Het leven als recensent is niet gemakkelijk. Hoe beter de plaat is die je in handen krijgt, hoe moeilijker het is in te schatten of je vierenhalf of vijf sterren wil uitdelen. Gaat het om muziek die je binnen een jaar (of drie, of vijf) nog door de huiskamer wil laten knallen? Het valt niet altijd te zeggen als je een album maar enkele weken of zelfs dagen voor de release kan beluisteren.
Excerpts from Chapter 3: The Mind Runs a Net of Rabbit Paths is zo’n plaat die wij na lang wikken en wegen besloten nét geen vierenhalf te geven. De postpunkers uit Rotterdam komen op enkele momenten nochtans zéér dicht in de buurt van klassiekers van het genre. Denk aan het betere werk van The Fall, The Cure en het ondergewaardeerde The Sounds: groepen die ondanks hun dreigende imago ook uitstekende popnummers konden schrijven.
De Nederlanders spelen ongegeneerd leentjebuur bij voornoemde iconen – frontman David Fagan klinkt verdacht veel als Mark E. Smith van The Fall – maar komen er verrassend goed mee weg. Het ligt aan het spelplezier. Nummers als “The Disappearance of Dr. Duplicate” en “Where Is My Dream” klinken met enorm veel liefde opgenomen, groovy baslijnen zetten de toon, en het gitaargeweld kunnen wij alleen toejuichen. (Wij zouden moorden om te weten welke gitaarpedalen de band gebruikt.)
Dat zijn dan nog niet eens de beste nummers van de plaat. “A Trail of Wind and Fire” is het soort popnummer dat veel muzikanten ooit hopen te schrijven, en “Tokyo Music Experience” is aanstekelijker dan de Britse variant van het coronavirus. De band schuwt op liedjes als “Second Born Child” en “The Rise and Fall of the Plague” ook het experiment niet en maakt er gretig gebruik van spoken word. Leuke achtergrondzang ook van bassiste Natasha van Waardenburg.
Waarom we dit album dan geen hogere score geven? De tweede helft van de plaat weet het torenhoge niveau helaas niet helemaal vast te houden, en de band valt soms ietwat in herhaling (“Fragments”, “The Long Drought”). Ook de vele intermezzo’s tussen de nummers – het gaat om een conceptalbum – doen ons zoals gewoonlijk weinig. We zullen nooit begrijpen waarom bands het doen.
Rats on Rafts deed er zes jaar over om deze plaat af te werken, maar wanneer het resultaat zo kwalitatief is, is dat niet zo erg. Wij kijken uit naar de volgende worp binnen een jaar of vier. Excerpts from Chapter 3: The Mind Runs a Net of Rabbit Paths klinkt als een wereldalbum. Ook leuk vinylartwork trouwens. We geven het je maar mee.
