Verrassing: Eminem dropte zonet een nieuw album. Music to Be Murdered By – Side B is een aanvulling op zijn album uit januari dat eveneens zonder veel reclame werd uitgebracht. Hetzelfde geldt voor Kamikaze uit 2018, dus de verrassing is er al een beetje af. We nemen het de man natuurlijk niet kwalijk, want waarom zou hij al die moeite steken in uitgeplande reclamecampagnes? Fans heeft hij in overvloed, dus zijn muziek gaat vanzelf de wereld rond. Is het lui? Zeer zeker. Het lijkt daarentegen wel typisch 2020 om verrassingsalbums uit te brengen, want Ariana Grande deed het met positions en Taylor Swift verraste ons zelfs twee keer met folklore en evermore. Daar stoppen natuurlijk de gelijkenissen tussen deze artiesten.
Music to Be Murdered By was een lijvig, door Alfred Hitchcock geïnspireerd album waarop Eminem voor 20 nummers en skits zijn zegje kwam doen. Niemand had dan ook gedacht dat hij nog veel te vertellen zou hebben, maar toch presenteert hij op deze B-kant maar liefst 16 bijkomende exemplaren. We blijven wel bij onze oude gedachte: Marshall Mathers heeft eigenlijk niet veel meer te vertellen. De voorspelbare thema’s als drugs, seks en geweld komen aan bod. Voor de zoveelste keer rapt hij over het slaan (en doden) van mensen, waarbij vrouwen akelig vaak in zijn vizier staan. Hij haalt opnieuw uit naar de haters en lijkt de vernedering van Revival uit 2017 nog steeds niet te hebben verwerkt. De enige nieuwe thema’s zijn corona en de Black Lives Matter-beweging, maar hoe ‘nieuw’ zijn deze onderwerpen nog in december 2020?
Dat het virus intussen een afgezaagd onderwerp is, daar kan Eminem natuurlijk niet aan doen. Hij heeft het er alleszins in zijn muziek nog niet over gehad en het is meer dan verfrissend om de herkenbare maatregelen en symptomen te horen onder het mom van zijn complexe rijmschema’s. Nog niet veel artiesten trakteerden ons op ‘Another fourteen-day quarantine’ en ‘No one gets even close to this to pose a risk to me / So vocalistically, that’s social distancing’. Deze voorbeelden zijn trouwens geplukt uit “Gnat”, het onofficiële vervolg op “Godzilla” uit januari. Naast “Darkness” was deze samenwerking met de overleden Juice WRLD overduidelijk een hoogtepunt van Music to Be Murdered By, en Eminem is daarvan op de hoogte. Ook deze keer sluit hij af met een fenomenale waterval aan rijmwoorden.
Sterk, maar jammer genoeg heeft hij het (alweer) over het vermoorden van een vrouw. ‘I hit her with the motherfucking ottoman and bit her / Then I shot her in the liver, delivered her to the bottom of the river’. Deze boodschap vormt geen uitzondering op Music to Be Murdered By – Side B; ook in de opener neemt hij, ondersteund door audiofragmenten van Alfred Hitchcock, een vrouw te grazen. Daarna komt het thema nog terug in “Favorite Bitch”, terwijl Eminem in “These Demons” voor de zoveelste keer afgeeft op Mariah Carey (‘What rhymes with pariah?’). Op het einde van “She Loves Me” verwijst hij met ‘It’s clear you only love me ‘cause I’m Superman, Lois’ naar “Superman” uit 2002, een nummer dat qua misogynie toch wel de kroon spant.
Eminem dekt zich graag in door terug te vallen op zijn kritische rol als artiest. Provoceren is ‘zijn ding’, maar veel praat dat niet goed als je maar provoceert om te provoceren. In januari veroorzaakte Eminem nog heel wat controverse met zijn verwijzing naar de bomaanslag in Manchester tijdens een concert van Ariana Grande. Op “Favorite Bitch” doet hij er nog een schepje bovenop. ‘And I know nothing is funny ‘bout the Manchester bombing’, bekent de man, waarna hij een mopje maakt over de aanslag tijdens de Boston Marathon in 2013. Hij is hardleers en in alle eerlijkheid is het shockeffect er wat af. Op “Tone Deaf” geeft hij zelfs eerlijk toe dat hij geen gehoor geeft aan alle kritiek op zijn uitspraken, maar dan mag hij wel eens origineler uit de hoek komen. De zoveelste grap over aanslagen en huishoudelijk geweld blijft niet grappig. Net als tijdens zijn (geniale) gestotter halverwege “Discombobulated”, blijft Eminems plaat hangen.
