Dat Brussel vroeger een moeras was, is algemeen geweten. Dit zorgt er tegenwoordig voor dat de stad een goede bodem heeft waar muzikaal talent kan ontluiken. Hierbij denken we spontaan aan gevestigde namen als Jacques Brel, Angèle, Zwangere Guy of Stromae, maar even goed opkomende talenten zoals Indigo Mango, Iliona of ECHT!. Aan dit laatste rijtje kunnen we vanaf vandaag ook TUKAN toevoegen. De winnaars van Concours Circuit 2020 (zeg maar de Franstalige tegenhanger van Sound Track) brengen ons een kleurrijke mix van jazz en electronica. Denk daarbij aan STUFF. met een laagje GoGo Penguin.
Opener “La brousse” steekt donker en mysterieus van wal. We wanen ons dan ook op het eerste moment ergens alleen, verdwaald in de brousse. Dit duurt gelukkig niet al te lang, want eens de drum komt ingevallen, versnelt het tempo en lijken we op een dansfeest van een inheemse stam terecht gekomen. Wanneer vlammende synths inslaan als de bliksem bereikt het nummer haar hoogtepunt en met behulp van een stevige baslijn wordt het hoge tempo aangehouden tot “La brousse” in de laatste seconden nog een heel onweer over zich krijgt.
Stilte na de storm zou je denken, maar toch niet volgens het Brusselse kwartet. De stevige bas wordt ook op “Imago” weer bovengehaald en doet ons in combinatie met de kickdrum zelfs in de verte wat denken aan “A New Error” van Moderat. Deze keer neemt TUKAN iets langer de tijd om op te bouwen en lukt het hen om het de hele tijd interessant te houden. Dezelfde vlammende synths snijden weer door onze trommelvliezen, al is de storm deze keer maar van korte duur en wordt het nummer afgewerkt door een deugddoend lentebuitje.
Na de lente komt natuurlijk de zomer, en dat gebeurt dan ook meteen met dank aan “Niofar”. Een Yussef Dayes-achtige drum, doorspekt met een Afrikaans ritme, zorgt voor een warme gloed die over ons neerdaalt. Natuurlijk kunnen de gekende synths hier ook niet ontbreken, al vlammen ze deze keer iets minder hard dan we gewend zijn. Terwijl “La brousse” en “Imago” het album nog in gang knalden, is “Niofar” een welgekomen rustpunt.
De rust komt snel ten einde wanneer het kwartet “Boréal” inzet. Net zoals op het eerste nummer wordt hier weer voor de duistere sfeer gekozen. Deze keer geen dansfeest in de brousse, maar eerder in een Berlijnse club. Jazz is een breed begrip en heeft geen grenzen, maar wat er hier door onze trommelvliezen schiet, kunnen we bijna catalogiseren onder loeiharde techno. Dat dit dan op echte instrumenten gespeeld wordt, toont nog maar eens het talent van TUKAN.
TUKAN neemt ons mee op een trip door verschillende natuurfenomenen. Wanneer je denkt dat het daar zal stoppen, duiken achter de laatste boom plots de contouren op van een donkere technoclub, waar je je nog eens volledig in het zweet kan dansen. De band toont op z’n eerste ep meteen wat ze in hun mars hebben en dat we zeker en vast nog van dit Brusselse kwartet zullen horen op (inter)nationale podia.
