Swimming Static. Beweging en stilstand. Golven en ruis. De titel van Elder Islands tweede langspeler schuift ons al voor een eerste luisterbeurt een aantal schijnbare tegenstellingen onder de neus. What’s in a name natuurlijk, want laat die contradictorische aard en ambiguïteit nu ook meteen de leidraad zijn voor het verloop en het geluid van het gehele album. De driekoppige electroband uit Bristol viert op Swimming Static de ambiguïteit en kneedt schijnbare tegenstrijdigheden wonderwel samen tot een scherpe en bezwerende dansmix, die ergens tussen dreiging en bevrijding valt.
De dreunende oerklanken van opener “Embers” sleuren ons meteen een donker en rokerig hellegat in. De dreigende strijkers en dreunende retrosynths treden er in een gezellig, smeulend huwelijk, dat meteen onze aandacht trekt en geketend vasthoudt. De dramatische opening markeert niet alleen het startpunt van die tweede langspeler, maar lijkt ook een epische afscheidsgroet van hun eerdere, en duidelijk bravere werk, waar twinkelende synths en exotische percussie vooral de boventoon voerden. Na die ceremoniële opening doet een eerste tegenstelling duidelijk zijn intrede wanneer we radicaal naar de dansvloer worden getrokken op energieke synthsingle “Purely Educational”. We krijgen daarbij een meer behapbaar en dansbaar electropop-geheel waarvoor ze hun retro synthknoppen toch een flink niveau hoger hebben gedraaid. Ook andere nummers zoals “Sacred” en hoogvlieger “Feral” trekken ons met hun bezwerende ritmes opnieuw mee in die dansbare dieptes.
Nummers zoals “Here Am I” en “Intertwine” bieden daarentegen een onverwachts tegengewicht, waar diezelfde donkere synthsfeer wel rotsvast overeind blijft maar op een meer experimentele en organische manier wordt voorgepompt zonder dat je eigenlijk ooit vat krijgt op wat waar begint of ophoudt. Het hoogtepunt van die verrassende ambiguïteit zit in het middenpunt van het album met “Queen of Kings”. Wat begint als een middeleeuws fantasietafereel met een epische drumslag, krijgt onverwachts een futuristische kaakslag waarmee verleden en toekomst genadeloos in elkaar worden gebokst. Elder Island vaart op Swimming Static absoluut geen rechtlijnige koers. De ambiguïteit die ze op dit album nastreven, zit niet alleen in de onverwachtse wisselwerking van dansbaar en experiment maar ook in de manier waarop binnen eenzelfde nummer tegenpolen in elkaar worden geduwd. Ook afsluiter “Late at Night” is op het eerste gehoor een subtielere, door de nineties geïnspireerde uittocht die plotsklaps toch voorzien wordt van een energieke dreun in het refrein.
Ondanks de contrasten is er wel sprake van een energieke rusteloosheid, een onophoudelijke drang naar escapisme die zich als een dikke rode draad over het album heen spant. Hoewel zangeres Katy Sargent het geen puur lockdownalbum wil noemen, draagt het wel duidelijk de melodische sporen van een reeks tergende lockdowns. Hun scherpe retrosynths en dreigende drums getuigen als het ware van een broeiend verlangen, en langverwachte ontsnapping naar een lockdownvrij danstijdperk. Ze vonden daarvoor duidelijk inspiratie in de energie en sfeer van de eighties-rave uitgaanscultuur, die contradictorisch genoeg net heel futuristisch in de oren klinkt.
Het hele lockdowngebeuren lijkt Elder Island op muzikaal vlak toch vooral goed te hebben gedaan. Ze hebben zichzelf op Swimming Static uit hun berustende comfortzone geduwd met een hernieuwde, energieke focus op hun elektronische synthklanken. Hun tweede langspeler is een broeiende, dynamische dansplaat geworden, die even dreigend als bevrijdend klinkt.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
