De Nederlanders van The Homesick zijn goed op weg om de wereld te veroveren. Met The Big Exercise vorig jaar bracht de groep zelfs een plaat uit op het gerenommeerde label Sub Pop. Ideaal dus om de vruchten te plukken en een tour mee te doen, alleen was er toen corona. Nu kan de band toch weer optreden en hun eerste optreden van dit jaar was er eentje in de Handelsbeurs van Gent. Daar hadden ze geduchte concurrentie van de Rode Duivels en dus was de zaal niet volledig volgelopen. De band liet het niet aan zijn hart komen en speelde gewoon een goeie 45 minuten dansbare songs.
Dansbaar, jawel. The Homesick bleek vergeten te zijn dat ze vorig jaar een heerlijke, grungy rockplaat hadden uitgebracht en kwamen naar Gent met enkel maar nieuwe nummers. Natuurlijk erg jammer voor de fans in de zaal die graag eens dat nieuw album live hadden gehoord, maar we denken dat het The Homesick worst zal wezen. Zij zagen dit optreden vooral als try-out voor nieuwe muziek en dat is een hele stijlswitch met oud werk.
Een drumstel en twee synths, meer had de band niet nodig om zijn volledige set af te werken. Geen gitaren dus en dat was op zich wel verrassend. Het begon al bij “Silhouettes”, dat eigenlijk erg naar Ariel Pink neigde. Je leest het al, de vibe van The Homesick is gewijzigd van rammelende garagerock naar weirdopop, maar het geheel voelde wel aantrekkelijk aan.
De groep liet alles mooi in elkaar overvloeien, wat natuurlijk altijd makkelijker is met elektronische muziek. Het was misschien een subtiele manier om de ongemakkelijke stiltes in de zaal te vermijden, al kwamen die er toch na “Acrobaat”. Het nummer eindigde wat robuust en het publiek wist niet goed of ze moesten klappen of niet. Dat werd uiteindelijk wel gedaan, maar veel respons van de band was er ook niet. Die concentreerden zich al op het volgende nummer.
Met al die synths is er natuurlijk veel nieuwe muziek. Deze had na een tijd wat weg van Animal Collective en Local Natives. Het was tamelijk trippy met een hoge intensiteit, maar bleef vooral experimenteel en verrassend werken. Alleen als je enkel nieuwe muziek probeert, dan krijg je het probleem dat het na een tijd toch wat gaat vervelen. En dat was bij The Homesick niet anders. De band stond wel volledig intens te spelen, maar na een goed halfuur hadden we het toch al wat gehoord.
Gelukkig besefte The Homesick dat zelf ook en met “Rock Steady – Lovers Rock” werd er toch iets steviger tekeergegaan. De synths bleven, maar het klonk allemaal wat potiger, wat het einde van de set toch nog een tikkeltje meer durf gaf. Na een goeie 45 minuten gaf de band er weliswaar de brui aan en wij bleven vooral hongerig naar hun muziek van vorig jaar. Die nieuwe sound is toch even wennen, vooral voor de fans van hun gitaarmuziek. The Homesick gooit het duidelijk volledig over een andere boeg; benieuwd of die boeg wel zal slagen. Wij denken vooral dat het voor de band moeilijk zal worden om herkend te worden aan een eigen sound.
Setlist:
Silhouettes
Ricky – Dub – Feel
Acrobaat
Sula
Rock Steady – Lovers Rock
