Muziek maken op je slaapkamer en die dan de wereld in katapulteren is anno 2021 makkelijker dan ooit. Zeker nu de coronacrisis iedereen noodgedwongen opsloot binnen zijn vier muren, begonnen bij heel wat jonge artiesten de handen te jeuken. Als ze dan toch niet het podium konden bestormen, moesten ze maar nieuwe muziek maken. Dat dacht ook de Maasmechelse Laurine Musardo, sonayou voor de vrienden, want een dik jaar nadat ze met 912 haar debuutplaat op de markt bracht, volgt nu met chaos alweer een vervolg. Dat lijkt op zich niets wereldschokkends, maar de platen zijn wel met elkaar verbonden. Die eerste telde twaalf nummers, terwijl die laatste er negen heeft: 912, en de cirkel is rond.
Toch staan beide platen los van elkaar, want met chaos heeft sonayou een volledige periode in haar hoofd weten af te sluiten. De afgelopen paar maanden waren een gigantische chaos voor de jonge zangeres, maar ze slaagde erin om de zwakte om te zetten in haar sterkte: muziek maken. Vanop haar kamer schreef, mixte en producete – zelfs de albumcover ontwierp ze zelf – ze de chaos, met een degelijk resultaat.
Op vlak van looks zou je nog kunnen denken dat sonayou wat weg heeft van Dua Lipa, maar op muzikaal vlak pakt dat anders uit. De muziek van de Maasmechelse klinkt echter veel donkerder en meer sfeervol dan die van de Britse popster. Met een mysterieuze beat trekt “deadly” de boel op gang, al wordt die meteen bijgestaan door Laurines krachtige stem. Daardoor lijkt het alsof licht en donker met elkaar in gevecht gaan, terwijl de zwaardere bassen het laken steeds meer naar zich toe trekken. Die lijn wordt doorgetrokken richting “for moon boy”, waarin een snellere beat de boel in vuur en vlam lijkt te steken, maar sonayou alles met haar stem in de hand weet te houden. Op die manier zijn we helemaal ondergedompeld in de wazige mysterie, waarna een eerste hoogtepunt aanbreekt.
Met “right” dringen de popinvloeden voor het eerst wat dieper door, waardoor het hitgehalte geleidelijk aan mee de hoogte in gaat. Ondanks dat de lichte trapbeat de boel draaiende blijft houden, is het wederom Laurine die alle aandacht naar zich toe trekt. Op die manier toont ze dan ook dat ze veel in haar mars heeft, terwijl ze nog steeds in de startblokken staat.
Middenin de plaat volgt er met “leave me alone – interlude” dan een letterlijk rustpunt in de chaos, waarna “who am i?” de boel weer op gang trekt. In de tweede helft van chaos lijkt de donkere vibe dan ook nog nadrukkelijker aanwezig. sonayou lijkt steeds meer richting de pop te neigen, waardoor de liedjes zich ook steeds makkelijker in je hoofd nestelen. “i don’t know what the fuck this is but this slaps” maakt zijn titel dan ook helemaal waar, want de Tame Impala-achtige drum-synthcombinatie komt lekker binnen, waarna Laurine de boel met haar stem kracht bij zet. Met “bb” krijgen we dan nog een fijne kers een lekkere taart.
sonayou is met haar negentien lentes dus nog een jong veulen in de muziekwereld, maar toont met chaos toch al dat ze veel in haar mars heeft. Zeker doordat ze alles van begin tot eind in eigen hand houdt, zou het zomaar eens kunnen dat we in de toekomst nog veel van de jonge zangeres zullen horen. Haar tweede album vormt alvast een mooi geheel, waarin grootsere nummers met hitpotentieel elkaar afwisselen met sfeervolle, donkere tracks. Opnieuw een fijne kennismaking met Laurine Musardo dus, die hopelijk de chaos in haar hoofd heeft weten te ontwarren dankzij deze plaat.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
