© CPU – Cédric Depraetere
Whispering Sons heeft altijd zijn tijd genomen om de carrière rustig uit te bouwen. Nadat de groep in 2016 Humo’s Rock Rally won, namen ze nog twee jaar de tijd om met debuutalbum Image te komen. Nadien volgden heel wat shows en zelfs wat internationale erkenning, waardoor de band ondertussen al goed gekend is in binnen- en misschien zelfs een beetje buitenland. Dit jaar zou de opvolger komen, de moeilijke tweede, en met “Surface” krijgen we alvast een eerste keer te horen hoe dat zou moeten klinken.
Op Studio Brussel vertelde frontvrouw Fenne Kuppens alvast het volgende: ‘We hebben geprobeerd op onze sterktes in te spelen, dus het zal wat anders klinken.’ We vragen ons toch af wat de band hier zelf anders aan vindt, want het concept van Whispering Sons blijft nog steeds hetzelfde. Een donkere baslijn, een onheilspellend gitaarspel, wat angstaanjagende synths en natuurlijk de dreigende vocals van Fenne Kuppens. De vernieuwing is dus weer ver zoek, want ook “Surface” had evengoed op dat debuut kunnen staan, weliswaar is het hier iets braver. Waar het debuut nog verfrissend was, klinkt deze “Surface” vooral als een flauw b-kantje van een band waarvan we weten dat ze veel beter kunnen. Het is allemaal heel voorspelbaar en de sterktes waar de band over spreekt, worden hier slechts miniem uitgewerkt door bijvoorbeeld de krachtige opbouw, maar de explosie is net een onschadelijke bom. Geen al te grote aardverschuivingen dus bij Whispering Sons, maar we zijn wel benieuwd of de tweede plaat toch nog wat vernieuwing zal serveren.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
