk verder in hun zwembad vol zomer en positieve vibes, al ligt er hier en daar toch een krokodil op de loer die het nijlpaard te slim af probeert te zijn.
Dat komt misschien wel door het feit dat de band zich op de ep kwetsbaarder dan ooit blijkt te hebben opgesteld. Toch weten de mannen er telkens die humoristische toets aan te geven, waardoor die ironie de emoties mooi in evenwicht houdt. Helaas blijkt het totaalplaatje dat de band ons wil verkopen toch niet zo duidelijk. In elk nummer lijkt wel iets te missen, terwijl het genregewijs alle kanten uitzwiert. De hond mag dus zo braaf zijn als hij wil, de nachtmerrie is verschrikkelijk eng.
Zo komt Good Dog, Bad Dream op gang met de zomerse gitaartjes en beats vanop “Bad Dream Baby”, maar haalt frontman Jake Luppen het overlijden van zijn hondje, het scheiden van zijn ouders en de erbarmelijke situatie waarin Britney Spears zich in vertoefd aan. Muzikaal en tekstueel zet Hippo Campus met andere woorden een gigantische tegenstelling op poten, waardoor je automatisch oplettender luistert naar de muziek. Leuk is het geheel zeker, maar we worden nooit echt van onze sokken geblazen. Zo kan de Twenty One Pilots-achtige sound vanop “Deepfake” ons nooit helemaal overtuigen en lijkt ook “Sex Tape” een puzzelstukje of twee te missen.
Misschien komt het dan ook door het feit dat Hippo Campus permanent van twee walletjes probeert te eten, dat we nooit helemaal mee geraken in het verhaal. Zo gaat op “Where To Now” de uiterst vrolijke indiefolk liggen voor donkere gitaren, waardoor dat nummer een mysterieuze tijdbom wordt die nooit tot ontploffen komt. Om het kort samen te vatten: Good Dog, Bad Dream mist richting en een duidelijk idee achter de nummers. En nee, dan biedt het naar bubbelgumpopneigende “Mojo Jojo” daar geen antwoord op. De Amerikanen willen te veel op korte tijd proppen, waardoor ze zichzelf helemaal uit het oog verliezen. Een zomerhitje kunnen ze er met “Bad Dream Baby” misschien aan overhouden, maar de rest van de ep zal het nooit tot in ons collectieve geheugen schoppen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
