Regen klettert uit een zwaar bewolkte hemel tegen de vensters. Niet alleen de mensheid, maar ook de weergoden lijken de weg een beetje kwijt te zijn. Maar zoals onze lieve moeder onlangs zei: ‘we staan ervoor en we moeten erdoor.’ Ze gaf ons net geen aai over onze bol. Hoe dan ook, wanneer we vol goeie moed de tocht voorwaarts aanvatten, nemen we Way to Go van Kowzi zeker mee in onze rugzak.
Dit Belgische viertal, bestaande uit Olaf Janssens (zang en tekst), Brecht Decroos (drums), Bart Van Lierde (bas) en Ben Van Camp (gitaar), bestaat al een tijd: hun debuut The Act verscheen in 2009. Opvolger Keep it Quiet had in 2011 moeten uitkomen, maar bleef negen jaar lang in een kluis liggen wegens tijdgebrek. Kowzi bracht het dan toch uit op 2 maart 2020 en een week later ging de wereld in lockdown. We vermoeden geen oorzakelijk verband. Nu we ons traag richting het einde van de coronatunnel slepen, is er Way to Go: obsceen melodieuze indiepop van de bovenste plank, je weet wel, het schap waar je ook Ben Folds Five en They Might Be Giants vindt.
Opener en eerste single “Wired” bezingt walsend en weemoedig een koppel dat misschien aan het einde van hun relatie gekomen is. Of niet. Ondertussen vragen we ons af of Olaf misschien een verre neef is van Ben Folds. En dat bedoelen we als een compliment. Voor het titelnummer “Way to Go” gaan de knopjes ‘funky’ en ‘catchy’ op 11, met lekkere bas en drums. Halverwege komt er ook nog een piano piepen, waardoor het bijna zuiderse salsapop wordt. En zeggen dat het eigenlijk gaat over de polarisering tijdens de klimaatbetogingen. “Leave it All” gooit het dan weer over een heel andere boeg met z’n vette, gemene riff. De piano – opnieuw – en de harmonieuze samenzang zorgen voor een mooie balans in dit nummer over de neerslachtigheid bij een depressie.
Dit zijn zowat de pijlers van het hele album: weemoedig, catchy en scheurend. Soms nemen de mannen wat gas terug (“Same Old Tune”, “Fine”, “Home”), soms duwen ze eens goed door (“Uptight”, een favoriet in ons berenhol), maar altijd met een uitzonderlijk goed ontwikkelde neus voor pure popmelodieën. ‘Niet voor het grote publiek’, zei Olaf onlangs ergens. Dat is helaas waar én jammer. Persoonlijk zijn we blij dat er nog zoiets bestaat als bitterzoetheid, fijnzinnigheid en knipogen in de plaats van dat ongezoute zwart-wit waar we met z’n allen in verzeild geraakt zijn. Met muziekjes als deze geraken we er echter wel door. Nu onze rugzak nog terugvinden.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
