Friesland kent zijn eigen Rock Rally onder de Kleine Prijs van Friesland, waar enkele jaren geleden prijsbeest en gelukkige winnaar ABDOMEN er de petit poen mocht rapen. Je mag je echter niet tweemaal na elkaar als dezelfde groep inschrijven, waardoor allerlei zijprojectjes het levenslicht zagen. Je kan het zien als de godverdomse horde aan kleine muggen die ’s nachts je kamer komen terroriseren – of de huidjes van de bureaucratische muzieksector – maar soit: een van die masochistische muggen, dat is BROEDPLAATS.
En BROEDPLAATS, dat is Roel Meijers, drummer van die voorheen genoemde band. Drummen doet hij echter niet zelf in zijn project, daar staat zijn goeie ouwe ritmebox voor paraat. Hij mijmert vooral wat argwaan over zijn stad Leeuwarden en de cultuursector door een microfoon, waardoor daarbovenop ook nog eens allerlei effectjes worden gehaald, en verkoopt tegelijkertijd zijn keyboard een roestige pummeling. ‘BROEDPLAATS heb ik als naam gekozen omdat ik vind dat iedereen hier in Friesland vanalles roept, en vanalles wil op muzikaal en cultureel gebied, maar niemand echt iets doet, behalve allemaal subsidie-projecten,’ weet Roel ons te vertellen. Op een gegeven moment werd zo ook geroepen een broedplaats op te richten, zonder dat iemand eigenlijk wist wat dat nou zou moeten betekenen.
Niet vreemd dan dat deze ep de naam Grant Application draagt. ‘Dat klonk wel cool, vond ik, maar eigenlijk betekent het gewoon subsidieaanvraag. Dat vond ik ook wel grappig. Die dingen, daar heb ik namelijk helemaal geen zin in. Ik ben liever bezig met het maken van muziek. Ik hoef er geen geld mee te verdienen, en ik heb wel wat beters te doen dan alleen maar mekkeren over geld, cultuur en dat soort dingen. Soms heb ik het idee dat veel mensen binnen de cultuur- en muziekindustrie dat niet echt meer door hebben.’ Grant Application vormt zo meer dan louter wat chaotisch en intuïtief lawaai maken – het is feitelijk ook een manifest voor het maken van muziek – de muziek die je wilt maken.
Nu nog even over de muziek, natuurlijk: over “Streets of Gold” schreven we eerder al wat, en over de Leeuwardse straten waar het in dat nummer over gaat, koersen tegenwoordig allerlei ouwe mejuffers met hun elektronisch gemachtigde bakfietsen. Meer dan gevaarlijk, als je het aan BROEDPLAATS vraagt. In “Charger” brengt hij dan ook een emotioneel tapijt aan geplingel dat dat mag illustreren. “Orange,” het derde nummer, dramt wat duisterder door je oren – iets wat we muzikaal wel echt mogen smaken. Naar het einde toe klinkt het nummer haast clownesk, en horen we ook nog een internetgekkie-sample, iets wat we de Nederlander ZALM ook graag horen doen.
Het album tuimelt en tolt wat verder tot het nog eenmaal fors uit de hoek weet te ontaarden in “Forcing House (After 8),” wat mogelijks het sterkste nummer op de plaat in. ‘”Forcing House” gaat over praktisch iedereen die hier over een broedplaats zat te mekkeren. Ik stelde me zo voor dat het wel grappig zou zijn dat ze zich met zijn allen in een mooie gesubsidieerde broedplaats gingen verzamelen nadat de avondklok in gaat.’ Het nummer klinkt tevens als de rest van het album, tot zijn twee minuut-mijlpaal wordt bereikt. Daar breekt het heel subtiel net iets verder open, wat het nummer toch nog tot een hoger niveau tilt.
De ganse kortspeler gonst als warme melk door onze oren en we genieten er met volle teugen van. BROEDPLAATS vormt misschien een broedplaats voor de oprechtere acts, die niet altijd wat met subsidieaanvragen te maken willen hebben. Voor fans van al wat vreemd doch kek is, BROEDPLAATS brengt leven waar het volk vooral een broedplaats wou.
Door problemen met de samples verschijnt deze EP pas later op Spotify. Nu is deze al op Youtube en op bandcamp beschikbaar.
