Onder de naam Winterdagen brengt de Rotterdamse pianist Mink Steekelenburg zachte en melancholische neoklassieke muziek en ambient. In december vorig jaar liet hij de ep Reminiscence los op de wereld, een plaat waarop zowel herinterpretaties van oude nummers als nieuw werk werden gebracht, met focus op de solopiano. Deze ep werd thuis in de eigen woonkamer opgenomen en vormde het sluitstuk van een zeer productief jaar met maar liefst zestien uitgebrachte nummers.
Op zijn nieuwe ep Lange Leegtes werkt Winterdagen samen met M., een mysterieuze poëet uit Rotterdam. Beide heren hadden de voorgaande maanden al samengewerkt op de singles “Hier” en “Bouwgrond”. Dit laatste nummer werd gemaakt ter ere van de bouw van het Rotterdamse museum Boijmans van Beuningen. Met zo’n inspiratiebron weet je dat het duo in dienst staat van de kunst. Hun muziek speel je dus niet meteen af op bierfeesten of tijdens het stofzuigen, maar wel wanneer je op zoek bent naar rust. Laat je hier niet door afschrikken, want wat de heren brengen, blijft bescheiden en pretentieloos. In tegenstelling tot de vorige ep Reminiscence worden op Lange Leegtes de klanken weer breder ingevuld. Bovenop de piano horen we in elk nummer sfeervolle omgevingen en melancholische synths. De minimalistische muziek doet denken aan Nils Frahm en Ólafur Arnalds. Ingetogen pianonummers worden geleidelijk aangekleed met lagen soundscapes die herinneringen oproepen aan de ambient van Brian Eno uit de eerste helft van de jaren 80.
Opener “Dalgebed” zet meteen de toon. Er wordt de tijd genomen om de bescheiden pianomelodie aan te vullen met kabbelende synths en M. valt in met een schuurpapieren stem. De tekst is mysterieus en lijkt de zoektocht naar inspiratie en de uitdagingen van het schrijfproces te verwoorden. Hij focust op de schoonheid in het alledaagse, terwijl het nummer gracieus opbouwt en uiteindelijk ook een bas invalt. Net als in de andere nummers blijft de tekst relatief eenvoudig en wordt het nooit overdreven filosofisch. Sommige mensen zullen tijd nodig hebben om de vertelstem van M. te leren appreciëren, omdat zijn schorre voordracht in het begin wat gewichtig overkomt. De beheerste muziek en de nuchtere teksten zorgen echter voor voldoende tegengewicht. Uiteindelijk passen de puzzelstukjes netjes in elkaar.
De heren weten de muzikale opbouw van de nummers perfect te combineren met de breekpunten in de teksten. Zo bouwt “Memoires” op naar een hoogtepunt met scheurende synths, terwijl M. warme herinneringen ophaalt aan het verleden. Ook in “Wegdromen” vormen de nostalgische mijmeringen en levensvisies van M. in combinatie met het crescendo in de muziek een beklijvende compositie. De lichte beats in de laatste minuten deden ons zelfs even denken aan een soundtrack van Trent Reznor en Atticus Ross.
M. en Winterdagen brengen op hun eerste gezamenlijke ep Lange Leegtes kunstige muziek, maar het voelt door de beheerste opbouw en nuchterheid nooit pretentieus aan. De melancholische woorden weten in combinatie met de zachte pianomelodieën en bombastische dronegeluiden te beklijven. Lange Leegtes vormt zo een interessante ep om tot rust te komen en even stil te staan bij de schoonheid van het alledaagse.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek meer muziek op onze Spotify.
