© CPU – Bert Savels
OK Human, de nieuwste plaat van Weezer, is er eentje die een geheel nieuw aspect van de band laat zien. Strijkers en orkestrale arrangementen zorgen voor een geluid dat we niet van hen durfden te verwachten. Later dit jaar komt dan nog de hardrockplaat Van Weezer en dus kunnen we al stellen dat de groep dit jaar overal te vinden zal zijn. Hoog tijd voor een gesprek met drummer Patrick Wilson, die ons met veel plezier te woord stond.
Mis je het om op tour te zijn?
Ja, ik verlang naar een tijd waarin we weer veel lawaai op het podium kunnen maken. Het is een gek, vreemd jaar geweest en het einde lijkt voorlopig nog niet echt in zicht. Het geeft ons wel meer tijd om aan nieuwe muziek te werken. OK Human is nu uit, maar we hebben Van Weezer in de pijplijn zitten en dan zijn er nog eens twee platen die ook al zo goed als af zijn.
OK Human is nu uit. We lazen dat je er al van bij het begin heel enthousiast over was. Hoe komt dat?
Hoe meer ik met de band sprak over de plaat, hoe meer ik merkte hoe sterk onze waarden op dezelfde lijn zaten over wat Weezer moet doen en over hoe we zouden moeten klinken. Je begint met bepaalde bedoelingen aan een plaat, maar na de opnames hou je vaak een heel ander eindresultaat over. OK Human bleef eigen aan de ideeën die we vanaf het begin hadden, en daar was ik dan ook heel tevreden mee.
Waarom is het juist nu verschenen?
We hadden altijd een idee voor zo’n soort plaat de afgelopen jaren en het plan was natuurlijk om Van Weezer uit te brengen op hetzelfde moment dat we op een gigantische stadiontour gingen met Green Day en Fall Out Boy. Toen dat niet gebeurde, werd het steeds duidelijker dat de songs die Rivers (Cuomo) aan het schrijven was met Jake Sinclair, onze producer, veel beter pasten bij deze tijd dan anders. Daarom besloten we om het plan te veranderen.
Denk je dan ook dat het een meer menselijk album is dan je ander werk?
Het ligt vooral meer in de lijn van de muziek die ik graag luister. Ik hou niet van muziek die klinkt alsof er geen mensen betrokken waren bij het maken ervan. Dit klinkt als stemmen en handen, en dat is gewoon heel menselijk.
Hoe was het dan anders om dit album op te nemen?
Wel, ik heb niets van de muziek geluisterd vooraleer ik mijn drums kwam inspelen. 95 procent van de drumtracks hebben we in één dag opgenomen, waarbij Rivers, Jake en ikzelf in een kamer zaten. Ik voelde me heel vrij en ik was niet gebonden aan een idee of concept dat aangaf hoe alles moest gaan klinken. Het was een meer directe output; het was een soort van reactie terwijl ik aan het spelen was en ik was echt megaopgewonden toen. Het paste perfect bij hoe ik de muziek hoorde. Ik hou ervan om beats te schrijven en deze plaat is gewoon strijkers, beats en Rivers die aan het zingen is.
Wat is jouw inbreng in een album dan?
Op deze plaat specifiek wilden Jake en ik vooral een heel eerlijke plaat maken. We namen gewoon twee microfoons voor de drums en wilden veel lucht opnemen. Een beetje opnemen zoals ze dat deden midden jaren zestig. De nummers waren goed zoals ze zijn, dus ik wilde ze gewoon zo laten in plaats van ze tot iets anderes te kneden. Het was dus echt helemaal hoe ik muziek zie, dus dat was wel gemakkelijk.
Ik ben niet altijd zo. Soms is er een thema waar we rond willen werken en dan gebeurt het eens dat het in mijn winkel past, maar soms moeten we ook heel wat samen gooien op een moderne manier. En iedereen denkt wel eens dat Rivers alles te zeggen heeft, maar hier was Jake echt de directeur van alles. Als hij er geen fan van was, dan deden we het niet. Gelukkig had ik met hem voordat we begonnen miljoenen gesprekken gehad, en hadden we beiden wel het gevoel dat dit was hoe het moest gaan. Het was moeilijk voor Rivers omdat hij als songschrijver zijn baby moest afgeven aan iemand, en die persoon hem zei dat hij die baby binnen twee maanden terug mocht komen halen. (lacht) Dat is een shitty vergelijking, maar hij moest zeker loslaten.
