Zou je liever in zonniger oorden vertoeven nu er letterlijk en figuurlijk kille tijden hun opwachting maken? Het kan, en je hoeft er geen risico’s voor te nemen en niet in je buidel voor te tasten. Vanuit Gent, doorgaans al aangenaam qua muziekklimaat, kan je je laten omringen door een smeltkroes van het altijd vredige Jamaica en de zo nu en dan zweverige ruimte. Spacedub met een paar flinke knipogen naar jazz: het sextet Kosmo Sound exporteert zijn muzikaal product graag vanuit de Fiere Stede naar de gelukkigen die het mogen aanhoren. Een streling voor het oor, beter dan een kalmeringspil of een lastminutetrip naar het Zuiden.
Vier jaar eerder, ook rond dezelfde periode, vonden zes gelijkgezinden elkaar op hun muzikaal pad. Een door dub geïnspireerd project was het opzet, Kosmo Sound de verrassend vernieuwende uitkomst. Hun klassieke studies en professionele achtergrond vertaalden zich naar liveoptredens die het publiek wel kon smaken. In 2018 was de ep Kosmo Sound dan ook het logische gevolg, maar voor een debuutalbum moest iedereen tot vandaag nog nagelbijten. De twee uitgebrachte singles “Aunt Sister Lydia” en “Rank” vervulden al onze verlangens, maar kunnen de overige zeven ons ook mee op sleeptouw nemen?
We gaan niet meteen weglopen bij de eerste dosis die Kosmo Sound ons toedient, want ze voelt heerlijk vertrouwd aan. Van een herkenbare aard is ze, want de twee oude bekenden van het album mogen ook de plaat openen. Eerst wanen we ons bij “Aunt Sister Lydia” in gepeperde Khruangbinsferen en bij “Rank” in een omgeving die zowel krankzinnigheid als coolheid behelst. Rauwere gitaren, dubklanken en schizofrene jazztonen halen er het beste in elkaar naar boven. Het is als het ware de rode loper die zich uitrolt voor een ander paradepaard: eentje dat op een drafje zijn intrede maakt en ook datzelfde ontspannen gevoel aanhoudt. Toch dommel je niet in op “Teddy Dub”, dat razendsnel kan transformeren naar een onstuimige hengst.
Verschillende effecten maken het geheel fris en monter, muzieknoten en melodieën dartelen mooi binnenin een breed spectrum dat het zeskoppige collectief heeft gecreëerd. Op “Yeasterday” (en ongeveer ook op de dubversie “Yeasterdub”) ervaren we datzelfde genot: chillen als Bob Marley gaat hand in hand met een saxofoon die geen Duracellkonijn nodig heeft. Twee keer petje af voor Kosmo Sound, de bedenkers van deze wonderbaarlijke muzikale paradox.
De sterke en zwakke punten van hun kersverse spruit kennen ze, vandaar dat het zestal hem zo heeft opgevoed dat hij nu aan een klassieke aandoening onder de albums lijdt. De symptomen? Een sterk begin met herkenbare hoogpunten, maar de buik en de staart van de plaat zakken als een pudding in elkaar. “Booh” geeft ons bijvoorbeeld verre van kippenvel: op zich zit het wel goed in elkaar, maar het is gewoon niet vernieuwend. Ook “Hofstr.” is in hetzelfde bedje ziek: dezelfde instrumenten die bovendien op een gelijkaardige manier worden ingezet, werken een gebrek aan identiteit in de hand. Gelukkig kunnen we dat over die staart nuanceren, want afsluiter “Footprints” drukt nog wel zijn stempel op Antenna. Dankzij een aanstekelijke terugkerende melodie halen we zowaar voorzichtig een paar van onze beste spacedub dansbewegingen boven.
Het was een aangename bevalling na het beluisteren van de eerste telg van het relatief jonge Kosmo Sound. Antenna is een mooie muzikale baby die – zoals het baby’s wel eens betaamt – bij momenten minder aangenaam in de oren klinkt, maar bovenal vertedert door zijn ondeugend en tegelijk heerlijk rustige karakter. Bij zo’n creatie van het beloftevolle spacedubjazzensemble komen wij graag nog regelmatig op bezoek!
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