Wanneer je bereid bent om langs de roekeloze schenenstamperij te kijken, blijft er muzikaal gelukkig nog heel wat over van Music to Be Murdered By – Side B. Geen enkel nummer steekt er echt bovenuit, maar het is duidelijk dat er heel wat werk is gekropen in de meeste tracks. (Buiten “Key” dan. Niemand weet wat er daar misliep.) De beats, waar Eminem soms zelf verantwoordelijk voor is, zijn keer op keer hoogstaand. Daarnaast wordt hij geregeld bijgestaan door grote talenten als IllaDaProducer, d.a. got that dope, Blue Tooth en – uiteraard – Dr. Dre. Naast alle features is die laatste trouwens de enige die een hele strofe mag rappen, terwijl artiesten als Skylar Grey, Ty Dolla $ign en MAJ louter refreinen voor hun rekening nemen. De samenwerkingen zijn divers en het album klinkt er ook naar.
Eminem startte 2020 met een album en sluit het jaar af met een deluxeversie daarvan. Hoewel er de voorbije maanden wereldwijd heel wat is gebeurd, toont hij hier maar weinig van. Naast enkele verwijzingen naar corona en Black Lives Matter herkauwt Music To Be Murdered By – Side B veel koude kost. Hoewel het muzikaal goed in elkaar zit, biedt het qua thema’s niet veel nieuws. Het lijkt stilaan de teneur te worden voor Eminems werk: technisch sterk, inhoudelijk zwak. We vertellen er niet veel mee, maar Marshall Mathers vertelde ons op dit album zowaar nog minder.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
Wie ook deze review heeft gegeven moet nog voor kerst zijn baan opzeggen of op straat gezet worden.
Pak de songteksten er maar bij en zie hoeveel bars hij in ieder nummer heeft. De ene bar is nog meer nagedacht dan de andere.
Echt waar als je dat niet begrijpt moet je geen review schrijven. Stop met dit werk doen je geeft een eenzijdige review en dat is niet journalist waardig
eens!
Jullie snappen er echt BARweinig van 🙂 Schrijf dan geen review joh, totale onzin dit! Ga weer lekker naar 69 en Drake luisteren anders!
Review is niet serieus te nemen. Anno 2020 op leeftijd van 48 meest relevante rapper ! Alleen maar bars. Mja tegenwoordig willen ze alleen maar gemompel en goeie beat hebben
Wat een kut review.jij slaat de plank echt totaal mis.geen verstand van bars etc. Stop met schrijven.je zet jezelf voor lul
Zo, dit is wel een hele platte review. Hebben jullie op Genius wel even alle bars ontleed? Eminem is een top lyricist en rapper en ik als feministische hoogopgeleide millennial vrouw stoor mij niet aan de grove taal. Ik moet vaak om zijn tekst lachen, en Discombobulated is een van zijn beste platen van de afgelopen jaren waar ik met grote grijns naar luister.
Met verbazing heb ik naar deze achterlijke review gelezen. Komt dit uit een christelijk nieuwsblad? Jullie slaan de plank volledig mis. Ik kan jullie aanraden om dit album eens op goed volume in de auto aan te zetten en daadwerkelijk te luisteren.
Als een loyale en gepassioneerde, doch realistische, down-to-earth idolaat van Slim Shady, kan ik mij gedeeltelijk vinden in de ongezouten mening van deze heer/auteur. Van een rapveteraan als Eminem verwachten we te allen tijde staalharde kwaliteit en innovatieve authenticiteit. High standards op z’n zachtst gezegd. JA, Eminem heeft in het verleden beter gepresteerd, JA, Eminem heeft niets meer te bewijzen, en TOCH doet hij het met deze ‘by his standards’ B-plaat beter dan veel van de rotzooi die vandaag de dag geclassificeerd wordt als ‘lyrical rap’. Alass, we cannot revive the old Slim Shady, yet we can patiently wait and hope he’ll fight these demons and turn into a new one
Wat een … review.jij slaat de plank echt totaal mis.geen verstand van bars etc. Stop met schrijven.je zet jezelf voor lul