© CPU – Jan Van Hecke
Op 9 april kwam Saved Along the Way – The Best of Absynthe Minded uit. Een plaat met 16 van de beste nummers van de band, maar ook met een nieuw nummer: “Saved Along the Way”. Het nieuwe album, in combinatie met de verschijning van frontman Bert Ostyn in Liefde voor muziek, zorgt naar eigen zeggen voor een nieuwe wind door de muziek van de Belgische groep. Dat vertelde Ostyn ons in een kort gesprekje.
Vertel eens over Absynthe Minded. Hoe is de band ontstaan en waar begon het voor jou allemaal?
Toen ik net de volwassenheid bereikt had. Mijn grote doel was om in Gent de beste muzikanten te vinden en daarmee muziek te gaan maken. Zelf studeerde ik er productie aan het conservatorium. Ik heb toen de violist van Absynthe minded leren kennen, hij kende Sergei dan al en ik kende Dutoit, dus de band is op korte tijd onstaan.
Wanneer was dat dan precies?
Dat was tussen 2001 en 2002. We zijn heel klein begonnen met repeteren en optreden in kleine cafétjes. In die tijd deden wij ook heel veel concerten, we waren oorspronkelijk dan ook een akoestisch kwartet, dus als er in een café een piano stond, hadden we niet meer nodig dan dat. Het is tijdens die eerste concerten dat ik echt heb geleerd hoe je muzikant wordt. Daar leer je zingen, je leert de beleving, je leert er echt heel veel van.
Kan je je de eerste concertjes met Absynthe Minded nog herinneren?
Absoluut! Ons eerste optreden in Gent bijvoorbeeld, dat vergeet ik nooit meer. Dat was in een heel klein cafétje dat ’t Floere Foefke heet, dat is in de buurt van het Prinsenhof.
De naam Absynthe Minded op zich is al heel opmerkelijk, waar komt die precies vandaan?
Ik heb al van kinds af aan met mijn vriendjes muziek gespeeld en bandjes gehad en dat was een naam die me altijd al intrigeerde. Enerzijds het afwezig zijn, absent, en dan ook het beeld van een kunstenaar die in een donkere hoek van het café zit te schrijven met een glaasje absynth naast hem. Al die hallucinaties die dan naar boven komen en hem zelfs beter maken in waar hij mee bezig is, of die hem andere invalshoeken geven, dat vind ik wel enorm aantrekkelijk. Het is ook heel mystiek, vooral door de verboden drank, absynth, ‘de groene fee’ hé. Alles waar wij als groep voor staan, vind ik, zit in onze naam.
Je hebt het al een paar keer gezegd, jullie zijn een cafégroep. Optreden in cafés gaat nu echter niet, hoe vullen jullie de tijd op?
We proberen er het beste van te maken, wat niet gemakkelijk is, maar we moeten door. We zijn heel kalm aan nieuwe muziek aan het werken, met oog op de toekomst uiteraard, maar zonder ons te haasten. Ik heb dan ook Liefde voor muziek gedaan, waar ik een hele tijd mijn handen mee vol heb gehad, en voor de rest proberen we gewoon af en toe eens af te spreken. Weliswaar kan dat nog niet met de hele groep maar per twee of per drie proberen we toch om zo iedereen nog eens te zien. Een groep is dynamisch, die moet leven en dat proberen we er vooral in te houden. We houden ons wel bezig, maar we willen er vooral heel graag terug invliegen.
Hoe hebben jullie dat contact behouden toen afspreken niet mocht?
Als groep heb je de noodzaak om elkaar in het echt te zien. We hebben toen het geluk gehad dat we een paar livestreams hebben mogen doen waarbij we elkaar dan toch weer konden zien. Zo hebben Toon en ik de livestream van Artists Unlimited gedaan. We hebben dan ook dat nieuwe nummer gemaakt voor op de plaat dus we hebben elkaar gelukkig wel wat kunnen zien.
Over livestreams gesproken, hebben jullie livestreamplannen met de plaat?
Mensen hebben het gehad, denk ik. We zitten al zo lang met deze absurde online concerten en speciale initiatieven. Ongetwijfeld prachtig dat zoiets kan en dat je zo toch je publiek kan bereiken, maar het verliest zijn charme na zo’n lange tijd wel voor heel veel mensen. Dus voorlopig zijn er nog geen concrete livestreamplannen, maar het kan natuurlijk wel. Misschien dat we binnenkort zeggen ‘we doen het toch’. Nu hopen we gewoon dat we in de zomer iets gaan kunnen doen. We willen heel graag touren en weer gewoon spelen zoals anders… Ik denk dat zodra al deze zever achter de rug is, dat we heel veel gaan spelen.
