Het debuut van Caleb Landry Jones kwam vorig jaar plotsklaps uit de lucht gevallen. Tot dan toe was de Amerikaan bij het grote publiek vooral bekend als acteur in grote Hollywoodproducties (waaronder het geprezen Three Billboards Outside Ebbing, Missouri), maar onder zijn krullende rosse coupe bleek naast talent voor acteren ook een veelzijdige muzikale knobbel verscholen te liggen. Het is tegenwoordig een beetje een modeverschijnsel dat schermgezichten en influencers zich plots met muziek gaan bezig houden, maar die honger naar aandacht en geld lijkt niet de drijfveer van Jones te zijn, die met The Mother Stone een verrassend en avontuurlijk album wist af te leveren. Het had wat weg van Sgt. Pepper-geïnjecteerde psychedelische circuswaanzin – een muzikaal zootje eigenlijk – maar wel een buitengewoon boeiend zootje om even helemaal in te verdwalen.
Dat brengt ons bij “Bogie”, dat op veel vlakken baadt in dezelfde excentrieke psychedelische sfeer als The Mother Stone, maar dan in een veel volwassener en doordachter jasje. Jones lijkt ditmaal een coherent nummer geschreven te hebben dat minder schimmig en uitwaaierend klinkt dan wat hij ervoor op plaat zette. Zo zwalpend als de sixties-geïnspireerde synths het begin van het nummer kleuren, zo krachtdadig stoomt de Calebtrein immers vooruit halverwege het nummer, waarbij de stemkleur van Jones hier en daar wat doet denken aan die van Jack White. De dynamische en expressieve manier waarop Jones zijn stem gebruikt geeft het nummer absoluut pit. In het tweede deel van “Bogie” slingeren we tussen de hijgende gitaarlijntjes, achtergrondstrijkers en sidderende percussieuitspattingen door, van trapeze naar trapeze, met een energieke Caleb Landry Jones die je uiteindelijk giechelend uitzwaait terwijl het hele circus achter hem in elkaar stuikt. ‘Bye bye!’, klinkt het. Graag tot de volgende keer, zeggen wij dan, en we menen het.
Gadzooks Vol. 1, het tweede album van Caleb Landry Jones, komt op 24 september uit bij Sacred Bones Records.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!