Wie in het metallandschap deze Noorse blackmetal-pioniers nog niet kent, slaapt waarschijnlijk al een lange tijd onder een rots. Darkthrone begon zijn muzikale escapade in 1986 met het maken van deathmetal. Dit leverde in 1990 het stereotiepe Scandinavische album Soulside Journey op. Een jaar later verraste de groep de wereld met een volledige imago- en stijlverandering. In 1992 brachten ze het eerste deel uit van hun ‘unholy trinity’, A Blaze In The Northern Sky. In de opvolgende jaren kwamen Under a Funeral Moon en Transilvanian Hunger uit. Tot heden zijn dit drie van de meeste invloedrijke blackmetal-albums en het begin van de ‘True Norwegian Blackmetal’.
Na 35 jaar en negentien studioalbums heeft dit duo zich al van verschillende kanten laten zien, en zo zijn waarde in het muzieklandschap al lang verworven. Naast de iconische blackmetalklank, speelde de band ook met invloeden van punk, rock-‘n-roll, speedmetal en doom. Eternal Hails…… is nog maar eens het bewijs dat zij niet enkel een volledige stroming in het metallandschap hebben geschapen, maar die ook nog eens heerlijk meester zijn.
Vijf nummers. Meer hebben de mannen niet nodig om een album neer te palmen dat klokt op 42 minuten en 2 seconden. Eternal Hails…… is een perfecte fusie van alles wat de band bereikt heeft in zijn carrière. Blackmetal en doom werken hier in perfecte harmonie. De nummers nemen hun tijd om een punt te maken. De inspiratie voor dit album gaat verder dan het begin van blackmetal. Het duo greep terug naar de meer ongeremde klanken van de jaren ’70. Hierdoor zijn de nummers niet alleen langer, maar klinkt het concept toch bekend in de oren.
Ondanks het feit dat ze van opnamestudio veranderd is voor dit album, is het DNA van de band volledig hetzelfde gebleven. De klank die het duo dertig jaar geleden opriep, is enkel maar verder gerijpt zoals een goeie whisky. Hoewel de nummers gigantisch lang zijn, verveelt Eternal Hails…… geen minuut. Het album zit vol met strakke riffs, tempowissels, duister gezang, dikke reverb en krachtige drums. Elk nummer biedt wel iets nieuws, waardoor er voldoende afwisseling zit in het album. Nummers zoals “His Masters Voice” en “Hate Cloak” zijn eerder kalm en eenvoudig, terwijl de daaropvolgende nummers “Wake of the Awakened” en “Voyage to a Northpole Adrift” een hoger tempo hebben en die zo de lekkere blackmetal tremolo picking omarmt. De afsluiter van het album, “Lost Arcane City of Uppakra”, bouwt hier nog even op verder om dan zeer atmosferisch te werk te gaan met een synthetizer.
De muziekwereld verandert snel, maar Darkthrone slaagde erin om met een frisse insteek te komen in zijn bekende klank. Het maakt niet uit wat de staat van de wereld is of waar de twee hun muziek opnemen, het duo slaagt er keer op keer in om verder te bouwen op hun nalatenschap.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