We lazen dat er vier albums aankomen, voor ieder seizoen één. Is het moeilijk om nog steeds op nieuwe thema’s te komen?
Ja, ik heb dat zelf ook moeten lezen. (lacht) Als Rivers opgewonden is over dat concept, dan ben ik dat ook. Je moet begrijpen, Rivers is een schrijfmachine. Hij wil gewoon liedjes schrijven. Voor mij is dat dan ook weer geweldig, want ik wil ze gewoon spelen.
Gebeurt het dan dat jij nog eens een liedje schrijft?
Dat gebeurde in het verleden meer. Ik heb samen met Rivers op het blauwe album wat nummers geschreven, maar tegenwoordig heb ik het geduld van een songschrijver niet meer. Het is heel strategisch en ik ben meer tactisch. Ik wil gewoon ontdekken hoe iets klinkt, terwijl een liedjesschrijver instructies vervolledigt. Ik vind het belangrijker om uit te maken wat cool is. Dat is het verschil: je kan iemand inhuren om iets te doen wat je zelf wil, of je kan iemand inhuren en die persoon vragen om te schrijven wat hij of zij hoort. Deze plaat is dat vooral dat tweede en we moeten daarvoor nooit iemand inhuren.
Weezer bestaat bijna dertig jaar. Zijn jullie nog steeds dezelfde personen als vroeger?
Op sommige manieren is de kern van wat we doen hetzelfde gebleven. We zijn nog steeds enthousiast en ik hou ervan om dingen te ontdekken, te spelen op manieren waarvan ik niet wist dat het kon. Aan de andere kant zijn we allemaal niet meer dezelfde persoon als we toen waren. Ik ben bijvoorbeeld al vier of vijf verschillende personen geweest sinds 1992.
De laatste vijf jaar zijn jullie als Weezer wel weer meer naar de voorgrond gekomen. Dit vooral door in te spelen op hypes, memes en sociale media. Is dat belangrijk als band?
Het echte verhaal van Weezer is natuurlijk: ‘Wat doen deze vijftig jaar oude mannen nog steeds in een band?’ Ik vind het geweldig en ongewoon, zeker voor ons. Het is soms wel lastig. We zijn altijd op zoek naar de beste manier voor ons om muziek te maken. Dat is ook waar de laatste vijf jaar over gingen: wat we doen als een band en hoe we dat kunnen ontdekken. Dit gaat van management tot producer tot Rivers die weer een idee heeft. Het hele creatieve proces van de band volgt gewoon de manier waarop de wind blaast. Het klinkt allemaal heel vaag, maar we proberen gewoon te geraken waar de energie is. We zoeken altijd uit waar we onze energie kunnen gebruiken.
Is het moeilijk voor een band als Weezer, met veel fans en invloed, om creatief te blijven?
Voor mij is dat zeker niet moeilijk. Ik hou van muziek, ik hou ervan om die te spelen en goed te laten klinken. Als ik die dingen kan doen, ben ik gelukkig. Ik stres niet over het bereiken van bepaalde doelen. Het enige waar ik over stres is de vraag of iets wel goed is.
Voor een band als Weezer is de kritiek wel altijd extra hard; vind je dat lastig?
Het was moeilijker vóór het internet. Iedereen heeft zijn mening en ik weet niet wat ik kan winnen door al die kritiek te bevechten. De laatste vijf jaar realiseerden we allemaal toch dat iedereen full of shit zit.
Heb je dan soms spijt van sommige vroegere albums?
Wel, ik kijk soms wel terug op bepaalde albums en nummers en bedenk mezelf dan wel dat we het beter anders hadden aangepakt. Het is wat het is. Ik vind kritiek niet erg zolang ze constructief is, want dat is behulpzaam. Het enige wat ik ook lees, wordt doorgestuurd door mensen; ik ga er niet zelf naar op zoek.
Luister je zelf nog veel naar nieuwe muziek buiten Weezer?
Dat doe ik, meestal door tips van anderen. Ik ga er ook niet actief naar op zoek. Als ik iets zoek, is het vreemdere muziek die niet populair zal worden. Bij mij zijn dat bijvoorbeeld jazztrio’s, zoals het John Scofield Trio en Jack DeJohnette. Ze trekken zich namelijk helemaal niets aan; doen wat ze willen. En dat vind ik heel mooi.
Dus in de toekomst misschien een Weezer-jazzalbum?
No chance!
OK Human is nu uit. Van Weezer verschijnt op 7 mei 2021.
