De Gentse singer-songwriter Michael De Busscher, artiestennaam Julien Firmin, specialiseerde zich tot nu toe vooral in muziek met folk- en bluesinvloeden. Het zelfgetitelde debuut uit 2018 bevatte zeven lang uitgesponnen semi-akoestische composities vol fingerpicking, rauwe zang en minimalistische percussie en was een uitstekende laatavondplaat die ons deed uitkijken naar de volgende albums van de Gentenaar.
Er zijn ondertussen drie jaartjes verstreken en De Busscher lijkt in die tijd besloten te hebben het roer om te gooien. Hoewel blues op Hand Out the Samples nog steeds aan bod komt, is de folk quasi helemaal verdwenen en ingeruild voor altrock- en popinvloeden. De Gentenaar giet zijn nummers ook in iets klassiekere liedjesstructuren. Dat betekent echter niet dat dit een ongeïnspireerde plaat geworden is. Zo doen enkele liedjes zowaar aan Radiohead of Jeff Buckley denken.
Dat ligt ten eerste aan de zang, die vooral op de uitstekende nummers “I Want You Dead” en “Hold My Love” heel erg aan die betreurde muzikant doet denken. De Buckley-klank zat altijd al wat in De Busschers stem, maar viel minder op door zijn bluesy zanglijnen en fraseringen. Deze komen op deze plaat echter nog maar af en toe om de hoek piepen. Uitzondering is het geslaagde “Wait”, dat rond bluesy gitaarwerk en een toffe, dreigende baslijn is opgebouwd.
De vergelijking ligt ten tweede echter ook aan de arrangementen. Zo hadden de strijkers en gitaaruitbarsting op “Hold My Love” zo uit de koker van Jonny Greenwood van Radiohead kunnen komen en is de leadgitaar op het donkere maar catchy “I Want You Dead” ook zeer jaren negentig altrock (een goede zaak volgens ons). Het valt over het algemeen trouwens op dat de arrangementen zeer goed in elkaar steken. Dat is niet verwonderlijk, want De Busscher laat zich op Hand Out the Samples door enkele Belgische vakmuzikanten bijstaan.
De bekendste daarvan zijn wellicht Mattias Geernaert van SUWI en Kosmo Sound, en Jan Myn van Reena Riot. De heren installeerden zich in een villa in Melle, zonderden zich een week af en speelden de plaat live in. Een echt groepsalbum dus, in tegenstelling tot het debuut, dat vooral als een soloproject klonk. Myn verzorgde trouwens ook de productie van Hand Out The Samples.
Zeker een geslaagde opvolger dus, al hebben wij ook enkele puntjes van kritiek. Zo leunt de muziek soms ietsje te dicht tegen het grote gebaar aan. Opener “Hanging On” is bijvoorbeeld een oorwurm van jewelste, maar net iets te zoetsappig naar onze smaak. Ook de afwisseling tussen blues en altrock is op zich tof, maar zorgt er ook voor dat de plaat als geheel soms iets te weinig samenhangend klinkt. Maar ach, ons grootste punt van kritiek is eigenlijk vooral dat de plaat met zeven nummers en een speelduur van onder het halfuur meer een ep is dan een volwaardig studio-album. Jammer, want wij hadden graag nog wat meer gehoord van De Busscher en gezelschap. Deze plaat bevat alvast enkele sterke nummers om ons zoet te houden.
Julien Firmin speelt op 10 december Bij De Vieze Gasten en op 22 december in Café De Loge, beide in Gent.
