AlbumsRecensies

Helloween – Helloween (★★½): Episch, vooral qua clichés

In 1988, alweer een frisse 33 jaar geleden, gaf Helloween de hardrock- en heavymetalwereld een flinke schop onder de kont met Keeper of the Seven Keys, Pt. 2. Daarop stonden verschillende knallers, waarvan “I Want Out” het tot regelrechte klassieker schopte met de hulp van MTV’s Headbanger’s Ball (MTV’s Headbanger’s Ball! Jongens, toch!). Samen met Keeper of the Seven Keys, Pt. 1, dat het jaar ervoor uitkwam, legde dit Duitse vijftal de basis voor een nieuw genre: powermetal. Noem het een episch stoofpotje van heavy metal en speed metal in een symfonische saus. Omdat zanger Michael Kiske nogal dicht bij Bruce Dickinson aanleunde qua stijl, werd Helloween ook wel eens ‘de Iron Maiden van den Aldi’ genoemd (ook al weten we eerlijk gezegd niet of Aldi al in België aanwezig was in 1988, maar goed). Luister naar “We Got The Right” en snap wat we bedoelen.

Zoals het dikwijls gaat na plots en groot succes, begon het snel te rommelen bij Helloween na de twee Keeper-albums. Om een lang verhaal kort te maken: verschillende groepsbezettingen maakten nog twaalf albums met wisselend succes, en nu is er Helloween. De band bestaat ondertussen uit niet minder dan zeven groepsleden, met twee zangers waaronder Kiske, die er voor het eerst sinds 1988 weer bij is. Een terugkeer naar de grote vorm, dus? Dat viel voor ons een beetje tegen.

Het duurt tot het vijfde nummer voor we iets horen dat zich enigszins onttrekt aan de met clichés dichtgemetselde geluidsmuur: “Angels” speelt met traag en snel – dynamiek, noemen ze dat – en we ontwaren zelfs een riff die die naam waardig is. “Indestructible” rijgt de clichés aan elkaar, maar wel de goeie: de drumintro, de riff, de solo’s, het lijkt wel of we ze allemaal al honderdduizend keer gehoord hebben. Wat waarschijnlijk ook zo is, maar het geeft op z’n minst een vertrouwd gevoel; zo van “Oké, zo hoort het.” In “Cyanide” horen we in bepaalde stukken dan weer alleen de bas die de riff speelt, wat als een verademing aanvoelt.

Uiteindelijk valt het op dat we de typische powermetalstuff liever links laten liggen. Sommige nummers zijn ook echt wel lang, iets wat alleen goeie progmetalgroepen zich kunnen permitteren. En dit is geen prog metal. Dus, goed, het ligt mogelijk niet aan Helloween, maar aan ons. De fans zijn in ieder geval wel helemaal mee: de video voor de eerste single, “Skyfall” klokt op het moment van schrijven af op meer dan 1,5 miljoen views. Wij gaan ons ondertussen nog eens laten gaan op “I Want Out”.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bruce Dickinson - “Afterglow of Ragnarok”

Waardig ouder worden. Het onderwerp kwam meteen ter sprake bij de lancering van “Afterglow of Ragnarok”, de nieuwe single van Bruce Dickinson….
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cirith Ungol - "Velocity (S.E.P.)"

Het Amerikaanse Cirith Ungol moet een van de belangrijkste groepen met te weinig naamsbekendheid zijn. In 1981 waren ze met debuutalbum Frost…
AlbumsFeatured albumsRecensies

U.D.O. – Touchdown (★★★½): Altijd vakkundig, zelden verrassend

Udo Dirkschneider zong zichzelf de onsterfelijkheid in op “Balls to the Wall”, de überklassieker van Accept. Al is ‘zingen’ misschien niet het…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.