© Thomas Sweertvaegher
Nog zes nachten (Of dagen? Wat maakt een ritme tegenwoordig nog uit?) slapen en de nieuwe ep van Peenoise kan ongeduldig in je brievenbus liggen wachten om haar groeven met een naald te laten bekrassen. Minder dan een jaar na woordgrap én debuutplaat Forevergem is het dan ook uiterst bevredigend om nu al nieuw materiaal ter onzer oren geworpen te krijgen. Het Evergemse trio, bestaande uit de broertjes Pinoy, schippert immers tussen blauwbloedkurenloos theatraal en licht enerverende eenvoudskunst. Ook het opbouw- en afbraakwerk op “Again” speelde een intrigerend spel tussen deze twee. Met “Requiem for a Milkman” lijkt de band zijn elan van meesterlijk materiaal verder te zetten en misschien zelfs wel te overtreffen.
De pisgeluidige broeders klinken op “Requiem for a Milkman” namelijk even perfect voor de sugar rush die volgt uit je dagelijkse portie midnight popcorn als voor het diepe dal dat je na die piek zal bereiken. Opnieuw – pun intended – begeven we ons in de unieke verkaveling van het Peenoise-dorp, in een wijk waar de melkboer nog vol trots ronddwaalt, maar wel dagelijks de teloorgang van zijn vak moet aanschouwen. Het bevreemdende samenspel tussen gitaar, minimale drums, resonerende electronica en hoge ‘oe’-klanken wekt een betoverende sfeer op. Na wat het einde leek, volgt nog een onverwacht staartje dat de weemoedige vrede van de band perfect samenvat.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
