Postpunk kom je tegen in alle vormen en maten. Van opvliegend en agressief tot minimalistisch en monotoon. In dat laatste kamp vind je sinds kort het Nederlands Global Charming terug. ‘Boring is intense’. Het klinkt als het minst spannende motto dat je in je recente leven tegen gekomen bent, maar het legt verbazingwekkend goed vast waar het bij de band allemaal om draait. Het kwartet beschrijft de thematiek van hun nummers als een verkenning van de monotonie van dagelijkse routines, en een luisterbeurt naar hun fijne debuutalbum leert ons dat je zelfs over de meest banale dingen een boeiend postpunknummer kan schrijven, zolang je maar het talent hebt waar Global Charming van overloopt.
“Office Hell”, de titel alleen al vat mooi samen waar we het hierboven over hadden, en de dystopische toon waarmee het nummer van wal steekt doet daar nog een schepje bovenop. Het verveelde drafje waarmee de bas van hot naar her kuiert, ziet zichzelf bijgestaan in zijn lijdensweg door een scherpe riff die het heel duidelijk maakt dat een maandagochtend op kantoor het ergste is wat je kan overkomen. Het klinkt geweldig intrigerend. Trouwens, voor je denkt dat je alleen maar luistert voor een slecht nieuwsshow, geef je “Heal” ook best een kans. Er hangt een soort geruststellende, melancholische waas van positivisme over het nummer dat in schril contrast staat met de neerslachtigheid van ervoor, en laat je achter met een warm en voldaan gevoel.
Geen postpunk zonder een beetje gitaargeweld, moet de band gedacht hebben bij het schrijven van “Curveball”. De vitale, opgewekte riff die het hoge woord voert, ziet zich nu en dan overdonderd door een memorabele flard tekst: ‘I’m sweating milk, sour and expired. Smell me around the corner!’ Wat het betekent, hebben we het raden naar, maar dat het blijft plakken, dat is een feit. “Soft Fruit” is dan weer een heerlijke dosis mistroostigheid. Het nummer piekt of explodeert nergens, maar vertaalt de dagelijkse sleur van het leven wel naadloos naar muziek. Het hoorspel capteert een gevoel van constante angstigheid en stress, maar knuffelt het dood met een mompelend baslijntje en een paar synths die wat weg hebben van een politiesirene.
Een drastische, maar welgekomen tempoverlaging typeert “Born to be a Knife”. De gelaagde meerstemmige passages laten een gezapige indruk na die het op-en-neer-hollende tweede deel van het nummer perfect aanvullen. Het maandagochtendgevoel smelt weg als sneeuw voor de zondagmiddagzon. Beeld het je even in: je drinkt een koffie en ziet hoe het buiten zonnig is en regent tegelijk, je verwacht een regenboog, maar ziet alleen het onkruid in je tuin. Zo voelt “Born to be a Knife”.
Als reactie daarop schiet “No Compromise” als een speer uit de startblokken. Wild, met schuim op de bek, maar na dik twintig seconden is eigenlijk alles gezegd. Het is het eerste nummer op de plaat dat wat tegenvalt: een rommeltje dat misschien wel flink gas geeft, maar dat doet zonder ergens tegenaan te knallen, zonder te exploderen, of op een of andere manier af te wijken van haar repetitieve thema.
Global Charming weet nochtans hoe het wel moet, gelet op een nummer als “Celebration” dat ondanks zijn dubbel zo lange speelduur erg dynamisch van aard is. De bas krijgt een prominente rol toegekend en de band kanaliseert haar energie ook veel efficiënter richting vurige uitspattingen van refreinen, die het uitermate strakke nummer pit geven. Hier piekt het album, op magistrale wijze. Een gezapig uitbollertje is dan ook toegestaan, en das exact wat “If it Is” je te bieden heeft. Een beetje vibrato en een streepje dwarsfluit, meer heb je niet nodig om de file van je kantoor tot thuis te overleven.
Het debuut van Global Charming is best wel impressionant. Zeker niet perfect, getuige de net iets té monotone passages, maar gelet op de beresterke songwriting en enorme eigenheid van de sound van de band zijn we niet geneigd dit album snel te vergeten.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