Moest Werchter, nu het festival niet normaal kan doorgaan, zeggen: ‘We maken er een online festival van’, zouden jullie meedoen?
Absoluut. Het is altijd beter dan niets, maar mensen hebben het echt gehad en het blijft gewoon ook duren. Ik heb er zelfs geen mening meer over. Ik kan de mensen alleen maar begrijpen, maar er is heel weinig dat we kunnen doen hé.
Hoe is jullie gevoel veranderd doorheen 20 jaar Absynthe Minded?
Ons leven was touren, spelen, repeteren en weer opnieuw beginnen. Dus hebben we bij heel veel momenten zelfs niet 100% bewust stilgestaan. Wij hebben heel veel mooie prijzen gewonnen, waar we achteraf de waarde pas van hebben ingezien. Ik denk dat dat vooral komt omdat je dan aan het optreden bent, en het jeugdige was er ook nog niet af. Nu is het vooral fierheid en heel veel zin om ons te tonen met de nieuwe bezetting.
Liefde voor muziek is ook achter de rug, denk je dat dat een nieuwe wind zal zijn door jullie muziek?
Zeker en vast! Het is voor veel mensen, mij inclusief, een verbreding geweest. Ik ben er ook vrij zeker van dat veel mensen mij niet eens kenden. Ze zullen “Envoi” of “My Heroics, Part One” misschien wel kennen van op de radio of dergelijke, maar enkel mensen die ieder jaar naar clubshows gaan en die in de zomer een festival of 5 meepikken, kunnen volgens mij echt zeggen: ‘Oh Absynthe Minded, dat is die Belgische groep met die nummers.’
Heb je getwijfeld om mee te doen aan het programma?
Het is het derde jaar dat ze me gevraagd hebben. Ik heb dus al twee keer geweigerd. Ik was altijd bezig met touren en onze optredens zodat ik daar geen nood aan had. Ik ben wel heel blij dat ik meegedaan heb. Ook toen ik hoorde wie er mee ging doen, wist ik al dat ik er geen spijt van zou hebben. Het is echt een verrijkende ervaring geweest en er zijn ook hele mooie samenwerkingen, of eerder vriendschappen ontstaan.
Hoe vond je de covers die ze hebben gemaakt?
Dat was kicken! Ineens hoor je Willy Sommers met een sambaversie van Absynthe Minded of een rap van Tourist. Ik kon dat enorm appreciëren, dat was echt een toffe avond.
Sta je na Liefde voor muziek open voor meer samenwerkingen?
Eigenlijk deed ik dat al heel veel, het moet gewoon goed voelen. Ik heb vooral achter de schermen dingen gedaan. Zo heb ik met een strijkkwartet muziek gemaakt voor de film Turquoise, ik heb Bevergem gedaan en ik heb ook samen met Tourist een nummer geschreven! Dat komt op zijn nieuwe plaat. Zulke samenwerkingen zijn gewoon fijn om te doen en zo blijf je scherp.
Is er één artiest waarmee je heel graag eens zou willen samenwerken mocht je de kans krijgen?
Ik wil een beetje hoog grijpen. Ik vind namelijk dat een goede producer een band écht naar een hoger niveau kan tillen, dus dan zou ik gaan voor een producer als Mark Ronson. Zo iemand kan het beste in een band en hun muziek naar bovenhalen. Dat is echt een kans die ik heel graag zou willen krijgen, maar dat zal helaas niet meteen gebeuren, vrees ik.
Op de nieuwe plaat staan 16 van jullie beste nummers. Hoe hebben jullie die selectie gemaakt?
Er zijn verschillende strategieën bij komen kijken. We wilden graag speciale liveversies of een versie van Artists Unlimited erop zetten, maar doordat het nieuwe nummer er dan bij is gekomen, dat ook ineens de titeltrack is geworden, is het eerder een traditionele best-of geworden. Onze eerste studioervaring staat er op, onze bekendste liedjes, de nummers die volgens ons de meeste impact gehad hebben. Het zijn stuk voor stuk nummers die er staan. Dat is ook het DNA van de plaat. Het is een hele mooie inloop voor mensen die ons niet kennen, of nu pas leren kennen.
Als je één nummer moet geven dat Absynthe Minded beschrijft, welk is dat dan?
Dat is een hele moeilijke vraag. Ik zou dan kiezen voor “Moodswing Baby”, een nummer van op ons vierde album. Dat is nooit een grote hit geworden, maar het is een liedje dat mensen gelukkig maakt. Een echt liefdesliedje.
